در لندن چه خواهد گذشت؟

پیش بینی در ورزش آن هم برای رویداد بزرگی همچون المپیک کاری است غیر معقول اما با نگاهی به داشته هایمان (ورزشکارانی که تاکنون موفق به کسب سهمیه المپیک شده اند) که تا به امروز به عدد 34 رسیده اند و پیش بینی می شود در نهایت 50 نفر شوند نشان می دهد. که اگر کمی شانس با کاروان ورزشی ایران یار باشد می توانیم شاهد یکی از بی نظیرترین المپیک ها باشیم.

در رشته رکوردی وزنه برداری رکوردهای بهداد سلیمی و کیانوش رستمی و سهراب مرادی به خصوص در مسابقات اخیری که حضور داشته اند نشان می دهد که جزومدعیان اصلی کسب قهرمانی در المپیک خواهند بود. ضمن اینکه نباید توانایی چهره هایی همچون سجاد انوشیروانی و سعید محمدپور را نادیده گرفت.

در رشته تکنواندو با توجه به قهرمانی های ارزشمند یکی دو سال اخیر ملی پوشان این رشته به خصوص کسب دو سهمیه المپیک توسط یوسف کرمی و محمد باقری معتمد از هم اکنون می توان نام این دو نماینده غیرتمند ایران را در دیدار نهایی بازی ها متصور شد.

دومیدانی تاکنون در المپیک به مدال دست نیافته اما در 2008 پکن احسان حدادی ملی پوش پرقدرت پرتاب دیسک کشورمان می رفت تا اولین مدال آور این رشته باشد که از بخت بد با آسیب دیدگی مواجه شد و این شانس را از دست داد. او با تمرینات خوبی که آغاز کرده می رود تا در لندن تاریخ ساز شود.

در رشته کشتی فرنگی محمد بنا مربی ارزنده کشورمان به قدری ایده آل و مطلوب کار کرده که هیچ کارشناس و پیشکسوتی نمی تواند برای نفرات منتخب او شانسی قائل نباشد. اما حمید سوریان، امید نوروزی و عبدولی سه گزینه پرشانس بنا برای کسب مدال المپیک به حساب می آیند.

در نهایت رشته ای که کسی نمی تواند بی مدالی آن را تحمل و باور داشته باشد کشتی آزاد است. این رشته به عنوان رشته بومی و ملی ایران این بار نیز به عنوان امید کاروان ایران عازم المپیک خواهد شد و شکی نیست که توقعات از نفرات این رشته بیش از سایر رشته هاست خیلی ها معتقدند صادقی گودرزی، مهدی تقوی، رضا یزدانی به واسطه داشتن تجربیات ارزشمند و شرایط بدنی و روحی گزینه های موفقیت این تیم در لندن خواهند بود.

در حالی که تقریبا 5 ماه به آغاز بازی های المپیک 2013 لند باقی مانده ضمن نگاه به پروسه کسب سهمیه توسط ملی پوشان کشورمان، برتری های سال گذشته و همچنین شانس مدال آوری تک تک ملی پوشان اعزامی کاروان ورزشی ایران را بررسی خواهیم کرد.

احسان حدادی

بروز تغییرات در فدراسیون دوومیدانی باعث شد برای مدتی کمتر خبری از احسان حدادی بشنویم. یکی از عادت های روزانه او تا چند ماه قبل این بود که علیه آشتیانی، سرپرست فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام شد باز هم حدادی گفت آشتیانی نمی تواند موفق باشد! حدادی سال گذشته اولین مدال جهانی تاریخ دوومیدانی ایران را با کسب مقام سومی پرتاب دیسک کسب کرد و پس از آن در اعتراض به بی تفاوتی مسئولان، با همکاری یک اسپانسر برای خودش در تهران کنفرانس مطبوعاتی ترتیب داد. انتظار می رفت. حمید سجادی به عنوان معاون وزیر ورزش و هم رشته حدادی بیشترین تعامل را با او داشته باشد اما این دو نفر در سال گذشته همواره با هم درگیر بودند سجادی گفته بود «دوومیدانی ایران کی مدال جهانی با المپیکی داشته که حدادی بخواهد دومی اش را بیاورد؟» اما حدادی با برنز جهانی خود خط بطانی بر این نظر به کشید درباره حدادی گفته می شود اگر انگیزه غلبه بر دشمنانش نبود شاید هرگز به عنوان یک ورزشکار ملی معرفی نمی شد.

