آرامش را در گورچین تجربه كنید
بگذارید حرف مان را با یک خواهش شروع کنیم، لطفا در مسیرهای گردشگری خود روستاها را فراموش نكنید. دهكدههای زیبای بسیاری در كشورمان وجود دارند كه دارای جاذبههای تاریخی بسیار، فرهنگ غنی و دستنخورده، مردمانی نیكسیرت و بیشمار ویژگیهای دیگر هستند. صدالبته مطمئن باشید دیدن آنها بیش از آنچه كه فكر كنید، ارزشمند است.
پیشنهاد این هفته ما به شما روستای «گورچین قلعه» است كه هم تاریخ دارد و هم ساحلی زیبا، به اضافه كوههای بلند بالا.
این روستا كه حدود 70 كیلومتری شهرستان ارومیه و در كرانه دریاچه ارومیه واقع شده به لحاظ تاریخی از قدمت بسیار زیادی برخوردار است. شما از هركس در مورد جاذبههای این روستا سوال كنید، بیدرنگ شما را به پناهگاه راهنمایی میكنند.
نه نگران نباشید، خطر قرنهاست كه رفع شده است و چیزی شما را تهدید نخواهد كرد. این پناهگاه «كاظم داشی» نام دارد كه در زمانهای مختلف ازجمله جنگ جهانی اول پناهگاه اهالی 7 روستای اطراف بوده است. این پناهگاه به یاد كاظمخان، فرمانده افراد محافظ روستا كه خود اهل قوشچی بوده نامگذاری شده است.
داستانی كه پیران خردمند محل در باره این مكان نقل میكنند این است كه در زمانهای قدیم عدهای از دست حاكم ظالم منطقه جان رهانیده و چند صباحی در این محل پناه گرفتهاند.
اما از دیگر جاذبههای طبیعی این مكان وجود كوههایی است كه اطراف آبادی را احاطه كردهاند؛ كوههایی كه برای خود نام و نشانی دارند. «بیداغی» منطقه مرتفع و سلسله كوههای باشلار هزارههاست كه استوار و پابرجا ماندهاند.
روستا به نسبت شهرها، حس عجیبی را به شما منتقل میكند؛ حسی به رنگ پاكی، چیزی شبیه یكرنگی و بیریایی. با این همه اگر مسیرتان به گورچین قلعه افتاد، در ساحلش بنشینید و در كنار شورترین دریاچه جهان تجربه آرامشی عجیب را مهمان درونتان كنید.
از یاد نبرید كه این آرامش همان گوهر گمشده انسان امروز است. ساحل دریاچه همه ساله در فصل تابستان پر از مردمی میشود كه برای آبتنی، شنا، حمام آفتاب و استفاده از شن و ماسه و لجن طبی میآیند.
این دهكده با وجود این همه زیبایی و منابع طبیعی سرشار كه هر گردشگری را به خود میخواند اما از آسیب مهاجرت همچون دیگر روستاهای كشورمان بینصیب نمانده است و بیشتر اهالی آن بویژه جوانانش راهی شهر شدهاند و نیكبختی خود را میان چرخ تكنولوژی میجویند، با این وجود هرساله با مناسبت یا بیمناسبت، راهی زادگاه خویش میشوند و دوباره پی آن گمشده...
قناتها از دیگر جاذبههای روستا هستند، كه خود حالا تشنه و چشم انتظار ماندهاند. هر قنات در این آبادی برای خود نامی داشته و سرچشمه حیات بوده در روزگاران دور.حالا اما تنها نام نیكشان است كه بر جای مانده در دل اهالی؛ قناتهایی مانند بستانآباد، گن گرز، تازه گل، هیچو، شاه بلاغی، دره گلی، ارتا گل و...
روستایی كه شما تصمیم سفر به آن را دارید سال 86 به عنوان بافت با ارزش روستایی شناسایی شده است، پس در انتخاب خود شك نكنید. حضور شما مسافر گرامی نویددهنده رونق و آبادی دوباره دهكده كوچك و زیبای ماست.
بخش گردشگری تبیان
برگرفته از چمدان