تبیان، دستیار زندگی
امام سجاد علیه السلام در آینه فضائل
امام سجاد علیه السلام در آینه فضائل
امام سجاد علیه السلام در آینه فضائل
علی بن حسین بن علی بن ابی طالب، معروف به امام سجاد و زین العابدین، چهارمین امام شیعیان است.ایشان در واقعه کربلا حاضر بود ولی به علت بیماری در جنگ شرکت نداشت. لشکر عمر بن سعد پس از شهادت امام حسین(علیه السلام) او را همراه اسیران کربلا به کوفه و شام بردند.
نقطه عطف عابدان
نقطه عطف عابدان
نقطه عطف عابدان
در دل تاریك شب ها، باز می پیچد دعایت می تراود ذكر حق، از سینه ی دردآشنایت هیچ نوری نیست، نوری نیست... اما تا می آیی ناگهان خورشید، سر بر می كشد از جای پایت
کیستم من
کیستم من
کیستم من
کیستم من؟ پیشـوای چـارم اهـل ‌یقینـم سیّـد سجّاد، بـاب الله، زین‌ العابدینم قطب عرفان، روح ایمان، جان قرآن، رکن دینم هل اتی و کوثر و فرقان و نور و یا و سینم
آتش دل
آتش دل
آتش دل
غم دل بر زبان جاری اگر سازم زبان سوزد و گر بیرون نریزم آتش دل، استخوان سوزد اگر آتش ببیند آب کم کم می شود خاموش ولی همواره چشمم گرید و دل، همچنان سوزد
آورده‌اند که ...
آورده‌اند که ...
آورده‌اند که ...
زهری می گوید: من گفتم: علی بن الحسین علیهماالسلام با خدای خود مشغول است به او گمان بد مبر، عبدالملك گفت: خوشا به حال كسی كه مانند او مشغول باشد.
کتاب بی‌پایان
کتاب بی‌پایان
کتاب بی‌پایان
باز در بحر ولایت گهری پیدا شد ابر، یک ‌سو شد و قرص قمری پیدا شد گلشن عشـق و امیـدِ پسـر فاطمه را الّه‌ الّه! چــه مبـارک ثمـری پیدا شد
عطر خوش سجاده
عطر خوش سجاده
عطر خوش سجاده
سلام عطر خوش دلپذیر سجاده سلام دلبر سجده، امیر سجاده سلام سفرۀ پر نعمت دعا خوانی سلام سفرۀ مهمان پذیر سجاده
عصاره حسنین
عصاره حسنین
عصاره حسنین
ای لیل قدر تشنۀ راز و نیاز تو قبله سزاست غبطه خورد بر نماز تو چون بر قنوت دست دعا باز می کنی صدها فرشته پر کشد از دست باز تو
 سفره های خدا
سفره های خدا
سفره های خدا
تو آمدی معنا کنی معنا شدن را زیبا کنی زیبایی و زیبا شدن را وقتی خدا می خواست با تو گُل کند، تو ترسیم کردی گل شدن را وا شدن را
آینه نور سحر
آینه نور سحر
آینه نور سحر
گل های بهشتی همه گفتند چه زیباست لبخند سروری که به لب های حسین است بخشید صفا و طرب و نور به گلزار این گل که ز گلخانۀ زیبای حسین است
حُسن دلبران در حدیث دیگران
حُسن دلبران در حدیث دیگران
حُسن دلبران در حدیث دیگران
امام علی بن الحسین علیهما‏السلام همچون پدر و اجداد بزرگوارش، شخصیتی والا داشت و همچون آنان انسانی كامل بود. در زمان حضرت، كسی از مقام والای حضرت برخوردار نبود؛ اگر دیگران با ورع بودند، وی اورع بود، اگر دیگران با فضل بودند، وی افضل بود و اگر دیگران فقیه بو
آورده اند که ...
آورده اند که ...
آورده اند که ...
حـضـرت زیـن العـابـدین علیه السلام مـسـافـرت نـمـى كـرد مـگـر با رفقایى كه او را نمى شناختند و با آنها شرط مى كرد در كارهایى كه پیش مى آید اجازه دهند آن جناب هم خدمت كند.