محمد غفاری (کمال الملک)
می توان کمال الملک را در زمره ی آن کسانی به حساب آورد که در جهت وصول به مقاصد و اهداف مترقی و اصلاحی به زمینه های موجود در جامعه بی توجه نبوده و برای احیاء ارزش های از دست رفته و ایجاد تسهیلات و امکانات برای رشد فضیلت، هنر و آگاهی، زمان را مغتنم شمرده و با درایت و محاسبه، اوضاع را مورد توجه قرار داده است.
. زندگی نامه
تولد: 1227، کاشان
وفات: 1319 (در نیشابور، در کنار مزار فریدالدین عطار به خاک سپرده شد.)
1242: به تهران آمد.
1262: نقاشی اثر«اردوگاه دولتی در سرخه حصار»
1263: در دومین سفر ناصر الدین شاه همراه او بود و در این سفر لقب «میرزا محمد خان» را دریافت نمود. همچنین در این سال، تابلوی « فرمان خان» را به اتمام رساند.
1264: با زهرا خواهر مفتاح الملوک ازدواج نمود.
1265: نقاشی اثر «آبشار دو قلو، در " پس قلعه " شمال تهران» (دربند کنونی)
1267: نقاشی اثر«دهکده ی امّامه» (روستایی واقع در غرب تهران)
1268: از طرف ناصرالدین شاه «نقاش باشی» لقب گرفت.
1269: نقاشی آثار« درّه ی زانوس» و «پیست اسب سواری باغشاه و مولوی» (که در دهات شهر کجور مازندران است).
1271: نقاشی آثار «شبیه عمو صادق شیرازی سرایدار قفس طیور و کهنه فروش های یهودی» ، «دو دخترگدا»، «گربه و قفس قناری»
1272: نقاشی اثر«فالگیر بغدادی»
1273: نقاشی اثر «تالار آینه» (بزرگترین و استادانه ترین کار باقی مانده از او)
1273: لقب «کمال الملک» را از ناصرالدین شاه دریافت نمود
1278: نقاشی آثار «مرد مصری»، «کپی از چهره رامبراند»
پس از مرگ ناصرالدین شاه او به اروپا رفت تا موزه ها را بازدید نماید و از هنر نقاشی چیزهای بیشتری بیاموزد.
1278: نقاشی از چهره خودش و چهره تیبن (Tiben) در اروپا
1279: طراحی «یک زن خسته» (کپی شده از پرتره ی سن میتو (اثر رامبراند)
1280: نقاشی آثار«بازار ماکیان پاریس» و «فانتین لاتورFountain la tour»
1281: مظفرالدین شاه از او خواست تا از پاریس به ایران بازگردد و او هم برگشت.
1282: نقاشی پرتره مظفر الدین شاه و اثر « زرگر بغدادی »
1283: نقاشی اثر «میدان کربلای معّلا»
1285: نقاشی اثر «رمال یهودی در بغداد» و پرتره خودش در بازگشت از بین النهرین
1291: نقاشی پرتره های «حاج سید نصرالله تقوی»، «حاج علی قلی خان بختیاری» (اولین سردار اسد) و «عضدالملک قاجار»
1292: تأسیس مدرسه هنرهای زیبا
1294: نقاشی پرتره های «ذکاءالملک و عبدالحسن خان فروغی»
1296: نقاشی «یک روستا در شمال دماوند»
1298: نقاشی پرتره «وثوق الدوله»
1299: نقاشی پرتره از چهره خودش
1303: نقاشی دو پرتره از چهره خودش و «منظره مغانک»
1304: نقاشی اثر «منظره توچال»
1306: نقاشی اثر «کبک مرده»
1307: او در مدرسه هنرهای زیبا آخرین پرتره از چهره خودش را نقاشی کرد.
1309: از مدرسه هنرهای زیبا استعفا داد.
1312: نقاشی «مجسمه فردوسی»
1313: نقاشی پرتره ی «پیرمرد خفته» که ناتمام باقی ماند (به خاطر مشکل چشم)
همچنین آثار دیگری هم از او باقی مانده که تاریخ این کارها مشخص نیست:
کلبه ی روستایی
حوضخانه عمارات گلستان
تدفین مسیح
چهره صنیع الدوله
ساختمان شهر استانک
سرای کاخ گلستان
چهره حکیم الملک
حوضخانه صاحبقرانیه
کیمیاگران
نوازندگان موسیقی در دوران ناصر الدین شاه
باغ سلطان آباد
چهره مریم
مرد برهنه
غروب شمیران
خطاط
منظره کوهستان البرز
در این سال ها یک قالی همراه با چهره او طراحی و بافته شد.
