معجزه‌ی شاکر بودن
وقتی کوچک بودیم، اغلب ما به خاطر داریم که پدر و مادرمان و سایر بزرگترها، همیشه می گفتند که باید از خداوند به خاطر نعمت هایی که به ما داده است تشکر کنیم. به این صورت که در موقعیت های مختلف به هر بهانه ای که بود، بچه ها را نسبت به خدای متعال و نعمت هایش متذکر می شدند و به این ترتیب از همان کودکی، روحیه شکرگزاری در بچه ها تقویت می شد. مثلا مادرها گاهی اوقات به این صورت با بچه ها سخن می گفتند که :"همیشه دعا بخوانید و به خاطر اینکه خانواده دارید و خانه ای که در ان زندگی می کنید، رختخواب گرم و راحت،غذای کافی و داشتن سلامتی، خدا را شاکر باشید."
کودکانی که در دوران بچگی با چنین فضایی رشد یافته اند در بزرگسالی بهتر به درک این مسئله می رسند. وقتی نگرش شاکر بودن در انسان تقویت شود، این دیدگاه به تمامی ابعاد زندگی رسوخ پیدا می کند. ممکن است هر یک از ما تا حدودی این موضوع را تجربه کرده باشیم که وقتی در زندگی دقیق تر می شویم و جستجو می کنیم، متوجه می شویم که ذهن ما عملکرد جالب و عجیبی دارد و به این موضوع دست پیدا می کنیم که در زندگی از چیزی بهره می بریم که به آن می اندیشیم و برای ما ارزشمند است. وقتی به چیزی فکر می کنیم در ضمیر نیمه هشیار ما ذخیره می شود و طبق این اصل به این نتیجه می رسیم که باید احساس خوشبختی را همواره در ذهن خود داشته باشیم چون روح ما به این احساس و تفکر، نیازمند است.
شکر گذار نعمت های الهی بودن، چیزی است که در کتب دینی و روایی ما نسبت به آن تاکید بسیاری شده است. تمامی پیامبران و افراد مقدس ادیان مختلف آسمانی و غیر آسمانی، مسیح، بودا و حضرت محمد(صل الله علیه و آله) به ما آموخته اند که باید نسبت به نعمتهای خداوند شکر گزار باشیم.
همه این موارد نشان دهنده این نکته است که ذهن انسان همچون آهن ربایی است که هر چیزی در اطراف آن وجود داشته باشد که به آن نزدیک تر باشد، سریعتر به سمت آن جذب می شود.
اگر فردی مدام ناله و شکایت داشته باشد که اوضاع طبق خواسته و میل او نیست، زندگی برای او سخت تر می گذرد و دائما در ذهن خود، مشکلات و کمبودهایش را مرور می کند. اغلب اوقات چنین فردی در سطح هشیار ذهن خویش، از موقعیت های خوب و مناسب خود هم چشم پوشی می کند و پیشنهاد و محبت و توجه دیگران را نیز، رد می کند و خود را دچار شکست روحی و مالی می کند. در سطح نیمه هشیار ذهن خویش هم، با تکرار این اعمال، موقعیت های خوب را از دست می دهد.
اگر قدری منصفانه و دقیق به زندگی نگاه کنید متوجه خواهید شد که نظام هستی بسیار بخشنده است. اما چنانچه قرار باشد افراد از آنچه خدا نصیب انها کرده و از ان نعمتها بهره نبرده اند، گله مند باشند، داشته های آنها روز به روز کمتر می شود.
گاهی اوقات به نظر می رسد که برخی از افراد اصولا جنبه های منفی را بسیار پررنگ و موثر می بینند به گونه ای که اگر پنج دستور کاری داشته باشند و همه این دستورات به غیر از یکی از انها، درست پیش رود، توجه آنها تنها به همان یک مورد معطوف می شود و آن همان موضوعی است که دچار مشکل بوده است.
وقتی دچار یک دندان درد جزئی می شویم، به این موضوع فکر نمی کنیم که سایر اندام های بدن ما سالم و بی نقص است و تنها به درد دندان مان فکر می کنیم. به جای این تفکر می توان از سلامت بودن سایر اعضای بدن لذت برد و بیشتر ذهن خود را بر این نقطه متمرکز کرد.
بهتر است این موضوع را با این عبارت به پایان برسانیم که: "سعی کنید همواره به نیمه پر یک لیوان نگاه کنید و نه نیمه خالی آن."
در جایی این عبارت را خواندم که اینطور نوشته بود:
" اگر برای آن چیزهایی که می خواستید و به دست نیاوردید ناراحت هستید، به تمام آن چیزهایی بیندیشید که نمی خواستید و به دست هم نیاوردید."
فاطمه ناظم زاده بخش خانواده ایرانی تبیان
مطالب مرتبط:
