سیستم اعلام حریق

آتش سوزی یکی از خطرناک ترین پدیده‌هایی است که روی می‌دهد و زیان های قابل توجه جانی و مالی به بار می‌آورد. ما همه روزه شاهد آتش سوزی هایی در نقاط مختلف جهان هستیم که موجب از بین رفتن انسان ها و به بار آمدن زیان های فراوان مالی می‌گردد.

یکی از وظایف مسئولین بخش های صنعتی ، خدماتی و ... مقابله با آتش سوزی و جلوگیری از گسترش دامنه آتش است. وظیفه طراحان ساختمان ها این است که در طراحی ساختمان ها خطرات ناشی از آتش سوزی را به حداقل برسانند و زمینه اقدامات ایمنی لازم را در صورت بروز آتش سوزی ، فراهم سازند.

سیستم های اعلام حریق

از آن جا که دقایق اولیه شروع حریق دارای اهمیت زیاد و حیاتی می‌باشد، از طرفی عوامل ایجاد حریق بسیار متنوع بوده و همچنین در تمامی ساعات شبانه روز امکان بروز آن می‌رود، لذا امروزه سیستم هایی ایجاد گردیده است که می‌تواند در لحظات اولیه حریق آن را شناسایی کرده و مراتب را به یک مرکز کنترل ارسال نموده و از آن طریق بلافاصله، توسط آژیر، به ساکنین اعلام کند و یا با وسیله تلفن به مراکز آتش نشانی خبر دهد.

بعضی از سیستم ها در صورت لزوم (برای مکان های حساس) می‌توانند به طور اتوماتیک حریق را خاموش کنند. (سیستم اطفای حریق)

اجزای تشکیل دهنده سیستم اعلام حریق

اجزای یک سیستم اعلام حریق عبارتند از: دتکتور(کاشف – آشکارساز)، مرکز کنترل، وسایل خبر دهنده، شستی های دستی، منابع تغذیه (باتری، شارژ و ... )، رله های اضافی یا فرعی.

 دتکتور

دتکتورها وسایل الکترونیکی هستند که در شکل ها و طرح ها ی مختلف و معمولا به رنگ سفید، توسط کارخانه های سازنده ارائه می شوند و در محل های مناسب ساختمان مانند آشپزخانه، موتورخانه، اتاق بایگانی، راهروها، اتاق های منزل و اتاق ها ی کنفرانس به صورت سقفی یا دیواری روی پایه های مخصوص نصب می شوند. وظیفه آن ها تشخیص حریق و اعلام آن به مرکز کنترل می باشد .

آژیر یا زنگ

چراغ ها ی نشانگر

شستی ها ی اعلام حریق

در مقالات بعد به شرح و توضیح انواع دتکتور و بقیه‌ی اجزای سیستم اعلام حریق می پردازیم.

بخش پژوهش‌های دانش آموزی تبیان

تهیه: نسیم گنجی منش

تنظیم:اعظم اژدری

مطالب مرتبط:

نحوه کار با روکش حرارتی

نکات ایمنی در آزمایشگاه