موسسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان

مبعث حضرت رسول صلی الله علیه و آله به عنوان یکی از مهمترین روزهای سال مطرح شده است و شیعیان این روز را گرامی داشته و جشن می گیرند اما چرا شیعیان این روز را یکی از مهمترین روزهای سال می دانند ؟ هدف از بعثت پیامبر در این روز چه

روز مَبْعَث بر پایهٔ باورهای اسلامی، روزی است که حضرت محمد، پیامبر اسلام، به درجه پیامبری برگزیده شد. مسلمانان معتقدند او در غار حرا، توسط جبرئیل و از سوی خدا به پیامبری نایل آمد و مأمور شد که چندخداپرستی و بت پرستی را از زمین بردارد

با آمدن پیامبر به مدینه و تشکیل جامعه اسلامی به مسئله همبستگی و وحدت در میان امت، توجه خاص داشتند که مهم ترین ویژگی بارز و پر اهمیتی بود که پیامبر بدان اهتمام داشت.

ابوحنیفه دینوری، احمد بن داود بن ونند معروف به ابوحنیفه دینوری، زادگاه وی دینور در کرمانشاه در دوران سامانیان است. تحصیلات خود را در اصفهان، کوفه و بصره به پایان رساند.

هشتم ذی الحجه روز تَروِیَه است و این روزی است که حجاج نیت حج تمتع می نمایند و محرم شده از مکه سمت منی حرکت می نمایند و شب را در آنجا بیتوته می کنند و صبح عرفه به جانب عرفات رهسپار می گردند.

یكی از ویژگی هایی که وهابیت آن را به ظاهر انکار می کند،کرامات و معجزات است به نحوی که توسل و زیارت قبور را با این نیت،نادرست می دانند.

پس از شهادت رسول اکرم صلّی اللّه علیه و آله تا پایان ایام خلافت خلفا چیزی به غیر از قرآن کریم و روش اعراب گذاری آن بر طبق مبادی علم نحو به دست ابو الاسود دئلی و به املای امیر المومنین علی ابن ابی طالب، تدوین نشد.

پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله با مردم خوگرفته و مونس مى‏‌گردید و چنان جاذبه‏‌اش قوى بود كه هیچ كس را از خود دور نمى‌‏ساخت، رفتار آن بزرگوار با همنشینانش چنین بود كه دائما خوشرو و خندان و سهل‌الخلق و ملایم بود...

جبرئیل فرود آمد و اطراف آسمان و زمین را فرو گرفت و بازوى آن حضرت را حركت داد و گفت: یا محمّد! بخوان، فرمود: چه چیز بخوانم؟ گفت: اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِی خَلَقَ، خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ. پس وحى‏هاى خدا را به او رسانید.

بررسى زندگانى پیامبر صلی الله علیه وآله قبل از بعثت گواهى بر صدق و راستگویى او در ادعاى نبوّت، مى دهد. زیرا این مرد چهل سال در میان مردم به درستى و پاكى معروف بود تا آنجا كه او را «محمّد امین» نامیدند.

قرآن مدعى است كه حضرت مسیح ـ كه نبوت وى با دلایل قاطع ثابت شده است ـ با صراحت و قاطعیت كامل، از آمدن پیامبرى به نام احمد خبر داده است. ولى ملت لجوج بنى اسرائیل، پس از شناسایى آن نبى موعود ـ آن هم از روى علایم و مشخصاتى كه حضرت مسیح در اختیار آنان گذارده ب

عظمت خاندان بنی هاشم؛ و شخصیت مردی مانند «عبدالمطلب» كه جود و احسان، نیكوكاری و دستگیری او از افتادگان، زبانزدِ خاص و عام بود، سبب می شد كه نه تنها دایگان سر باز نزنند بلكه مایه ی سر و دست شكستن دایگان درباره او می گردید. از این جهت این بخش از تاریخ افسان

بشریت به وسیله‏ ى این حادثه، باید به سمت آزادى معنوى، اجتماعى، حقیقى و عقلانى حركت كند. این كار شروع شد و ادامه ‏اش دست خودِ ما انسان ‏هاست. اینكه چه كسانى این راه را انتخاب كنند و با قدرت بپیمایند و چه كسانى از آن اعراض كنند و به خیرات آن نرسند، به اراده

در نزد آنها جامه پشمى سفید رنگى بود كه به خون حضرت یحیى (علیه السلام) آغشته بود و آنها در كتابهاى دینى خود خوانده بودند كه هرگاه آن جامه را به رنگ سفید یافتند و دیدند كه از آن قطره هاى خون مى چكد بدانند كه در همان ساعت پدر حضرت محمد (صلى الله علیه و آله)

دو شب جنازه ابولهب ماند، حتى پسرانش ترسیدند كنار جنازه اش بروند، بوى تعفن بدن او لحظه به لحظه زیاد مى شد، سرانجام مردى از قریش نزد پسران ابولهب آمد و گفت : آیا شما خجالت نمى كشید، چرا بدن پدرتان را بر نمى دارید، بوى بد او همه جا را گرفته است .