شعرخوانی بچه‌ها، برایم مثل بستنی قیفی است
گفتگو با منیره هاشمی
منیره هاشمی یکی از مطرح‌ترین شاعران کودک و نوجوان مشهد است. او متولد مشهد است و همان جا زندگی می‌کند. بیش تر از شانزده سال است که شعر می‌گوید، ولی به طور ویژه شعر گفتن برای بچه‌ها را از یازده سال پیش شروع کرده است. علاوه بر کتاب‌های زیادی که تاکنون نوشته و سروده است. مجله های زیادی هم مثل ملیکا، پوپک، سنجاقک، سلام بچه‌ها و رشد شعرهای او را منتشر می‌کنند. شعرهای منیره هاشمی بیش تر حال و هوای مذهبی دارند و معتقد است که مفاهیم زیبایی همچون ایثار، مهربانی به همنوع، و میهن دوستی را می‌توان خیلی خوب به بچه‌ها منتقل کرد.
کتاب‌های او جوایزی هم برده اند؛ مثل کتاب «سایه مهربان» که در سیزدهمین جشنواره دفاع مقدس امسال برگزیده شد. «آقای تابستان»، «پروانه حرم»، «مسجد گل‌ها»، «مهمان دریا»، «گنجشک سحر» نمونه ای از کتاب‌های اوست. «آقای تابستان» را کانون پرورش فکری منتشر کرده است؛ جایی که در آن جا مربی آموزشی است. سؤال های زیاد هُدهُد را هاشمی مختصر و مفید پاسخ داد.
اولین تجربه ی شعریتان را به یاد دارید؟
بله اولین شعرم را برای یکی از مجله های کودک و نوجوان آن زمان فرستادم. وقتی قسمت‌هایی از شعر خودم را همراه با توضیح کارشناس شعر دیدم، خیلی خوشحال شدم.
مشوق‌های شما در خانواده و مدرسه چه کسانی بودند؟ موانعی هم داشتید؟
پدرم خیلی من را در این زمینه تشویق می‌کردند هیچ وقت به خاطر درس و مشق، مانع حضور من در محافل ادبی و مطالعه خاص من در این مورد نشدند و همیشه من را مورد حمایت خود قرار می‌دادند. اما منزل ما به دلیل این که پدرم ارتشی بودند، در یک شهرک نظامی دورافتاده بود. آن جا زمستان‌های سختی داشت و امکاناتی محدود. آن جا حتی یک باجه مطبوعات وجود نداشت و من به سختی مجله های مورد علاقه‌ام را پیدا می‌کردم.
فکر می‌کنید شاعر بودن شغل است؟
نه. شاعر بودن یک هنر است. اگر تجاری به مقوله ی شعر نگاه کنیم، اثرمان مخاطب خودش را از دست می‌دهد؛ چون بچه‌ها زود می‌فهمند کار دل است یا نه.
دوست دارید در وقت خاصی شعر بگویید یا به قول معروف شعر خودش می‌آید؟
گاهی من به دنبال شعر هستم و گاهی او به دنبال من؛ اما هیچ وقت از او غافل نمی‌شوم. به او فکر می‌کنم و عاشقانه دوستش دارم.
برای چه گروه سنی شعر می‌گویید؟
بیش تر برای بچه های گروه های سنی ب و ج، یعنی بچه های دبستانی؛ اما شعر نوجوان هم دارم. دنیای کودکی با دنیای نوجوانی مثل ایستادن روی پله های نردبان است. بچه های نوجوان یک پله بالا تر رفته‌اند. باید با آن‌ها مثل دنیای خودشان بود.
فکر می‌کنید شعر کودک با شعر بزرگ سال چه تفاوت‌هایی دارد؟
خیلی فرق دارد. مثل این که بگویید آیا بچه با بزرگ سال فرق دارد؟ دنیای بچه‌ها هیجان‌ها و آرزوهای خاص خودش را دارد؛ و یک شاعر کودک باید خیلی سعی کند به این دنیا نزدیک شود.
دوری از تهران چه بدی ها و خوبی هایی برای یک شاعر دارد؟
خوبی آن این است که دور از هیاهو کار می‌کنم. در فضایی بکر و دست نخورده؛ اما بدی بزرگ آن این است که انتشاراتی‌ها من و شاعران شهرستانی را نمی‌شناسند؛ و بیش تر کار تهرانی‌ها را برای چاپ در نظر دارند.
همیشه دوست داشتم زیباترین شعرهایم برای خدا باشد. این را به خودش هم گفته‌ام. چرا که قلم من مال اوست و من هرچه دارم از اوست. دلم می‌خواهد بچه‌ها با خدا دوست شوند. بدانند که خدا چه قدر خوب است و چه قدر دوستشان دارد. بعضی از ناشران از کارهای دینی استقبال می‌کنند و بعضی نه. این مسئله در کار سرودن من در این حوزه خللی وارد نمی‌کند. بچه‌ها چون فطرتشان پاک و الهی‌تر است، کارهای مذهبی ای را که به دنیایشان نزدیک است، دوست دارند.
تفاوت کار با کانون و دیگر ناشران چیست؟
کار در کانون اصولی و فنی است. خیال شاعر و نویسنده راحت است که کار خوب از آب در می‌آید. نگران گرافیک و تصویرگری آن نیست.
مربی بودن در کانون چه قدر در روند شعری شما تأثیرگذار بوده است؟
من در کانون در کنار مخاطبان اصلی کارهایم زندگی می‌کنم و این یک هدیه خوب است. وقتی بچه‌ها کتاب «آقای تابستان» را با هم روخوانی می‌کنند، دهان من شیرین می‌شود، مثل وقتی که یک بستنی قیفی خورده باشم.
نظرتان درباره ی نشریه هدهد و اینترنتی بودن آن چیست؟
نشریه هدهد یک نشریه به روز و زیباست. تمام شرایط یک نشریه کودک و نوجوان را دارد. تنوع تصویر زبان واحد و… اینترنتی بودنش هم که یک نکته ی بسیار مثبت است.
از کارهای جدیدتان بگویید.
چند کار در دست چاپ دارم. کارهای داستان کودک با موضوع مذهبی که تا پایان سال توسط انتشارات بوستان کتاب منتشر می‌شوند.
برای بچه‌هایی که تازه شعر گفتن را شروع کردند یا دوست دارند شروع کنند، چه توصیه ای دارید؟
در کارشان جدی باشند. شعر گفتن خیلی جدی است؛ مثل وقتی که تصمیم می‌گیرند حتماً فوتبال بازی کنند یا حتماً بروند گردش. باید بخوانند و بنویسند و نگذارند قلمشان تنبل شود و چرت بزند. باید مدام بیدارش کنند.
بخش کودک و نوجوان تبیان
منبع:هدهد
مطالب مرتبط:
