یک روز در بهشت زمین
عبور از پیچ و خم‌های جاده‌ای باریك با دره‌های عمیق كه گاه آدم را به وحشت می‌اندازد، تاوان رسیدن به یك بهشت زمینی است. عبور از این باریكه راه، توام با هیجانی دلهره‌آور است و گرچه پس از سالیان دراز، مسافران زیادی خطرات این راه را برای رسیدن به آن بهشت زمینی به جان خریده‌اند و از آن عبور كرده‌اند، اما هنوز پرخطر باقی مانده است و هماورد می‌طلبد!
حتما می‌دانید جاده چالوس شهرت خاصی، هم در زیبا بودن و هم در پرمخاطره بودن دارد. بسیاری از گردشگران كه مقصدشان رفتن به شهرهای استان مازندران است از آن عبور می‌كنند، اما بسیاری هم زیبایی‌های همین جاده و روستاهای اطراف آن را نمی‌بینند و از كنارش می‌گذرند. ما هم به شما پیشنهاد می‌كنیم این بار سری به روستاهای زیبای اطراف این جاده وسوسه‌انگیز بزنید تا برای همیشه خطرات این جاده را از ذهنتان پاك كند.
درست در كنار جاده چالوس، مناظر زیبایی نهفته كه باید برای دیدن آن توقف كنید. یكی از آن همه روستاهای سحرانگیز، «سیاه‌بیشه» است؛ یعنی همان روستایی كه بر سر در مغازه‌های كنار جاده آن، كیسه‌های سفید ماست چكیده آویزان است. آخر اینجا ماست و دوغش شهره است و حتما باید از آن خورد و نوشید تا مزه سیاه‌بیشه به خاطرتان بماند!
شما در هر فصلی از سال كه از این جاده عبور كنید، خود را میان مه و ابری غلیظ و گاه سیاه رنگ خواهید دید؛ حال و هوایی كه حس شاعرانگی عجیبی به آدم می‌دهد. اصلا به دلیل همین مه سیاه‌رنگ، روستا را سیاه‌بیشه نامیده‌اند.
بخشی از روستا كه پایین‌تر از سطح جاده قرار گرفته است، چشم‌انداز بسیار زیبایی دارد؛ خانه‌های متراكم شیروانی‌دار و اغلب زنگ زده. اگر شما نیز در مسیرتان در این روستا توقف كردید، تمام زمان خود را به خرید از مغازه‌ها اختصاص ندهید، می‌توان با چند ساعت ماندن، یك گردش كوتاه، اما مفرح و سرشار از نشاط در این روستا داشت.
سیاه‌بیشه، مردمانی دارد شیرین لهجه و دوست‌داشتنی. مردمانی كه گردشگران، بخشی از زندگی آنها شده‌اند. هر روز زندگی را با نگاه پرسشگر و شوق‌انگیز مسافران آغار می‌كنند و با پاسخ‌های ساده به پایان می‌رسانند. در سیاه‌بیشه یك زندگی طبیعی، اما پرشور و هیجان جریان دارد.
آبشارهایی دست‌نیافتنی
در كنار این روستا، آبشارهای طبیعی و مناظری وجود دارد كه بازدید از آنها بدون داشتن وسایل و تجهیزات كافی امكان‌پذیر نیست. یكی از آنها بعد از روستای سیاه‌بیشه قرار دارد، در یك تنگه به نام «هزار چم» چند آبشار بكر و زیبا از میان درختان وحشی جنگلی فرو می‌ریزند كه با هر ریزش خود هزاران واژه در ذهن آدم روان می‌سازند. توصیه می‌شود دیدن این آبشارها را به فصل و هوای مناسب موكول كنید و حتما با تجهیزات لازم و با حضور یك راهنمای محلی به آنجا بروید. فعلا در این هوای خنك پاییزی به قدم زدن در روستا و گپی دوستانه با اهالی خونگرم آن بسنده كنید، ولی این آبشارهای دیدنی را به گوشه ذهنتان بسپارید تا زمان مناسب فرا رسد.
شاید این را بتوان یك اصل كلی در سفر دانست كه نباید جاده را همین طور گرفت و رفت. جاذبه‌های طول مسیر یك بخش جدی از سفر هستند. در هر راهی مناظر زیادی وجود دارد كه هر كدام چشمان شما را به خود خیره می‌كند؛ جاهایی مانند سیاه‌بیشه كه به یقین آن را با خاطره‌ای سپید ترك خواهید كرد.
بخش گردشگری تبیان
برگرفته از: جام جم
