از بیماران رها شده تا تفکیک جنسیتی
دیگر بنی آدم اعضای یک پیکر نیستند!
ماجرای رهاسازی بیماران، ماجرایی دردناک بود که در سال 90 دل های بسیاری را به درد آورد. وقتی اخلاق پزشکی تنزل می کند، وقتی حرص و آز چیره می شود، وقتی تعهد کاری و وجدان نادیده گرفته می شود، وقتی سوگند بقراط فراموش می شود، چه انتظاری می توان داشت. البته وزیر بهداشت رهاسازی بیماران را بدلیل نداشتن پول تکذیب کرد و مسئولین قول بسیاری برای پیگیری دادند که نتایج پیگیری معلوم نشد.
این سهل انگاری مسئولین می تواند عواقب بسیاری داشته باشد از جمله تکرار رهاسازی بیماران و به خطر انداختن جان بیمارانی که به هر دلیل ممکن است خارج از بیمارستان ها رها شوند. چه بهتر است که مسئولین موضوع را جدی گرفته و مصرانه قضیه را دنبال کنند و مقصرین را شناسایی و مجازات کنند تا دیگر شاهد چنین بی اخلاقی هایی در حوزه بهداشت و سلامت نباشیم.
خداحافظ ماهواره!
پیر مرد ناراحت و افسرده به انتهای کوچه نگاه می کرد. جایی که ماشین نیروی انتظامی همراه با دیش های جمع آوری شده در حال خارج شدن از کوچه بود. دستان لرزانش را بالا آورد و در حالی که آنها را تکان می داد گفت: خداحافظ ماریچی... . در سال 90 دور جدید جمع آوری ماهواره آغاز شد. ماموران وظیفه شناس نیروی انتظامی با تمام توان و نیروی خود و با استفاده از تمام امکانات از جمله عملیات راپل، اقدام به جمع آوری ماهواره ها نمودند. سوال اینجاست چرا؟ آیا این طرح به نتایج خود رسید؟ آیا این همه هزینه ثمر بخش بود؟ آیا منع مردم برای داشتن ماهواره، از آسیب های موجود می کاهد؟ موافقان طرح معتقدند جمع آوری ماهواره ها باعث می شود که جوانان و خانواده ها به مسیرهای نادرست وارد نشوند و این کار را مبارزه با تهاجم فرهنگی و تهاجم نرم غرب می دانند. در مقابل مخالفان معتقدند که با برخورد قهرآمیز نمی توان استقبال مردم از ماهواره را کاهش داد و بهترین کار فرهنگ سازی برای استفاده صحیح از رسانه هاست. دولت می تواند استفاده از ماهواره را قانونمند کند و با ایجاد زیرساخت های لازم، امکان دسترسی تمامی مردم را به شبکه های داخلی امکانپذیر سازد و با تولید و پخش برنامه ها و سریال ها و فیلم های جذاب مردم را از پای ماهواره ها بلند کند، دولت می تواند با ایجاد سرگرمی های مناسب برای جوانان و امکان تفریحات سالم و ارزان قیمت و متنوع، جوانان را جذب کند. مسئولان باید بدانند که فرهنگ سازی در جامعه هزینه بر است اما آسیب های غفلت از فرهنگ هزینه های بیشتری را به جامعه و دولت تحمیل می کند. راه فرهنگی مطمئن تر از جمع آوری ماهواره است. دولت که آن راه را امتحان کرد و نتیجه نگرفت، این راه را هم امتحان کند شاید نتیجه بخش باشد.
فیتیله، پنج شنبه و جمعه تعطیله!
پنج شنبه ها هم با تمام موافقت ها و مخالفت ها تعطیل شد. این طرح به دنبال اجرای تعطیلی پنج شنبه های مدارس ابتدایی در سال گذشته، برای مدارس راهنمایی و دبیرستان به اجرا در آمد. موافقان می گویند اجرای این طرح بنفع دانش آموزان و اولیا است. از بار ترافیکی ساعات کاری پنج شنبه ها می کاهد. فرزندان بیشتر در کنار خانواده ها هستند. با تعطیلی پنج شنبه ها معلمان می توانند به ادامه تحصیل و شرکت در دوره های آموزشی بپردازند و کیفیت آموزش را بالا ببرند. همچنین از فضای خالی مدارس در پنج شنبه ها می توان برای فعالیت های فرهنگی و فوق برنامه استفاده کرد. در مقابل مخالفان طرح معتقدند که برای کاهش ساعات درسی ابتدا باید عناوین و محتوا و حجم مطالب درسی کاهش یابد. در بسیاری از مدارس ساعات در سی کاهش یافته اما در طول هفته جایگزین نشده و این باعث کم شدن ساعات آموزشی شده است. اینها معتقدند که مدارس ما امکانات لازم برای تعطیلی دو روز در هفته را ندارد و این کار موجب گریزان شدن فرزندان از مدرسه می شود.
