چند نوع عفو وجود دارد ؟
عفو عمومی به موجب قانون توسط قوه مقننه اعطاء میشود، ولی عفو خصوصی با تصویب بالاترین مقام كشور و در كشور ما به استناد بند 11 از اصل 110 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (از اختیارات مقام معظم رهبری است).

آخرین قانون عفو عمومی در كشور ما قانون عفو متهمان و محكومان جزایی مصوب 28/2/1358 شورا ی انقلاب اسلامی است.
2- عفو عمومی در هر مرحلهای از دادرسیهای كیفری قابل اعمال است در مرحله كشف، تحقیقات مقدماتی ، تعقیب، دادرسی و اجرای حكم؛ درحالیكه عفو خصوصی مختص مرحله بعد از صدور حكم قطعی است و پیش از آن قابل اعمال نیست.
3- عفو عمومی كلیه آثار محكومیت را از بین میبرد همانند اینكه انسان از اول مرتكب جرمی نشده است. سابقه محكومیت از سجل كیفری محو میشود و محكومعلیه، به اعاده حیثیت نائل میشود. در حالیكه عفو خصوصی این نتایج را ندارد و فقط اجرای مجازات را در حدی كه مورد عفو قرار گرفته است موقوف میكند.
4- عفو عمومی به موجب قانون مقرر میشود و جنبة آمرانه دارد. برای اعمال آن نیاز به موافقت متهم یا مراجع قضایی و انتظامی نیست، همین كه قانون عفو عمومی به تصویب رسید تعقیب جرم در هر مرحلهای كه باشد باید موقوف شود و ضابطان یا مقامات دادسرا یا دادگاه نمیتوانند برخلاف آن عمل كنند. متهم نیز حق ندارد درخواست كند تا به اتهام او رسیدگی شود تا بتواند بیگناهی خود را اثبات نماید، درصورتیكه عفو خصوصی این خاصیت را ندارد و قبول آن برای متهم اجباری نیست. در اغلب موارد، اعطاءی عفو خصوصی به درخواست محكومعلیه منوط میشود.
عفو عمومی در هر مرحلهای از دادرسیهای كیفری قابل اعمال است در مرحله كشف، تحقیقات مقدماتی ، تعقیب، دادرسی و اجرای حكم؛ درحالیكه عفو خصوصی مختص مرحله بعد از صدور حكم قطعی است و پیش از آن قابل اعمال نیست
اطلاق كلمه عفو در بند سوم ماده (6) قانون آیین دادرسی مصوب 78 شامل عفو عمومی و عفو خصوصی میشود، اما صدور قرار موقوفی تعقیب در مورد مشمولان عفو خصوصی، مفهومی ندارد؛ زیرا همانگونه كه ماده (24) قانون مجازات اسلامی صراحت دارد این عفو مخصوص كسانی است كه مرحله تحقیقات مقدماتی را طی كرده و در مورد آنها حكم قطعی صادر شده است.
منبع : حق گستر