زندگی عاشقانه زیر یک سقف

وجود مهر و محبت و مهرورزی در یك خانواده از مهمترین ویژگی های یك خانواده ی موفق و سالم می باشد. برقراری روابط محبت آمیز بین والدین و همچنین بین والدین و فرزندان و بین فرزندان با یكدیگر  می تواند اطمیانی برای پیشرفت كودكان باشد. چرا كه كودكان در سایه ی مهر و محبت می توانند جدای از استرس ها وتنشها و نگرانی ها به فعالیت پرداخته و استعداد های خود را شكوفه كنند.

محبت که اساس آسودگی و آرامش است همچون کشتی نجاتی است که بر امواج خشمگینِ مشکلات زندگی در حرکت است. کشتی‌ای که یک زن مهربان و هنرمند ناخدای آن است، زیرا تسکین و آرامش به زندگی، رسالتی است که بر دوش زنان نهاده شده است.

دست حکیم پروردگار همخوان با رسالتی که بر دوش زنان قرار داده، استعداد مهرورزی، محبوبیت و مطلوبیت را نیز در فطرت و غریزه ایشان نهاده است.

به قول استاد شهید مطهری(ره): طبیعت، مرد را مظهرطلب و عشق و تقاضا آفریده است و زن را مظهر مطلوب بودن و معشوق بودن ... غریزه مرد، طلب و نیاز است و غریزه زن جلوه و ناز.

روشن است اگر زنان در مسیر طبیعی فطرت خویش و در پرتو آشنایی با معارف دینی و آموزه‌های روانشناسی ـ که روشنگر راه زندگی خانوادگی است ـ بتوانند به وظایف خویش عمل کنند و به جای آن‌که وزیر اقتصاد یا مأمور نظافت باشند، نماد رحمت و مهربانی باشند، بسیاری از مشکلات و موانع را در مسیر زندگی عاشقانه از سر راه برداشته‌اند.

در این میان زن، خود را نیز به اندازه همسرش دوست دارد و به حفظ شخصیت خویش علاقه‌مند است. دوست دارد محترم و گرامی باشد. از تحقیر و توهین رنجیده خاطر می‌شود. اگر به او احترام شود، احساس شخصیت می‌کند و به کار و زندگی دلگرم می‌شود. از احترام و احترام کننده خوشش می آید و از توهین و توهین کننده متنفر می‌شود.

آری در زندگی زناشویی، یک زن بیشتر انتظار دارد که همسرش به او احترام بگذارد و چنین انتظاری پربیراه نیست؛ زیرا شوهرش را شریک زندگی و بهترین یار خویش می‌داند.

ائمه گرامی ما نیز در تکریم و حفظ شخصیت همسر خویش می‌کوشیدند و در روایت‌های بسیاری، سخنان ارزشمندی در این باره بیان کرده‌اند. حضرت صادق علیه السلام از پدرش نقل کرده است که فرمود: «هر کس زن گرفت، باید او را گرامی و محترم به‌شمارد.

پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمود: «زنان را گرامی نمی‌دارند، مگر افراد بزرگوار و به آنان توهین نمی‌کنند، جز مردم پست و فرومایه" بحار ج 103 ص 226 "».

چنانچه زن از نظر اسلام، مهمان محترمی است که از جنبه احترام، مهمان است، از جهت دخالت در امور زندگی، شریک شوهر می‌شود و از نظر امور داخل، مدیر و سرپرست خانواده است و هنگامی هم که بچه‌دار شود، مادر خانواده و مادر اجتماع می‌شود. پس بر مرد مسلمان است که پیش از ازدواج کمی تأمل کند و بپذیرد که وظیفه سنگینی بر دوش او گذاشته می‌شود؛ دین او گاهی همسرش را امانت خدا معرفی می‌کند و گاهی مهمان صاحب اختیاری که باید احترامش کرد و از خطایش گذشت و با او سازش کرد.

زن نیز لازم است گاهی به پاس زحمات فراوان شوهرش از او تشکر کند و خوبی‌ها و فداکاری‌های او را به زبان بیاورد و قدرشناسی خود را از او نشان دهد. حال که گفتن این جمله‌ها بر روح شنونده، اثر نیک می‌گذارد، پس نباید آن‌ها را فراموش کرد. کارهایی همچون تشکر و قدردانی، سلام و بدرقه و خداحافظی و... ربطی به دارایی و نداری و زندگی مرفه و غیرمرفه ندارد، بلکه عمل به آداب دینی، برکت آور است و رفاه و سعادت می‌آورد؛ اگر باور ندارید، امتحان کنید.

از آنچه گذشت درمی یابیم

لازم است گاهی زن و شوهر به زبان، تشکر و محبت و عاطفه قلبی خود را به یکدیگر اظهار کنند، ولی برای حفظ صمیمیت و پیوند خانواده، انجام وظیفه قراردادی و محبت سطحی به تنهایی کافی نیست، بلکه اظهار محبت بسیار به زن و قدردانی ویژه از زن که عواطف ظریف تر و احساسات رقیق تری دارد، تأثیر روانی عمیقی بر روح او می‌گذارد.

توجه کردن به علاقه‌مندی‌های همسر اعم از غذای مورد علاقه او، رنگ لباس و ... رعایت حال او در مواقع استرس‌های روحی و روانی، بیماری، مشکلات شغلی، چشم پوشی از کمبودها و کاستی‌های مادی که مربوط به اوست، به پیشواز وی به هنگام ورود به منزل رفتن، گرامیداشت خانواده و دوستان وی، احترام به او به‌خصوص در حضور دیگران، ... نمونه‌هایی از ابراز عملی محبت هستند.

نمایش عملی محبت که بیشترین تجلی آن در احسان و فداکاری است، شامل هر نوع نیکی و خوبی که نشان از اخلاص و عشق درونی داشته است، می‌شود. ابراز عملی پشتوانه ابراز زبانی است اما نمایاندن محبت، بدون پشتوانه عملی، فریبی بیش نیست.

عشق و محبت هرگاه با عمل همراه شود تأثیرگذار خواهد بود حتی ناسپاس‌ترین انسان‌ها در مقابل احسان دیگران واکنش نشان می‌دهند.

منابع:

برگرفته از چند مطلب در سایت برنا

وبلاگ مقاله

مطالب مرتبط :

قابل توجه همسران همسن

شکستن قفل سکوت مردانه

شور و التهاب روزهای نخست زندگی

نقطه پایان عشق در زندگی مشترک