سیدابوالحسن حافظیان

از مجموعه مشاهیر مدفون در حرم امام رضا(ع)

در مشهد زاده شد و در همین شهر به فراگیری ادبیات و طب و فقه و اصول اخلاقی پرداخت. به سیر و سلوک رو آورد و علوم غریبه را فرا گرفت و از محضر بزرگانی چون مرحوم شیخ حسنعلی اصفهانی بهره برد.

در مراوده‌اش با مرحوم حاج شیخ مجتبی قزوینی با شخصیت برجسته سید موسی زرآبادی آشنا شد و به شوق دیدار وی راه قزوین را در پیش گرفت.

... حالیا یک سفر به قزوین کن

قلب پاکیزه را تو تزیین کن

بین چه دریای علم و فضل و کمال

واقف رازها ز قبل سؤال

رادمردی بزرگمرد و علیم

صاحب نفس مطمئن و حکیم

چون رسیدم به خدمتش حیران

شدم از آن فرشته انسان...

علاقه به دانش‌های کمترشناخته شده بشری و گرایش به ریاضت‌های انسان‌ساز او را به سرزمین رازآلود هندوستان کشانید. در همان‌جا، و دقیقاً در پی ریاضت‌های ولانی بر فراز تپه «صوفی پوره» واقع در دامنه کوه ترال کشمیر بود که به نگارش مهمترین اثر خود، یعنی «لوح محفوظ» پرداخت.

او در هند با دختر یکی از ایرانیان مقیم در آن سرزمین ازدواج کرد و در سال 1320 ش به ایران بازگشت و سال‌ها در یکی از حجره‌های فوقانی صحن عتیق حرم امام رضا(ع) به عبادت مشغول شد.

یکی از مهمترین آثار به‌جامانده از وی، طراحی و ساخت ضریح مطهر امام رضا(ع) است که تا همین چندی پیش بر مزار پاک آن امام نصب بود.

وی در سال 1360 ش درگذشت و در رواق دارالسرور آستان مقدس رضوی به خاک سپرده شد.

منبع: مشاهیر مدفون در حرم رضوی

بخش حریم رضوی