کشتی گیران شانس اول مدال

اهالی کشتی دیگر پذیرفته بودند که کشتی فرنگی ایران در عرصه های بین المللی حرفی برای گفتن ندارد و باید به مدال های نه چندان خوش رنگی که هراز گاهی رخ نشان می دهند، بسنده کنیم. دقیقاً به همین دلیل اعطای لقب جادو گر به محمد بنا به هیچ عنوان اغراق آمیز نیست بنا در سال 2005 سرمربی تیم ملی شد و کشتی فرنگی ایران با هدایت او در سه سال پیاپی مدال طلای مسابقات جهانی را به دست آورد، بنا قبل از المپیک لندن به دنبال اختلاف با یزدانی خرم، رئیس وقت فدراسیون کشتی از سمت خود برکنار شد اما پس از شکست سنگین کشتی فرنگی در این مسابقات بار دیگر در سال 2009 به تیم ملی بازگشت و موفقیت هایش را ادامه داد.

در حال حاضر و پس از نخستین قهرمانی کشتی فرنگی ایران در مسابقات جهانی، تصور کشتی فرنگی بدون محمد بنا غیرممکن است در روزهایی که تغییرات زیادی در سطوح مدیریتی کشتی ایجاد شد، محمد بنا همچنان به کار خود ادامه داد و کوچک ترین بخشی در خصوص جا به جایی او مطرح  نشد بنا یک رکورد منحصر به فرد دیگر هم در ورزش ایران دارد و آن اینکه  وقتی قهر می کند و برای بازگشت شرط می گذارد بی درنگ ناز او را می کشند و توقعاتش را بر آورده می کنند.

مربیان مهدی تقوی از او به عنوان یکی از کشتی بلدترین کشتی گیران حال حاضر ایران نام می برند. قهرمان دو دوره مسابقات جهانی معمولا روی تشک کشتی بی گذار به آب نمی زند و زمانی اقدام به فن زدن می کند که از کسب امتیاز مطمئن باشد کشتی های او به لحاظ بصری چندان برای مخاطب عام کشتی هیجان انگیز نیست عده ای معتقدند تقوی بیشترین بهره را از اجرای قانون «کلینج» در کشتی برده و چون شانس خوبی در خارج شدن گوی همرنگ دوبنده اش از کیسه کلینج دارد. معمولا کشتی را اداره می کند و با استفاده از پیروزی در کلینج، تایم را به سود خودش به پایان می برد. تقوی جشن تولد 24 سالگی اش را با قهرماننی در مسابقات قهرمانی آسیا در کره جنوبی جشن گرفت او هنوز نتوانسته مدال  طلای المپیک را کسب کند اما با توجه به سن و سال پایین و سابقه مدال آوری قابل اعتنایی که دارد. حداقل در دو المپیک پیش روشانس مبارزه برای کسب این افتخار را دارد کشتی گیرها معمولا مبارزه با موهای کوتاه به منظور تمرکز بیشتر را ترجیح می دهند اما تقوی از این لحاط استثناست و در کشتی دنیا آو را با موهای درهم ریخته و انبوهش می شناسد شاید اگر ناخن کوتاه در کشتی اجباری نبود تقوی می توانست با سهولت بیشتری رقبایش را از پیش رو بردارد.

کشتی گیرها معمولا سخنوران خوبی نیستند اما سعید عبدولی را باید از این لحاظ در زمره استثناها قرار داد. عبدولی پس از قهرمان در جام یادگار امام، گفت «بدنم آماده نبود اما چون محمد بنا به عنوان سلطان کشتی فرنگی ایران گفت باید کشتی بگیری، نتوانستم حرفش را زمین بیندازم» انتقاد از شرایط مالی وجه مشترک اکثر ورزشکارانی است که سال گذشته در میادین قهرمانی پرچم ایران را بالا بردند عبدولی هم مدعی شد پس از المپیک برای همیشه از عرصه کشتی خداحافظی می کند، چرا که آینده خانواده اش تأمین نیست او مدتی بعد البته حرفش را عوض کرد و قول داد چنانچه وعده های مسئولان عملی شود همچنان در کشتی باقی بماند. نهایت درخواست عبدولی این است که حداقل بابت افتخاراتی که برای ورزش ایران به ارمغان آورده به خدمت سربازی اعزام نشود. اما گویا این هم عملی نیست: «از 18 بهمن ماه خدمت سربازی من آغاز شده است. فدراسیون برای من هیچ کاری انجام نداده. نمی دانم چند بار باید به این مملکت خدمت کنم.» البته سازمان نظام وظیفه اخیراً اعلام کرده برای ثبت سند در معاملات دیگر نیازی به کارت پایان خدمت نیست و عبدولی می تواند از این لحاظ خوشحال باشد.

