موسسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان

اهل سنت و حتی وهابیت با تفاوت نگرش ها و دیدگاه هایی که با تشیع دارند اما هیچ کدام توانایی سرپوشی و عدم بیان کرامات ائمه اطهار علیهم السلام را ندارند و در کتب خود،آن کرامات را بیان می کنند.

مردم سه روز برای نماز به مصلّی رفتند و دست به دعا برداشتند ولی باران نیامد. اما یکی از راهبان هر وقت دست خود را به سوی آسمان بلند می کرد، بارانی درشت فرو می بارید. این مسئله سبب تردید مسلمین گردید به گونه ای که حتّی عدّه ای به مسیحیّت تمایل پیدا کردند.

هنگام مطالعه احادیث در كتب مربوطه در می یابیم كه در موارد زیادی یك حدیث كه از یك معصوم نقل شده عینا با همان عبارات یا نهایتا با كمی تفاوت از دیگر معصومین نیز نقل شده است ، علت این مطلب می تواند این باشد كه آنها نور واحدی در كالبد های متفاوت بوده اند !!

پدرم به غایت متكبّر بود و هیچ احدى را براى تعظیم قیام نمى ‏نمود. روزى دیدم مردى گندمگون بلند قامت كه از او آثار هیبت و صلابت ظاهر مى‏ شد، نزد پدرم آمد. هنوز دور بود كه پدرم بى ‏اختیار بر جست و بعد از شرایط استقبال، كمر فرمانبردارى وى بر میان بست.

ز خاک پای تو اول سرشت قلبم را سپس غبار حریمت نوشت قلبم را ز نور معرفت و رحمت و ولایت تو بنا نهاد چنین خشت خشت قلبم را

زهی آن عبد خدایی که خدایی‌ست جلالش صلوات از طرف خالق سرمد به جمالش حسن بن علی این نجل جواد بن رضا را که درود از علی و فاطمه و احمد و آلش

کیستم من؟ گوهر ده بحر نور کبریایم آفتاب سامره، روشنگر ملک خدایم آسمان معرفت را در زمین شمس‌ الضحایم کعبه ‌ام، رکنم، مقامم، مروه ‌ام، سعیم، صفایم

آن دلبری که بندگی ات را روا نوشت ما را غلام حلقه به گوش شما نوشت روز ازل مربی اشراق عاشقی نام تو را به صفحه ی دلهای ما نوشت

دوباره پای غزل سویتان دوان شده است حروف واژه عشقم ترانه خوان شده است ردیف و قافیه هایم فقط به ذوق شماست که اینچنین همه همرنگ آسمان شده است

باز دل شکسته ام نوای دیگر آورد پرده ی بهتری زند، نغمه ی خوش تر آورد لئالی کلام را ز طبع من بر آورد مگر ثنای عسکری حجت داور آورد

ای حضرت معشوق ای لیلاترینم من از همه پروانه ها شیدا ترینم سنگ ملامت خورده عشق تو هستم یعنی میان عاشقان رسوا ترینم

آمد، سیزدهمین حلقه از منظومه نور، سیزدهمین آیه از سوره عترت، و سیزدهمین ساقی میخانه عشق...

عالم همه قربان گل فاطمه مهدی حالا پسر و روضه و تشییع جدایی جانم به فدای غم تو، آجرک الله بنداز به دوشم تو خودت شال عزایی

عزیز فاطمه ای مهربان بی همتا دوباره سائلی آمد، درِ حرم بگشا نشان خانه تان را ز هر که پرسیدم - نشان سیدی از خانواده ی زهرا

سامرا اى شاهد شبهاى من خوشه چین خرمن غمهاى من مرغ دل از خاك تو پر مى‏كشد جام كوچ سرخ را سر مى‏كشد

ز چشم پر گهر من خدا خبر دارد ز جان پر شرر من خدا خبر دارد که بود معتمد و ظلم او چگونه شکست ز کینه بال و پر من خدا خبر دارد

از روضه های ماه صفر تا جدا شدی با روضه های زهر کمی آشنا شدی اینها برای کشتن تو نقشه می کشند از لحظه ای که وارد این سامرا شدی

یازده بار جهان گوشه ی زندان کم نیست کنج زندان بلا گریه ی باران کم نیست سامرائی شده ام ، راه گدایی بلدم لقمه نانی بده از دست شما نان کم نیست

افسوس که آئینه نصیبش سنگ است در کوچه‌ی بی کسی عجب دلتنگ است هر روز غروب خون شده قلبش که اینقدر غروب سامرا خونرنگ است

ای قبله حرم، حرمِ سامرای تو بیت¬ الولای دل حرم با صفای تو قرآن یگانه دفتر مدح و ثنای تو روح ملک کبوترصحن و سرای تو