مقایسه صفحات نمایش LCD و پلاسما

برای این که تفاوت تکنولوژی صفحات مختلف را درک کنید، ابتدا باید علت تفاوت کیفیت تصاویر را بدانید. تکنولوژی به کار رفته در هر دوی این تلویزیون ها بر اساس رنگ های اصلی قرمز، سبز و آبی است.

با ترکیب این سه رنگ با هم و تغییر شدت آن ها هر رنگی مانند رنگ های تولید شده در لامپ اشعه کاتدی می تواند تولید شود. رنگ های منفرد قرمز، سبز و آبی (بدون ترکیب با رنگ های دیگر) ، پیکسل های فرعی (sub-pixel) نام دارند؛ مجموع این سه رنگ، یک پیکسل مجزا تولید می کند. یک صفحه نمایش تمام  (High Definition) HD = کیفیت بالا به ١٩٢٠ پیکسل افقی و ١٠٨٠ پیکسل عمودی نیاز دارد.

تلویزیون پلاسما چگونه کار می کند؟

صفحات نمایش پلاسما با الکترودهایی کار می کنند که باعث برانگیختگی گازهای مختلفی مانند زنون، نئون و آرگون موجود در درون هر پیکسل فرعی می شوند. این گازها فوتون های فرابنفشی از خود منتشر می کنند که به نوبت، روکش های فسفری قرمز، سبز و آبی روی هر پیکسل فرعی را تحریک می کند.

با کنترل بار فرستاده شده به هر پیکسل فرعی توسط الکترودها، هر پیکسلی می تواند باعث ظاهر شدن میلیون ها رنگ شود. وقتی رنگی توسط فسفر درخشان تولید می شود، نوع نور منتشر شده از یک صفحه پلاسما بسیار شبیه نور تولید شده از لامپ اشعه کاتدی است.

مقایسه عملکرد دو نمایش گر

اما اساس کار LCD ها کاملا متفاوت است. این گونه صفحه نمایش با نور پس زمینه (backlight/backlit) که فیلترهای رنگی واقع در پشت هر پیکسل فرعی را روشن می کنند، کار می کنند. کریستال های مایع می توانند مات شوند و عبور این نور رنگی را مسدود کنند یا اجازه عبور نور را به جلوی صفحه بدهند و این کار، بستگی به بار الکتریکی اعمال شده به هر پیکسل فرعی دارد. ترکیب رنگ و شدت سه پیکسل فرعی، رنگ هر پیکسل روی صفحه را شفاف می کند.

مقایسه پیکسل ها در دو صفحه نمایش

آیا سوختن صفحه پلاسما یا LCD حقیقت دارد؟

تلویزیون های پلاسما مانند لامپ اشعه کاتدی از فسفر برای تولید نور استفاده می کنند، با گذشت زمان، روکش فسفری، توانایی خود را برای انتشار نور از دست می دهد و روشنایی صفحه کم کم پایین می آید؛ البته نه خیلی سریع – سازندگان عقیده دارند دوره زمانی حدود 10 سال لازم است تا روشنایی صفحه به نصف برسد، اما در صفحات LCD چنین اتفاقی نمی افتد.

مقایسه کیفیت تصویر در پلاسما و LCD:

تلویزیون های LCD در نمایش رنگ های سیاه واقعی مشکل دارند. تکنولوژی استاندارد LCD از نور پس زمینه ای استفاده می کند که به طور دائم روشن است و حتی زمانی که پیکسل ها مات هستند، اجازه جاری شدن نور را می دهد.

چند سال پیش، این یک مشکل بزرگ بود و رنگ سیاه به صورت خاکستری در صفحه دیده می شد؛ اما توسعه چشم گیر در این تلویزیون ها این مشکل را حل کرده است. با این مقایسه می بینیم که تلویزیون های پلاسما در نشان دادن رنگ سیاه بهتر هستند!

توانایی نمایش رنگ های سفید براق و سیاه پر رنگ، نسبت کنتراست (تقابل دو رنگ) نامیده می شود؛ نسبت بالاتر به معنی بهتر بودن کیفیت رنگ هاست. اما بسیاری از سازندگان با روش هایی این نسبت را اندازه می گیرند که در شرایط دید معمولی، نتیجه درستی نمی دهد.

تکنولوژی نور پس زمینه در LCD ها یک مزیت بزرگ است. تصاویر متحرک و درخشان تلویزیون های LCD گویای این واقعیت است. نمایشگرهای پلاسما می توانند تصویر دقیقی با رنگ خوب و سیاه پررنگ تولید کنند، به همین دلیل برای سینمای خانگی مناسب ترند.