یوسف کرمی

کاپیتان تیم ملی تکواندو ایران هم پس از قهرمانی در بازی های آسیایی گوانگژوه به جمع منتقدان سیاست های مدیران ورزش کشور اضافه شد او در گفت و گوهای متوالی با رسانه ها از برخورد تحقیرآمیز با ورزشکاران مدال آور گلایه کرد. یوسف کرمی اولین ورزشکاری بود که پرده از چگونگی شرایط اهدای واحدهای مسکونی به ورزشکاران مدال آور برداشت و با ادبیاتی طنزآمیز تشریح کرد که چگونه واحدهای مربوط به طرح مسکن مهر را بدون در نظر گرفتن هیچ امتیاز ویژه ای به قهرمانان پیشنهاد داده اند. کاپیتان تیم ملی تکواندو در المپیک لندن 29 ساله خواهد بود و مطمئنا با توجه به تعدد تکواندو کاهایی که پشت سر او صف کشیده اند. بعید است شانس حضور در المپیک 2016 را هم به دست بیاورد. بنابراین این آخرین فرصت اوست تا ویترین افتخاراتش را به مدال طلای المپیکمزین کند مصدومیت نسبتاً طولانی مدت کرمی انتقادهایی را در خصوص انتخاب او به عنوان یکی از دو سهمیه ایران در المپیک لندن مطرح کرد اما مهماندوست و پس از او فریبرز عسگری از این انتخاب حمایت کردند. شاید قهرمانی در المپیک لندن باعث شود مسئولان در واگذاری مسکن مهم کمی با کرمی بیشتر راه بیایند و مثلا به پرداخت اقساط با تأخیر یک هفته ای راضی شوند.

وزنه برداری

بی تردید حسین رضازاده روزی که سنگین ترین وزنه های تاریخ وزنه برداری را بالای سر برد و رکورد دار این رشته ورزشی لقب گرفت. فکرش را هم نمی کرد که در آینده ای نزدیک کنار سکویی در پاریس خواهد ایستاد و به افتخار  وزنه برداری که این رکورد را می شکند هورا می کشد. پس از مثبت اعلام شدن آزمایش دوپینگ سعید علی حسینی حرف و حدیث های زیادی در خصوص اینکه رضازاده چون از شکسته شدن رکوردش واهمه داشته، زمینه حذف این وزنه بردار را فراهم کرده است مطرح شد. اما بلافاصله پدیده دیگری به نام بهداد سلیمی ظهور کرد و استعدادی فراتر از توانمندی های حسین رضا زاده بروز داد.

بهداد سلیمی در مسابقات جهانی پاریس با بالای سر بردن وزن 214 کیلوگرمی رکورد حرکت یک ضرب رضازاده را شکست و رضازاده هم که خوب می دانست در آن لحظه دوربین های زیادی روی او زوم کرده اند. تلاش کرد اوج شادمانی خود بایت این اتفاق را به نمایش بگذارد. در مورد بهداد سلیمی گفته می شود می توانست در بازی های جهانی پاریس رکورد رضازاده در حرکت دو ضرب را هم بشکند اما بنا به ملاحظاتی این کار را نکرد و ترجیح داد تا المپیک لندن منتظر بماند. بهداد سلیمی هر چند از نظر جثه شباهت هایی با حسین رضازاده دارد اما به لحاظ رفتاری تا حدودی با او متفاوت است. رضازاده از همان دوران قهرمانی معمولا رابطه سیاستمدارانه ای را با مدیران ارشد ورزشی برقرار می کرد. اما سلیمی کمی بی محاباتر از اوست و ابایی از انتقاد کردن از سیاست های مسئولان ندارد. او بعد از قهرمانی در گوانگژو و پس از آن پاریس، از اینکه وعده های داده شده در حد حرف باقی مانده اند گلایه کرد و گفت با حقوق ماهیانه 500 هزار تومان انگیره ای برای تمرین کردن برای المپیک ندارد. با این حساب می توان مطمئن بود که سلیمی نمی تواند در آینده رییس فدراسیون وزنه برداری شود و در خوشبینانه ترین حالت مجبور است به عنوان مربی وزنه برداری به زندگی ورزشی خود ادامه بدهد.

فوتبالیست های قدیمی همواره از اینکه در دوره ای که پولی در فوتبال وجود نداشت دوران بازیکنی خود را گذراندند افسوس می خورند، اما در وزنه برداری گویا ماجرا برعکس است. درست است که سلیمی چند سال پس از رضازاده در وزنه برداری دنیا مطرح شده اما بعید است به اندازه دورانی که رضازاده رکورد می زد درآمد داشته باشد. در دوران رضازاده آدم های دست به پاداش بیشتری وجود داشتند و به عنوان مثال یکی از آن ها مدعی شد گردن آویزی از سکه های طلا به او هدیه داده است. اما بهترین پاداشی که وعده آن به سلیمی داده شده نامگذاری یکی از خیابان های قائم شهر به نام اوست. بهداد سلیمی در شش سال اخیر 18 بار تست دوپینگ داده که هر 18 مرتبه با نتیجه منفی همراه بوده است. این برای وزنه برداری ایران که بعضا از 10 آزمایش دوپینگ آن 9 مورد مثبت از آب در می آمد. یک رکورد ویژه محسوب می شود.

بخش ورزشی تبیان

منبع: تماشاگر