سرگردان میان دو جنس
سالانه نزدیک هشتاد نفر با مجوز پزشکی قانونی در کشور با انجام عمل جراحی تغییر جنسیت می دهند که 90 درصد آن ها تغییر جنسیت از مرد به زن بوده است.

جراحی آخرین راه علاج آنهاست؛ هرچند مشکلات اجتماعی شان، پیش و پس از عمل فرق چندانی نمی کند و مشکلات جسمانی عمل جراحی نیز تا آخر عمر دست از سرشان برنمی دارد، اغلب آنها به این کار اصرار دارند، چون در این صورت خیالشان راحت تر است و تکلیف خود را می دانند.
اختلال در هویت جنسی که به اختصار T.S نامیده می شود، تا اوایل قرن بیستم از لحاظ علمی تعریف نشده بود. کارشناسان معتقدند «ترانس سکشوالیته» یا تیاس یا جنسیت بینابین که امروزه در قالب غلطی مصطلح به آن اختلال دو جنسی میگویند، بیماری است مادرزادی که از 3 یا 4 سالگی نخستین علائم آن ظاهر میشود و در دوران بلوغ به اوج میرسد و از هر 100 هزار نفر 7 نفر به آن مبتلا می شوند .
متأسفانه بیماری تی اس، هنوز در جامعه ما و در بین مردم حل نشده و خیلی ها آنها را به چشم یک منحرف نگاه می کنند. این نگاه زجر آور بوده و تحمل آن از مرگ سخت تر است.
ترانه آرام، دبیر انجمن مبتلایان به اختلال هویت جنسی ،بزرگترین مشکل ترنسکسوالها در کشور را مشکل اطلاعرسانی به جامعه می داند و می گوید: اگر فرهنگ جامعه حل شود دیگر به چشم هم جنسگرایان دو جنسی به مبتلایان به اختلال هویت جنسی نگاه نمیشود.
مهمترین مسئله ای که اجتماع ما هم مثل اجتماعات مطرح دیگر در دنیا باید آن را بداند این است که این بیماران موجوداتی هستندکه مغزشان، افکارشان،روح و روانشان با جسمشان مغایرت دارد. خودشان نمی دانند که مرد هستند یا زن؛ دختر هستند یا پسر. روان و فکر این افراد در یک مسیر مشخص و هدفدار حرکت نمی کند. یعنی اختلال در هویت جنسی برایشان به و جود آمده است.
این بیماران موجوداتی هستندکه مغزشان، افکارشان،روح و روانشان با جسمشان مغایرت دارد. خودشان نمی دانند که مرد هستند یا زن؛ دختر هستند یا پسر. روان و فکر این افراد در یک مسیر مشخص و هدفدار حرکت نمی کند. یعنی اختلال در هویت جنسی برایشان به و جود آمده است
نبود فرهنگ سازی درست برای خانواده ها، باعث شده که پدر و مادرها با گذاشتن نام ننگ خانواده و با تفکر آبروریزی، این جوانان را قبول نکنند و در نتیجه بیماران مبتلا به تی اس یا از سوی خانواده طرد شده و یا از خانه فرار می کنند.بعضی از خانواده ها می گویند: این چه بلایی است که بر سر ما آمده اما این بلا نیست . این هم نوعی بیماری است که درمان شدنی است فقط باید آن را شناخت.
"آرام "می گوید: اگر خانوادهها فرزندان مبتلا به اختلال هویت جنسی خود را بپذیرند 60 درصد مشکل این افراد حل میشود و مابقی هم برعهده دولت است تا با تصویب بودجه، ایجاد سازمانی مجزا برای رسیدگی به وضعیت این افراد،ساخت پانسیون و تقویت نهادهای حمایتی به کمک این افراد بشتابد و حضور این افراد در جامعه پذیرفته میشود.

دبیر انجمن مبتلایان به اختلال هویت جنسی گفت: اغلب ترنسها به امید کمکهای بهزیستی برای درمان از کل کشور به تهران میآیند و این در حالی است که بهزیستی گاه از دادن 5 میلیون تومان کمک بلاعوض به ترنسکسوالها خودداری میکند و در این میان ترنسها آزار میبینند.
