فرهنگ نامه های که در طول تاریخ برای توضیح و معنای واژگان به کار می رود، دارای سابقه ای طولانی و تاریخی است. نحوه و چگونگی نگارش آنها عمدتا به دلیل اهمیت واژگانی بوده است، که در میان مردم وجود داشته است.
علامه عسکری تمام عمر با برکت خویش را مصروف در آموزش صحیح تاریخ اسلام به مردم کرد. چهره این عالم در میان دانشمندان شیعی و اهل سنت دارای بزرگی و ارزشمندی است.
دوران پس از رحلت رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله دورانی بود که دستور منع کتابت حدیث ایشان به جهت به فراموشی سپرده نشدن قرآن کریم!! از جانب خلفای نخستین! صادر شد.
مطالعه کتب مهم و مفید در زمینه تاریخ اهل بیت علیهم السلام به زبان های فارسی به نسبت زبان عربی کمتر است اما هستند آثاری که به زبان فارسی به رشته تحریر درامده و یا ترجمه شده است.
اصول کافی عنوان بخش اول از بخش های سه گانه كتاب حدیثی الکافی است. در این بخش، احادیث مربوط به اعتقادات شیعه و زندگی امامان شیعه و برخی از احادیثی که درباره رفتارهای فرد مسلمان سخن می گوید، گردآوری شده است.
کتب اربعه یا اصول اربعه، به چهار مجموعه کتاب حدیثی مهم شیعه گفته می شود که بعد از قرآن کریم، منبع اصلی عقاید و احکام شیعیان به شمار می آیند. این کتاب ها به کافی، تهذیب، استبصار و من لایحضر یا فقیه مشهورند.
اُصولِ اَرْبَعَمَائهْ به چهارصد مجموعه مکتوب حدیثی می گویند که روایان نخستین شیعه، گرد آورده اند. محتوای این مجموعه ها سخنان امامان معصوم (ع) در زمینه های گوناگون احکام، سنن، مواعظ، ادعیه و تفسیر است.
غلو یکی از موضوعات تاریخی است که سایر فرق همواره جریان تشیع را در طول تاریخ متهم ساخته اند. این نوشتار جهت صحیح جریان تشیع واقعی و اندیشه آن در خصوص امامان معصوم بر اساس آموزه های ایشان را ترسیم می کند.