فضایل امام حسین علیه السلام

پاداش زیارت امام حسین علیه السلام

امام (ع) به او فرمود:

ای طوسی! كسی كه به زیارت قبر اباعبدالله الحسین (ع) برود و او را بشناسد كه امام واجب الإطاعه است یعنی خداوند بر همه بندگان واجب كرده كه از او فرمانبرداری كنند، خدا گناهان گذشته و آینده او را می آمرزد، و شفاعت او را در مورد هفتاد گنهكار می پذیرد ، و در كنار آن قبر مبارك حاجتی را از خدا درخواست نمی كند مگر آنكه برای او برآورده می كند...(1)

گذشت و بزرگواری امام

در بعضی از كتابهای اخلاق نقل شده است كه عصام بن مصطلق گفت: در مدینه معظمه وارد شدم حسین بن علی(ع) را دیدم، جمال زیبا وهیبتی كه داشت، و نیز حركات وسكنات او مرا به تعجب واداشت و حسد باعث شد كه آن كینه ای كه از پدرش داشتم ظاهر كنم، به او گفتم؟ پس ابوتراب تویی؟

فرمود: بلی. وقتی جوابم را گفت آنچه توانستم به او و پدرش- نغوذبالله- دشنام و ناسزا گفتم.

امام حسین (ع) از روی عطوفت و مهربانی نگاهی به من كرد و فرمود:

" از شیطان ملعون رانده شده به خدا پناه می برم، به نام خداوند بخشنده مهربان، عفو و بخشش را پیشه خود ساز و به خوبی و شكیبائی امر كن و از مردم نادان روی بگردان. و چنانچه شیطان خواست ترا وسوسه كند به خدا پناه ببر، همانا او شنوا و دانا است. اهل تقوا هنگامی كه دچار خیالات و وسوسه های شیطانی می شوند خدا را به یاد می آورند فوراً بخود می آیند و آگاه می شوند. و شیاطین برادران خود را در ضلالت و گمراهی می كشانند و سپس در گمراه كردن آنها هیچگونه كوتاهی نمی كنند. "
( اعراف /199-202)

و بعد از تلاوت این آیات به من فرمود:

قدری آهسته تر باش و آرامش خود را حفظ كن، من برای خودم و برای تو از خداوند آمرزش می طلبم، اگر كمكی خواسته باشی تو را كمك می كنیم، و اگر عطا و بخشش طلب كنی به تو می بخشیم، و اگر راهنمائی خواسته باشی تو را راهنمائی می نمائیم.

عصام گوید: من از گفته های زشت خود پشمان شدم و امام (ع) چون آثار شرمندگی را در چهره ام مشاهده كرد فرمود:

" ملامتی و سرزنشی بر شما نیست، خداوند شما را می آمرزد، و او از همه مهربان تر است."(یوسف/92)

بعد به من فرمود: آیا از اهل شام هستی؟ عرض كردم : بلی.

سپس امام حسین(ع) فرمود:" حیانا الله و أیاك" یعنی خداوند ما و شما را باقی بدارد و زنده نگهدارد، و بعد از آن فرمود: بدون اینكه خجالت بكشی اگر حاجتی داری از ما بخواه، و اگر خواسته ات را گفتی ما را برتر از گمان خود خواهی یافت.

عصام گوید: زمین با همه وسعت آن بر من تنگ شد ودوست داشتم شكافته شود و من به زمین فرو روم، دیگرازخجالت بیشتر نتوانستم بمانم، كم كم به كناری رفته و دورشدم، ولی روی زمین از او و پدرش نزد من كسی محبوبتر و دوست داشتنی تر نبود.(2)

برخورد امام با سائل

شیخ فقیه ابومحمد حسن بن علی بن شعبه (ره) صاحب كتاب " تحف العقول" نقل می كند:

مردی ازانصار خدمت امام حسین(ع) رسید و می خواست از آن حضرت حاجتی درخواست كند، امام(ع) به او فرمود:

ای برادر انصار! آبروی خود را از زشتی اظهار نیاز حفظ كن، حاجت خود را در پاره ای كاغذ بنویس و آن را نزد من بیاور  و اگر خدا بخواهد ترا خشنود خواهم كرد.

آن مرد نوشت: ای ابا عبدالله! به فلانی پانصد دینار بدهكارم، و او اصرار و پافشاری در مطالبه آن دارد، از شما تقاضا دارم به او سفارش كنید به من مهلت دهد تا بتوانم به آسانی بپردازم.

وقتی امام حسین(ع) نوشته او را قرائت فرمود فوراً به منزل رفت و كیسه ای را كه در آن هزار دینار بود برداشت و برای او آورد و فرمود:

پانصد دینار آن را به طلبكار خود بده، و بقیه اش را سرمایه كن تا تو را در مشكلات روزگار كمك كند، و حاجت خود را جز به یكی از این سه نفری كه بر می شمارم اظهار نكن:

متدین و دیندار ، یا جوانمرد و بافتوت ، و یا كسی كه شرافت خانوادگی داشته باشد.(3)

تواضع حضرت

روایت شده است: روز عاشورا بر پشت شریف آن حضرت اثری مشاهده كردند، ازحضرت زین العابدین (ع) علت آن را پرسیدند فرمود: "هذا مما كان ینقل الجراب علی ظهره إلی مناز الأرامل و الیتامی و المساكین.

این اثر انبان هائی است كه بر پشت خود می گذارده و آذوقه به خانه های بیوه زنان و یتیمان و تهیدستان می برده است.(4)

احسان امام

انس می گوید: خدمت امام حسین(ع) بودم، كنیزكی وارد شد و دسته گلی به آن حضرت هدیه كرد، امام(ع) فرمود:

تو در راه خدا آزادی .

عرض كردم : او برای شما دسته گلی آورد كه ارزش چندانی ندارد و شما او را آزاد می كنید؟ فرمود:

خدا این گونه به ما ادب آموخته است، او در قرآن فرموده است:" و إذا حُییتُم بِتَحِیة فَحَیوا بِأَحسَن مِنها أو رُدُّوها." ( نساء/86)
" هر گاه كسی به شما درودی فرستد یا احسانی كند شما هم سلام یا احسان او را همانگونه و یا بهتر از آن پاسخ دهید" وبهتر از احسان او آزاد ساختن او بود.(5)

پی نوشتها:

1- امالی صدق، ص 684، ح 11، مجلس 86.

2- سفینة البحار، ج 2، ص 116.

3- تحف العقول ، ص 245.

4- مناقب ابن شهر آشوب، ج4، ص 66.

5- كشف الغمة، ج 2، ص 31.