او میگوید در حال حاضر مبتلایان به اختلال هویت جنسی از روی ناچاری به تهران مهاجرت میکنند؛ این افراد نیاز به پانسیون، سرپناه و حمایتهای مالی دارند اما از آن برخوردار نمیشوند و به همین خاطر دچار سرخوردگی میشوند و برخی از آنان به اعتیاد و تن فروشی روی میآوردند و از موسسه رویان درخواست کرد تا به عنوان تنها نهادی که قادر به کمک به ترنسکسوالهای ایرانی است، به نیازهای آنها پاسخ گوید.
ترنسها یا مبتلایان به اختلالات هویت جنسی افرادی هستند که خود را متعلق به جنس متفاوت با ساختار بدنیشان میدانند این بیماری یک بیماری روحی است که با مشاوره و روان درمانی هم قابل درمان نیست و البته بسیار با بیماران همجنس گرا تفاوت دارد.
علت بوجود آمدن این بیماری هنوز دقیقاً مشخص نیست، اما دکتر میر جلالی در این زمینه دست به تحقیقاتی زده و معتقد است : رشد مغزی و جسمی جنین در 3 ماهگی حاملگی مشخص میشود و در همین زمان مغز تحت تأثیر فعل و انفعالات قرار میگیرد. اگر یکی از ژنها به طور وارونه سوار شود فردی با هویت جنسی واژگون به دنیا میآید؛ البته عنوان میشود که استرس مادران بسیار تأثیر میگذارد.
ما از همه مادرانی که فرزند ترانس سکشوال دارند سؤال میکنیم که آیا در دوران سه ماهگی حاملگی،یک شوک روانی یا عصبی داشتهاند یا نه ؟ تعداد نسبتاً زیادی از این افراد جواب مثبت میدهند. حوادث ناگواری مثل از دست دادن همسر یا یکی از اعضای خانواده طلاق، ترسهای شدید برای این افراد در دوران بارداری اتفاق افتاده است.
اگر خانوادهها فرزندان مبتلا به اختلال هویت جنسی خود را بپذیرند 60 درصد مشکل این افراد حل میشود و مابقی هم برعهده دولت است تا با تصویب بودجه، ایجاد سازمانی مجزا برای رسیدگی به وضعیت این افراد،ساخت پانسیون و تقویت نهادهای حمایتی به کمک این افراد بشتابد و حضور این افراد در جامعه پذیرفته میشود
تعداد زیادی از بیماران ما از جنوب و جنوب غرب کشورمان میآیند با یک حساب سرانگشتی میتوان فهمید زمانی که مادران اینها سه یا چهار ماهه حامله بودند سالهای اولیه شروع جنگ تحمیلی بوده این نشان میدهد که شوک عصبی ممکن است باعث ایجاد ترشحات هورمونی خاص میشود که محیط رحم را تغییر دهد و روی نحوه رشد مغز جنین تأثیر بگذارد.
اما آمار این افراد چقدر است؟
دکتر میر جلالی آمار کلیتر ارائه میکند به عقیده او فرقی نمیکند کشور موردنظر ایران باشد یا آمریکا یا هلند و.. آمار و ارقام این افراد در کل جوامع یکی است.
چیزی در حدود شش نفر در صدهزار نفر یعنی عوامل مثل نژاد،فرهنگ،ثروت،وضعیت اقتصادی جامعه، درآمد سرانه،یا میزان تحصیلات هیچ تأثیری روی تعداد کودکانی که با اختلال واژگونی هویت جنسی متولد میشوند ندارند.
از طرف دیگر به نظر میرسد تعداد پسرهایی که هویت جنسی زنانه دارند بیشتر از دخترهایی است که هویت جنسی مردانه دارند. اما دکتر میر جلالی میگوید این اختلاف بسیار کم است و این دو دسته تقریباً برابرند.

