شاد و سرسبز مثل طبیعت

اگر تنها همین درس را از طبیعت بیاموزیم هیچگاه از یکدیگر رنجیده نخواهیم شد. فرض کنیم دوست داشتیم فلان چیز مال ما باشد ولی مال دیگری شد. طبیعت در چنین شرایطی خود را اسیر یک چیز خاص نمی کند. بلافاصله با جستجوی چیز دیگری راه خود را ادامه می دهد. طبیعت خود را اسیر یک گیاه نمی کند.طبیعت یک فکر محدود ندارد. اینکه ما سر هم کلاه می گذاریم ،اینکه برای پیدا کردن روزی یا رسیدن به اهدافمان ،به هم نیرنگ می زنیم برای این است که دارای افکار محدود هستیم ما خوشبختی را تنها از یک مسیر و در انتهای یک جاده ی خاص می بینیم در حالیکه هزاران راه و مسیر برای موفقیت و خوشبختی وجود دارد .

آنکه شغل مورد نظرش را با کمک دیگران و بدون زحمت به دست می آورد ،هیچگاه به پیشرفتهای قابل توجه و رشد دهنده نمی رسد. ولی آنکه راههای سد شده ی زیادی را در مقابل خود می یابد و با کوشش و انگیزه ادامه می دهد و جستجویش را در محیط های بزرگتری ادامه می دهد ،لاجرم چیزهایی خواهد آموخت که از او انسان بزرگی خواهد ساخت .بیشتر بزرگان جهان ،موفقیتهای خود را مدیون همین درهای بسته بوده اند.

آب را در طبیعت ببینید چگونه با نشاط و پویایی حرکت می کند و تمام قوت و  شکوه و عظمتش برای وقتی است که با آبهای دیگر پیوند می خورد و به آغوش مادر خود یعنی به دریا می پیوندد.مرگ آب که مایه ی حیات همه ی موجودات است آن وقتی است که در گودالی گرفتار رکود می شود . آب به ما می آموزد که تنهایی و دوری از خویشاوندان قلب و روح ما را به فساد و تباهی می کشد .شادابی و نشاط حق کسانی است که اهل قهر و کینه نیستند و مدام با خلق خدا می جوشند و خودشان را در جمعیتی از دوستان و خویشاوندان غرق می کنند.

همسرداری پرنده ها را ببینید. در عین اینکه برای جلب و جذب هم آواز می خوانند و برای جلب توجه هم نمایش های زیبایی بازی می کنند، بازهم، وقت پرواز، آزاد و رها در آسمان پر می کشند و هیچ پرنده ای مزاحم آزادی و پرواز جفتش نمی شود . او را به بهانه ی زندگی اسیر افکار خود نمی کند. در حالیکه بسیاری از ما عادت کرده ایم به خاطر نگرانیهای بی مورد و عادتهای ناپسند و توقعات بیجا، دائما برای همسرمان محدودیت و ممنوعیت ایجاد کنیم. اما باز هم تعهد به خانواده و پاکدامنی را نیز در همان پرنده ها مشاهده کنید که در عین شرکت در پروازهای دسته جمعی باز هم برای تفریح تنها به همسر خود مراجعه می کنند و دیگری را به او ترجیح نمی دهند.

اگر مثل باران بر سر همه بباری و به نیک و بد محبت کنی ،آنگاه مثل باران که حتی از سینه ی کویر و از لابلای ترکهای سخت آن هم می تواند گیاهی سبز هر چند کوچک را بیرون بکشد،از بی محبت ترین و سرسخت ترین آدمها هم محبت خواهی دید. پس مثل باران با سخاوت و در عین حال بی تفاوت و بی کینه، بر علف هرز و گل سرخ یکسان ببار تا آشنا و محبوب همه ی آدمها باشی .پس برای محبت کردن شرط و قانون نگذار. محبت را جزء خوی خودت قرار ده و به جواب آن نیندیش تا بعد از مدت کوتاهی معجزات بزرگی را ببینی .

هرگز خشمگین نشو که خشم قبل از همه به روح و جسم خودت آسیب می رساند.

خشم مولد سم در بدن توست .از خشم دوری کن و بدنت را در همان حین خشم گرفتار سم و بعد از آن گرفتار حسرت پشیمانی نکن و بدان که خشمهای نادرست آدمیزاد، هیچ مصداقی در طبیعت ندارد .طبیعت هیچ عمل نسنجیده و بی حکمتی ندارد که از آن پشیمان شود. حتی مخرب ترین سیل و زلزله ها هم در برنامه ی دراز مدت طبیعت دارای سودها و فایده های فراوانی هستند. طبیعت به دست خالقی اداره می شود که گذشته و حال و آینده اش را با هم یکجا می بیند و در نظر می گیرد .اگر می توانی از این خالق بی نظیر، تدبیر را بیاموز و با استفاده از همان اوامری که فرموده است زندگی ات را در جاده ی طبیعت قرار ده و خلاف طبیعت حرکت نکن تا محکوم به فساد و نابودی نباشی.