تربیت اثر بخش 2-4
چگونگی روبرو شدن با احساساتی که مانع یادگیری‌اند:
به جای انکار احساسات، احساسات را در قالب کلمات به کار برد.وقتی احساسات نادیده گرفته شود، شاگر به آسانی دلسرد می‌شود ولی وقتی احساسات منفی مشخص و پذیرفته شدند, شاگرد تشویق می‌شود بیشتر تلاش کند.
مثال: وقتی دانش‌آموزی در مورد خواندن داستانی، می‌گوید «خیلی سخت است».
انکار احساسات:
تو تنها نمی‌خواهی سعی کنی. فقط تنبلی می‌کنی.
احساسات را در قالب کلمات گفتن:
اوه، پس شخصیت داستان توجه تو را جلب نمی‌کند؟
به جای نادیده گرفتن احساسات، آن ها را بپذیرید.وقتی احساسات بچه‌ها کاملاً نادیده گرفته شود به سختی می‌توانند رفتار خود را تغییر دهند ولی وقتی احساسات آن ها پذیرفته شود، برای آن ها آسان‌تر خواهد بود که در رفتار خود تجدیدنظر کنند.
مثال: وقتی دو دانش‌آموز بر سر مداد رنگی دعوا می‌کنند.
نادیده گرفتن:
شاهین، این کار خوبی نیست.
پذیرفتن احساسات:
شاهین، می‌توانم بفهمم چقدر دلت می‌خواهد نقاشی کنی.
به جای انتقاد و پرس و جو و اندرز، احساسات و خواسته‌ها را بپذیرید و منعکس کنید.مثال: وقتی دانش‌آموز از ناظم مدرسه گلایه می‌کند و می‌گوید «او به من احترام نمی‌گذارد و بی‌دلیل سر من داد می‌کشد».
پاسخ منتقدانه:
حتماً کار اشتباهی کردی، وگرنه بیخودی داد نمی‌زند.
پذیرفتن احساسات:
چقدر ناراحت‌کننده است.
راه‌های سازنده‌تر برای حل مشکلات دانش‌آموز:
سکوت کردن در زمانی که نمی‌دانید چه پاسخی بدهید، واکنش مناسبی است.
فواید سکوت می‌تواند این موارد باشد:
کاربرد این علائم همان بازتاب‌ها می‌باشند که توجه واقعی و عملی شما را نشان می‌دهد.
بازتاب‌های غیرکلامی عبارتند از:
سر تکان دادن به جلو خم شدن لبخند زدنتماس چشمی دیگر حرکات بدنیکاربرد درست این علائم به دانش‌آموز می‌فهماند که شما واقعاً می‌فهمید.
علائم کلامی عبارتند از:
«اَ - ها»، «اِه»، ««وا»، «خب»، «دیگه»
با به کار بردن علائم کلامی به دانش‌آموز می‌فهمانید که حواستان به حرف‌های اوست و علاقمند هستید که او مطالبش را ارائه کند و عیبی ندارد که به سخنانش ادامه دهد.
وقتی از گشاینده‌های ارتباطی استفاده شود، دانش‌آموز تشویق می‌شود که شروع به صحبت کند و بیشتر و عمیق‌تر حرف بزند. گشاینده‌ها ارتباط، جملات و سؤالات سرگشاده هستند. مانند:
«دوست داری بیشتر در مورد آن حرف بزنی» «جالبه، می‌خواهی ادامه بدهی» «مثل آن که در آن مورد احساسات شدیدی داری» «من به حرف‌های تو علاقمندم» «می‌خواهی در موردش صحبت کنی»همان طور که در مثال‌ها می‌بینید، اگر دانش‌آموز تمایل به صحبت کردن داشته باشد، با گفتن این جملات، شروع به صحبت در مورد احساسات و مشکلاتش می‌کند.
این گشاینده‌ها را زمانی باید به کار برد که دانش‌آموز، این طرف آن طرف می‌ایستد تا بهانه‌ای برای حرف زدن بیابد.
گوش دادن دارای فواید بسیاری است که به بعضی از آن ها اشاره می‌شود.
انواع گوش دادن:
گوش دادن هر 2 نوعش مفید است. ولی در عمل، گوش دادن فعال، خیلی کاراتر و مفیدتر است و به دانش‌آموز کمک می‌کند تا مشکلش حل شود. هر چند گوش دادن انفعالی نیز مزایایی دارد که مهم‌ترین آن رهاسازی هیجانات منفی دانش‌آموز می‌باشد.
گوش دادن فعال، خیلی کار سخت و انرژی‌بری است، پس باید آن را یاد گرفت و در مواقعی که دانش‌آموز مشکل دارد، حتماً استفاده شود. معلمینی که تجربه گوش دادن به حرف‌های دانش‌آموزان را دارند، نکات جالبی را در مورد فواید کاربرد آن مطرح می‌کنند که بعضی از آن ها را در زیر می‌آید.
به معلم کمک می‌کند که از کاربرد موانع 12 گانه رها شود. معلم‌ها در این حالت تعجب می‌کنند از مسائلی که بچه‌ها با آنها در میان می‌گذارند. دانش‌آموز بدون جهت دادن شروع به گفت‌وگو می‌کند و احساس رهایی دارد. احساس نزدیکی با دانش‌آموز به وجود می‌آید.
