مهم ترین نکته درباره جنگ بدر مسئله ایمان محکم و راسخ مسلمانان است. جامعه اسلامی امروز تشنه چنین ایمان محکمی است که مردم دیندار با آن در مقابل دشمنان اسلام ایستادگی کنند بدون آنکه ذرهای دلشان بلرزد.
مـسلمانان پس از اقـامه نـماز صبح بسوی «حنین» که سرزمین گود و دارای مخفیگاه عجیبی بوده است، رهسپار شـدند بـرای تـنگی راه، مسلمانان مجبور شدند که از راههای مختلف وارد شوند، و عامل پیروزی دشمن این شدند که از تـاریکی هـوا، و مـتفرق بودن سربازان اسلام استفاده نموده یک مرتبه از مخفیگاهها بیرون ریختند، و بر مسلمانان حمله نـمودند، در پیـشاپیش سربازان اسلام گروه «بنی سلیم» که بسر کردگی «خالد بن ولید» بود، و در پشـت سر آنـان مـشرکان قریش که تازه اسلام آورده بودند، قرار گرفته بودند، دو فوج نامبرده هنگامی که تاب مقاومت بـا خـود ندیدند پا به فرار گزارده، و فرار آنها سبب شد که روحیه فوجهای دیگر که پشـت سر آنـها بـودند، ضعیف شده و آنها نیز فرار را برقرار انتخاب کردند.
اسـلام بـه تـحقق صلح و صفا و تامین آرامش و آسایش جهان ،علاقه وافر و عنایت مخصوص مبذول داشته است ؛ و به همین مـناسبت از مسلمانان می خواهد تا همگی در حوزه صلح و سلم درآیند: «ادخلو فی السلم کافة»
اگر پیامبر اسلام را به حال خود گذاشته بودند, هرگز فرمان (هیچ) جنگی را صادر نمیکرد و این همه جنگهایی که در اسلام واقع شد, همه اش تحمیل به اسلام بود و او را به این و اداشتند(علامه طباطبایی/ المیزان)
غزوه حَمراءُالاَسَد در سال سوم هجری، یک روز پس از غزوه احد روی داد. هدف پیامبر(صلی الله علیه و آله) از این غزوه، بازداشتن مشرکان از حمله مجدد به مدینه بود.
نام حنین به عنوان یکی از غزوات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم برای همگان آشناست، این مقاله ضمن یادآوری آن در تاریخ 4شوال، به بیان نکات مهم آن غزوه که در کتب تاریخی ثبت شده است می پردازد.
منافقین که گویا وجود حضرت علی علیه السلام را مانعی برای برنامههای خود میدیدند، نبردن امیرالمؤمنین علیه السلام را بهانه کرده و با نشر اکاذیبی همچون عدم تمایل پیامبر صلی الله علیه و آله برای بردن امام علی علیه السلام به آزار ایشان پرداختند.
در اصطلاح به هر جنگی که پیامبر صلی الله علیه وآله در آن شرکت می فرموده است «غزوه» می گویند. در برابر «سریه»، که هر جنگی است که مسلمانان به امر پیامبر صلی الله علیه وآله و بدون حضور آن حضرت انجام می دادند.
پیامبر نماز ظهر را خواند و به مردم اعلام كرد كه نماز عصر در محله بنى قریظه خوانده خواهد شد، آنگاه پرچم را به دست امام على بن ابى طالب علیه السلام داد و او را به سوى قلعههاى یهود بنى قریظه فرستاد و خود نیز به دنبال او با سپاهیان اسلام به آن منطقه رهسپار
ضربت علىّ در روز خندق بهتر از عبادت انس و جن ـ یا ـ بهتر از اعمال امت من تا قیامت است.
چون این ضربت سرنوشت جنگ را عوض كرد و دشمن را كه با تمام نیرو براى محو و نابودى اسلام كمر بسته بود خوار كرد و آنان را دچار تردید ساخت، به طورى كه به فكر انصراف از جن
رسول خدا صلی الله علیه وآله براى دفع شرّ آنان سپاه اسلام را آماده كرد و پرچم را به حمزة بن عبدالمطلب سپرد و خانه ها و دژهاى بنى قینقاع را محاصره نمود . این محاصره از پانزده شوال سال دوم هجرت شروع شد و تا پانزده روز، یعنى تا اول ماه ذیقعده، به طول انجامید
در محیط مكه، قریش بزرگترین مانع براى تبلیغ اسلام وتوجه مردم به آیین یكتاپرستى بودند. آنان به تمام قبایل اجازه مىدادند كه در ایام حج وارد مكه شوند، ولى رهبر عالیقدر اسلام ومسلمانان از ورود به مكه وحوالى آن كاملا ممنوع بودند وحتى اگر بر او دست مى یافتند ا
آهنگ نبرد با امپراتور بزرگ روم به منزله یك قدرت نمایی بزرگ نظامی بود كه عظمت و اقتدار مسلمانان را به امپراتوری كبیر روم نشان داد و اعراب جزیرة العرب كه به طور عموم روحیه عصیانگری و طغیان داشتند، متوجه شدند كه دیگر با سپاه اسلام و حكومت مركزی مدینه نمیتو
جهودان بنی النضیر سخت در تکاپو و تشویش افتادند. از یک طرف فکر می کردند که شاید پیامبر از توطئه آنها آگاه شده باشد، در این صورت آنها را سخت گوشمال خواهد داد. از طرف دیگر با خود می گفتند: اکنون که پیامبر از تیررس ما بیرون رفته انتقام او را از یاران وی بگیری