امام باقر (ع) برای مرد شامی که از دنیا رفته و سفارش کرده که امام بر او نماز گزارند ، دو رکعت نماز خواند و دست ها را به دعا برداشت، سپس به سجده رفت و هم چنان تا بر آمدن آفتاب، در سجده ماند، آن گاه به خانه شامی آمد و بر بالین او نشست و او را صدا زد
خداوند هیچ بندهاى را براى عهده دار شدن مقام امامت بر نمى گزیند و او را حجّت آشکار خویش بر آفریدگانش قرار نمى دهد، مگر آن که صفات پسندیده و مکارم اخلاق در وجود او به کمال رسیده باشد و سخن و عملش مطابق حقّ و صلاح باشد.
زمان و مكان ارزش و اعتبار ذاتی ندارند و تمامی زمانها و مكانهای مقدس ارزش و اهمیت خود را از وقایعی اكتساب می نمایند كه در درون آنها رخ می دهند که «لاأقسم بهذا البلد و أنت حلّ بهذا البلد»
در دوره امام باقر علیه السلام، عـوامـل مـتـعـددى از جمله ارتـقـاء سـطح فكرى مردم و نیز گسترش پهنه كشور اسلامى در اثر فتوحات مکرر و در نتیجه ورود مسلمانانی جدید از ایران ، روم ، مصر، یونان و بلاد دیگر با تمدن و فرهنگ خاص، و افكار و آراى فلسفى و عقیدتى گونا
وقتى سالم ، جواب حضرت را براى هشام بازگو كرد، هشام با شدّت ناراحتى گفت : اللّه اكبر! و آن گاه دوباره سالم را فرستاد تا از حضرت باقرالعلوم علیه السلام سؤ ال كند: چه چیزى مردم را از خوردن و آشامیدن باز مى دارد؟
امام علیه السلام در پاسخ فرمود: آن هنگامى كه