میخواستم فیلمی كاملا گریهدار بسازم
مانی حقیقی گفت: «كنعان» فیلمی تراژیك است و من بهعنوان یك تماشاگر و نه سازنده این فیلم بهخاطر پایان آن غصه میخورم. كارگردان فیلم « كنعان» كه عصر روز گذشته درجمع دانشجویان دانشكده علوم پزشكی دانشگاه شهید بهشتی سخن میگفت، با بیان این مطلب ادامه داد: شخصیت « مینا» در پایان فیلم تصمیم اشتباهی میگیرد، چرا كه معتقدم یك زن امروزی ایرانی حق دارد تنها باشد و همین تصمیم اشتباه او باعث غصهمندی بنده میشود.
او فیلم «كنعان»را متعلق به سینمای اجتماعی دانست و ادامه داد: پس از اكران فیلم در جشنواره فجر به دلایل بسیار پیچیدهیی از جمله صحنه نذر كردن «مینا»، عدهیی نام سینمای معناگرا را به این فیلم دادند، در حالی كه سینمای معناگرا بحثی است مصنوعی چرا كه اصولا سینمای بیمعنا یا غیر معناگرا نداریم. حقیقی اضافه كرد: بهعنوان نویسنده و كارگردان تلاش میكنم قصهیی اجتماعی و صادقانه تعریف كنم. بنابراین مضامین و احساسات جاری در جامعه را در فیلم منعكس میكنم.
به اعتقاد او در فیلمی همچون « كنعان» كارگردان باید بكوشد موضعگیری عادلانهیی در مورد شخصیتها داشته باشد، زیرا اگر هر دو كاراكتر دوست داشتنی باشند، قصه بهتر از آب در میآید تا اینكه تماشاگر با كاراكترهایی كاملا مثبت و منفی رو به رو شود. این گونه است كه تماشاگر لذت میبرد و میتواند با كاراكترها همدلی كند.
مانی حقیقی جذابیت «كنعان» را در ابهامات آن دانست و تصریح كرد: شاید این ابهامات موردپسند عدهیی نباشد، اما همیشه دوست داشتم فیلمی بسازم كه در آن همه موضوعات رو و گل درشت نباشد، چون این مشكل برخی از فیلمهای ماست. او با اشاره به نماهای درشت از چهره بازیگران توضیح داد: با نزدیك شدن به چهره بازیگران و نوع دیالوگهایی كه در نظر گرفتهایم، كنایهیی به وضع روحی اینآدمها میزنیم.
این كارگردان سینما متذكر شد: فیلم «كنعان» برای من بسیار شخصی است، البته عدهیی مدام بازی ترانه علیدوستی را در این فیلم با بازی او در فیلمهای قبلیاش به ویژه «من ترانه 15 سال دارم» مقایسه میكنند وآن فیلم مانند بختكی است برای « كنعان» در صورتی كه ترانه دیگر آن ترانه 15 ساله نیست واگر قرار باشد امروز دوباره « كنعان» را بسازم، از میان چهار شخصیت اصلی این فیلم تنها از حضور ترانه علیدوستی مطمئن هستم.
حقیقی با اشاره به تاثیرپذیریاش از سینمای عباس كیارستمی توضیح داد: در این فیلم تلاش كردم تمام آموزههایم را از آن گونه سینما كه زیر سایه آن بودهام، كنار بگذارم و میخواستم فیلمی كاملا گریهدار بسازم و تماشاگر را احساساتی كنم.
او درباره حجم زیاد موسیقی در این فیلم گفت: تهیهكننده فیلم معتقد بود موسیقی به تماشاگر كمك میكند كه با فیلم جلو برود و با احترامی كه برای نظر او قائل بودم، جنس موسیقی فیلم را كاملا احساساتی انتخاب كردم تا احساسات تماشاگر را تحریك كنم. او همچنین درباره قابل پیشبینی بودن پایان فیلم توضیح داد: از آغاز پایان فیلم را میدانیم، اما نكته اینجاست كه وقتی شخصیت « مینا» را آن اندازه مصمم نشان میدهیم تماشاگر درگیر این موضوع میشود كه او چگونه تصمیم خود را تغییر میدهد.
كارگردان « كارگران مشغول كارند» درباره ممیزی فیلم «كنعان» توضیح داد: تنها ایرادی كه به ما گرفته شد این بود كه دخیل بستن كاری است خرافی و خوب نیست در فیلم دیده شود. اما جذابیت این موضوع برای من از آن جهت بود كه فیلمنامه را بعد از خواندن یك داستان كوتاه كانادایی نوشتم و در آن داستان فردی كه هیچ تعلق خاطری به سنتهای فرهنگی كشورش ندارد به شدتی از درماندگی میرسد كه دست به دامن چیزی میشود كه هیچ باوری به آن ندارد.
او درباره نام فیلم نیز گفت: این موضوع هم مانند برخی مسایل دیگر دراین فیلم رو نیست و شاید با دیدن دوباره فیلم متوجه انتخاب این نام شوید و در عین حال نیازی نیست كه همه از انتخاب این نام سر در بیاورند، چون نام آن اصلا یك چیز حسی است ودر كل قضاوت رابه عهده تماشاگر میگذاریم كه پاسخ پرسشهای خود را پیدا كند. هر چند پیدا كردن این پرسشها ممكن است برای تماشاگر قدری خسته كننده باشد.
ترانه علیدوستی بازیگر نقش « مینا»درباره حضورش در این فیلم توضیح داد: قرار نبود در این فیلم بازی كنم. اما بعد از خواندن فیلمنامه پیشنهاد كردم كه نقش «مینا» را بازی كنم. زیرا اصولا به عنوان یك بازیگر كمتر با نقشهایی رو به رو میشوم كه از ابتدا تعریف درست و شناسنامه مشخصی داشته باشند در حالی كه « مینا» این ویژگیها را داشت.
او درباره تفاوت این نقش با نقشهای قبلیاش گفت: برای تماشاگری كه مرا در سه فیلم قبلیام در یك طبقه اجتماعی خاص دیده است، بازی در این نقش خیلی متفاوت به نظر میرسد. اما « مینا» برای من شخصیت غریبی نیست و حس میكنم او را به خوبی میشناسم.
این بازیگر در پاسخ به پرسشی درباره اهمیت داشتن تجربههای شخصی برای بازی در چنین نقشهایی ادامه داد: اهمیت تجربه كردن بسیار جدی است، اما هیچ بازیگری نمیتواند تمام نقشهای خود را تجربه كند. بازیگر با تخیل و تفكرش كار میكند. مجموعه اندوختهها و تجربیاتی كه در زندگی به دست میآوریم به ما كمك میكند به آن نقش برسیم و اصولا بازیگری یك علم است و راه های دیگری جز تجربه كردن برای رسیدن به یك نقش وجود دارد.
او اضافه كرد: مینا قصد بازی دادن هیچ كس را نداشته است، او نمونه افرادی است كه زندگیشان را دوست ندارند، اما ایراد كار را هم پیدا نمیكنند و تصور میكنند با تغییر دادن چیدمان اطرافشان میتوانند به رضایت برسند. ترانه علیدوستی در پایان سخنانش گفت: بازی دراین نقش انرژی بسیار زیادی از من گرفت تا تفاوت سنی خودم را با این نقش از میان ببرم، اما این هدف اصلی نبود بلكه تمام تلاشم این بود كه مینا قابل باور باشد.
منبع : کارگزاران