از تو می آموزیم ...
ای زهرای زندگی!
ای اسوه عفاف!
از تو می آموزیم : حیا و حجاب را در جامعه ، متانت و ادب را در گفتار ، سادگی و دوری از تجملات را در زندگی، تن پوش قناعت را در معاش، حسین پروری و زینب آفرینی را در تربیت!
ای زهرای نجابت!
از تو درس می گیریم:
تعالی روح و جان را در سایه عبادت ، شکوه زندگی را درصفا وصداقت، حمایت از رهبری را در سیاست ، و استقامت و نستوهی را در دفاع ازامامت.
از تو می آموزیم: سرنهادن برسجاده عبودیت را، دست نیاز گشودن به آستان خدای بی نیاز را، زمزمه و راز و نیاز و نماز را ، شیرینی کام جان با تلاوت قرآن را، یتیم نوازی و احسان و دستگیری از بینوا را ، تلاشروزانه و نجوای شبانه را، دین شناسی ، معرفت آموزی و پارسایی را.
چگونه بودن را، و ... چگونه زیستن را.
ای بتول بیداری و بزرگواری!
سخنانت در زیبایی و عمق به وحی می ماند، رفتارت، آینه خلق و خوی" رسول الله"، قلب مهربانت، پناهگاه حسن و حسین و تکیه گاه شیر خدا بود.
وجودت، یادآورمحمد بود، سجودت، فرشتگان و قدسیان را به تسبیح و تقدیس وا می داشت، رضایت، رضای خدا و رسول بود و خشم و غضبت، خشم پروردگار!
دانای رازها بودی و عالمه غیر معلمه!
ای چشمه سار حکمت، دریای بیکران خصال نکوی تو از " دانش " و " وفا" و " حیا" موج می زند!
در چهره ات حیای محمد (ص) نهفته است ، در گفته ات، کلام پدر هست جلوه گر ، ای مادر پدر!
ای فاطمه!...
عشق را هم ز تو باید آموخت، و مناجات و عبودیت را، وصمیمیت را، و خدا را هم، باید از کلام تو شناخت خانه از نام تو عرفان دارد و ... شب، از یاد تو عطر آگین است.