امسال قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی بعد از 40 سال بروز شد و بر اساس آن میزان جرائم تخلفات رانندگی افزایش یافت
افزایش ساعات درسی در طول هفته هم موجب اخلال در کار شیفت عصر می شود و فقط در مدارس یک شیفتی کاربرد دارد. همچنین والدینی که هر دو شاغلند و پنج شنبه ها را هم سرکار هستند، کودکان خود را چکار کنند. در این خانواده ها تعطیلی پنج شنبه با هدف در کنار هم بودن بیشتر اعضای خانواده مفهومی ندارد. و همینطور اوقات فراغتی که هیچ برنامه ریزی دقیق و کارشناسی شده ای برای آن وجود ندارد و باعث به بطالت گذشتن وقت فرزندان می شود. این طرح خوب یا بد اجرایی شده، باید دید چه سرانجامی خواهد داشت.
افزایش جریمه ها، کارآمد یا ناکارآمد؟
امسال قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی بعد از 40 سال بروز شد و بر اساس آن میزان جرائم تخلفات رانندگی افزایش یافت. عده ای بر این باورند که افزایش جریمه ها عامل بازدارنده است و موجب کاهش تخلفات و به تبع آن موجب کاهش تلفات می شود. در مقابل عده ای معتقدند که افزایش جریمه ها به تنهایی نمی تواند موجب کاهش تخلفات و تلفات رانندگی شود. ما تا وقتی زیرساخت های مناسبی نداشته باشیم، تا وقتی جاده ها و خودروهای استانداردی نداشته باشیم، تا وقتی ماموران کارآمد و آموزش دیده ای نداشته باشیم، تا وقتی تجهیزات مدرن جاده ای نداشته باشیم، و در کنار اینها تا زمانی که فرهنگ سازی مناسب نداشته باشیم، نمی توانیم امیدوار به موثر بودن افزایش جریمه ها برای کاهش تخلفات و تلفات حوادث رانندگی باشیم. حال این سوال مطرح است آیا براستی افزایش جریمه ها راه حل مناسبی است یا خیر؟ آیا باعث کاهش تخلفات می شود یا موجب قانون گریزی بیشتر؟
از اسلامی کردن دانشگاه تا تفکیک جنسیتی
بحث اسلامی سازی دانشگاه ها بعد از اوایل انقلاب در سال 74 توسط مقام معظم رهبری مطرح شد و ایشان خواستار رسیدگی به این مسئله شدند. اما این موضوع با بی توجهی و سهل انگاری مسئولین مواجه شد و فقط با ایجاد شوراها و کمیته های موازی و توجه به ظواهر همراه بود. امسال تقکیک جنسیتی دانشگاه را داشتیم که حرف و حدیث های بسیاری را به همراه داشت.
از ابتدا جنگ و دعوای زیادی بر سر اجرای این طرح بود. این طرح در برخی دانشگاه ها اجرا می شود. بعد وزیر علوم اعلام می کند طرحی تحت عنوان تفکیک جنسیتی ارائه نشده است. بعد رئیس جمهور توقف اجرای این طرح را خواستار می شود. سپس وزیر علوم اعلام می کند که دستور رئیس جمهور را به گوش جان می شنود و اجرا می کند. صحبت از دانشگاه های تک جنسیتی می شود و دانشگاه علامه و دانشگاه یزد تفکیک جنسیتی می شوند. همه هم این طرح را در راستای اسلامی سازی دانشگاه می دانند. غافل از اینکه اسلامی سازی دانشگاه، تفکیک کلاس های دختر و پسر و توجه به ظواهر نیست. پس محتوا چه می شود. آیا نباید به محتوا پرداخت؟ هنوز تعریف روشنی از اسلامی کردن دانشگاه نیست. تعریف و هدف از اسلامی شدن چیست؟ آیا دانشگاه های فعلی غیراسلامی‌اند؟ آیا با جداكردن كلاس‌ها دانشگاه‌ها به نقطه مطلوب می‌رسند، نقطه مطلوب اسلامی شدن دانشگاه‌ها كجاست؟ آیا دانشگاه‌ها ظرفیت فیزیكی و آموزشی برای آموزش جداگانه دختران و پسران را دارند؟ و... بهتر است با دیدی بازتر به این مسئله نگاه شود.
موافقان طرح معتقدند جمع آوری ماهواره ها باعث می شود که جوانان و خانواده ها به مسیرهای نادرست وارد نشوند و این کار را مبارزه با تهاجم فرهنگی و تهاجم نرم غرب می دانند. در مقابل مخالفان معتقدند که با برخورد قهرآمیز نمی توان استقبال مردم از ماهواره را کاهش داد و بهترین کار فرهنگ سازی برای استفاده صحیح از رسانه هاست
و سخن آخر...
این هم از سال 90 که به پایان رسید.
امیدوارم که در سال جدید شاهد پیشرفت و بهبود کاستی ها باشیم و ایرانی بسازیم که آمال و آرزوی هر ایرانی است. ایرانی آباد، ایرانی آزاد، ایرانی شایسته ایرانی. انشاءالله سال جدید سالی پربارتر و نیکوتر و همراه با خاطراتی خوش برای مردم عزیز ایران باشد و امیدوارم که روزهای زیباتری را پیش رو داشته باشند.
زینب دهدشتی بخش اجتماعی تبیان
مقالات مرتبط:
