سازمان آموزشی به عنوان مرکز تحقق یادگیری سازمانی

سازمان های آموزشی، سازمان های خاص آموزش و یادگیری هستند که هدف نهایی آن ها تحقق یادگیری و پرورش انسان ها و ایجاد رفتارهای نسبتاً پایدار در دانش آموزان و دانش جویان است. اگر در سازمان های دیگر، آموزش و یادگیری وسیله ای برای تحقق سایر هدف های سازمانی مثل تولید مصنوعات و کالاها و ارائه خدمات می باشد، سازمان های آموزشی خاص انسان سازی و تغییر رفتار هستند. بر این اساس کاربرد اصطلاحات سازمان یادگیرنده، سازمان دانش آفرین و سازمان تحقق دهنده ی یادگیری سازمانی برای سازمان های آموزشی از اصالت و درستی بیش تری نسبت به سازمان دیگر برخوردار است.

یادگیری سازمانی فرآیند بهره گیری از تجربیات سازمانی از طریق کسب دانش و بصیرت، توزیع و تفسیر اطلاعات و تغییر نگرش و رفتار برای بالا  بردن سطح تعهد، مسئولیت پذیری و پاسخ گویی اعضاء به منظور افزایش اثر بخشی و بهره وری و تأمین نیازهای مشتریان و بهبود و به سازی سازمان در یک محیط متغیر و پویاست.

مدیریت موفق ایجاب می کند که سازمان را همواره متحول سازد تا با اثر بخشی بالا به تأمین نیازهای مشتریان بپردازد. در چنین حالتی، سازمان باید نیازهای در حال تغییر مشتریان و همچنین تغییرهای محیطی را در نظر بگیرد و با تغییراتی (یادگیری) که در خود به وجود می آورد، ادامه حیات بدهد.

برای رسیدن به چنین سطحی از آمادگی، تعهد، مسئولیت پذیری و پاسخ گویی، باید دانش، بصیرت، نگرش و رفتارهای لازم را در بین اعضای سازمان بوجود آورد.

در یادگیری سازمانی، اعضای سازمان در حالت جمعی و با حالتی همکاری جویانه از تجربیات یکدیگر بهره می گیرند و به طور جمعی داده ها، اطلاعات و دانش را بین خود توزیع می کنند.

آرجریس از یادگیری سازمانی به عنوان فرآیند کشف و اصلاح خطاها در سازمان یاد می کند و تحقق آن را منوط به اشتراک گذاشتن دانش، باورها و مفروضات در میان افراد گروه ها و تیم ها می داند.

در حقیقت، سازمان های آموزشی سازمان های پویایی هستند که علاوه بر آن می تواند خطاهای خود را اصلاح کنند، توانایی تغییر در دانش ها و ارزش های سازمانی خود را نیز آن چنان دارند که می توانند هر زمان با به دست آوردن مهارت های جدید ظرفیت حل مسئله خود را حفظ کنند.

دانشگاه ها و مدارس باید محیط های یادگیری مناسبی به وجود آورند که منجر به تجربه های سازنده که همان یادگیری است، شود. این محیط ها باید، علاوه بر تجربه، به تفکر درباره ی تجربه نیز بپردازند تا استادان، معلمان، دانشجویان و دانش آموزان بتوانند به عنوان دانشگر، اصول، مفاهیم و نظریه ها را استخراج (دانش) و به نوبه ی خود در موقعیت های واقعی و جدید به کار گیرند (یادگیری).

1-   چشم انداز مشترک

٢-   فرهنگ سازمانی

٣-   کار و یادگیری تیمی

٤-   تفکر سیستمی

٥-   رهبری مشارکتی

٦-   توسعه شایستگی

٧-   اشتراک دانش

٨-   ساختار

برگرفته از کتاب رهبری و مدیریت آموزش – نوشته دکتر سید محمد میر کمالی

گردآوری : شکوفه باصری