دکتر میر جلالی میگوید: شاید بتوان گفت نسبتشان 60 به 40 است اما پسرها این بیماری بیشتر جلب توجه میکنند. خودتان قضاوت کنید یک دختر ترانس سکشوال که روسری سرش میکند نهایت اختلالش این هست که موهایش را کوتاه میکند و یا آرایش نمیکند اما یک پسر ترانس سکشوال که موهایش را بلند میکند رنگ میکند آرایش میکند و زیور آلات به خودش آویزان میکند . پس طبیعی است که شما فکر میکنید تعداد پسران بیمار بیشتر است چون خیلی از دختران ترانس سکشوال شناخته نمیشوند و از روی ظاهر نمیتوان شناخت.
کامران باقری لنکرانی وزیر بهداشت دولت نهم زمانی گفته بود: حدود 2000بیمار دو جنسی در کشور ثبت نام شدهاند که پیش بینی میشود تعداد واقعی این افراد 4000 نفر باشد.
معاون پزشکی، بالینی سازمان پزشکی قانونی در مهرماه 87 گفته بود: سالانه حدود 80 نفر در ایران با مجوز سازمان پزشکی قانونی با انجام عمل جراحی تغییر جنسیت میدهد که حدود 90 درصد آنها تغییر جنسیت از مرد به زن است.
روال تغییر جنسیت در ایران به این ترتیب است که افرادی که دچار ابهام هویت جنسی هستند، مثلاً ظاهر مردانه دارند اما احساسات آنها زنانه است یا بر عکس از دادگاه درخواست انجام عمل تغییر جنسیت میکنند و دادگاه برای بررسی موضوع پرونده آنها به سازمان پزشکی قانونی ارجاع میدهد.
معمولاً برای تشخیص این که فردی دچار اختلال هویت جنسی است یا نه ابتدا وضعیت ظاهری، جسمی و هورمونی او بررسی میشود و بعد از بعد روانی نیز از طریق یک روان پزشک با وی مصاحبه میشود، با خانواده وی نیز صحبت میشود و اگر واقعاً محرز شد که فرد مشکل دارد اقدامات قانونی آغاز میشود.
روال قانونی این است که ابتدا فرد را به مشاور روانپزشکی ارجاع میدهند تا بررسی شود آیا با مشاوره روانپزشکی امکان درمان وی وجود دارد یا آن قدر این احساس با او عجین است که قابل برگشت نیست و حتماً باید عمل تغییر جنسیت انجام شود اگر طی مصاحبهها و مشاورههای مکرر لزوم این عمل تأیید شد و با نظر به نتایج آزمایشهای پزشکی و روانپزشکی کمیسیون تخصصی مربوطه در پزشکی قانونی مجوز تغییر جنسیت را برای فرد متقاضی صادر میکند.
مراکز مجاز انجام عمل تغییر جنسیت از سوی وزارت بهداشت تعیین میشود و بر اساس آخرین اطلاعات موجود، وزارت بهداشت بیمارستان حضرت فاطمه زهرا(س) را به عنوان مرکز انجام عملهای تغییر جنسیت معرفی کرده است.
صدور مجوز تغییر جنسیت در ایران از حدود سال 1380 آغاز شده و هر سال تعدادی مجوز برای این کار صادر میشود، آمار سال 86 نشان میدهد که در این سال حدود 85 مجوز تغییر جنسیت صادر شد که البته تعدادی از مجوزها قطعی نبود و مشروط بود و به شرط رضایت خانواده و تأمین هزینه عمل از سوی خانواده بیمار صادر شد.
بخشی از هزینه عمل جراحی تعدادی از این بیماران از سوی سازمان بهزیستی پرداخت میشود. رییس انجمن میگوید: سازمان بهزیستی، با در اختیار داشتن بودجه ای محدود، تنها میتواند مبلغ بین یک تا پنج میلیون تومان را برای عمل جراحی بیماران مبتلا به T.S پرداخت کند، این در حالی است که میانگین هزینه جراحی بین 15 تا 25 میلیون تومان است.
فرآوری: نسرین صفری بخش اجتماعی تبیان
منابع: ایسنا /خبرآنلاین همراه با تغییرات