جوان و سگ

روایت شده است که روزگاری پسر جوانی از باغ خرمایی مراقبت می کرد.

روزی در هنگام ظهر، جوان غذایش را که سه قرص نان بود آماده کرد. یکی از نانها را برداشت و پیش از خوردن، نام خدا را به زبان آورد. ناگهان سگی را دید که لَه له زنان به طرفش می آمد. سگ به او نزدیک شد و نگاه خیره اش را به دستهای جوان دوخت. پس فهمید که سگ گرسنه است. این شد که قرص نانی را که در دست داشت به سویش انداخت. سگ با حرص و ولع نان را بلعید. سپس بار دیگر بازگشت و با حسرت به جوان خیره شد. جوان دومین قرص نان را هم به سوی او انداخت و سگ با شتاب آن را خورد، اما باز هم به جوان نگاه کرد. جوان بی درنگ قرص نان سوم را هم به او بخشید و سگ آن را خورد و سیر شد. سپس دمی تکان داد و رفت. این صحنه عجیب را مردی صالح که به بخشندگی شهره بود دید، اما جوان متوجه حضور او نشد. مرد بخشنده به جوان نزدیک شد و از او پرسید: "ای جوان، امروز چقدر غذا داشتی؟"

جوان پاسخ گفت: "سه قرص نان، که هر روز صاحب باغ آن را برایم آماده می کند."

مرد گفت: "چرا همه را به سگ بخشیدی؟"

جوان گفت: "ما اینجا در این سرزمین، سگ نداریم، با خود گفتم بی شک این سگ از جای دوری آمده و چون گرسنگی به او فشار آورده در جستجوی غذاست. پسندیده نبود که گرسنه باز گردد."

مرد گفت: "پس امروز بی غذا چه خواهی کرد؟"

چیزی نمی خورم و تا فردا صبر می کنم.

مرد با خود گفت: "مردم مرا به خاطر بخشش و سخاوتم ستایش می کنند، اما به خدا قسم که این جوان از من سخاوتمند تر است."

آن گاه، جوان را ترک گفت و به سوی صاحب باغی که جوان در آن کار می کرد رفت. پس از گفتگو با او، باغ را با هر آنچه در آن بود، خرید و آن را به جوان هدیه کرد. این باغ، هدیه دنیایی آن جوان بود، اما او هدیه ای نیز در آخرت نزد خداوند داشت.

بخش کودک و نوجوان تبیان

منبع:101حکایت اخلاقی