تبیان، دستیار زندگی
کوردلان وهابی که یادآوری مجد و عظمت پیامبر رحمت، اولیاء و بزرگان دین را تحمل نمی‌کنند، با برگزاری مراسم بزرگداشت برای آن وجود سراسر نور، که در قالب جشنهای میلاد آن حضرت انجام می‌پذیرد، مخالفت می‌ورزند،
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : مهری هدهدی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

بدعت آشکار و جدید وهابیان

مخالفت با وهابیت با برگزاری مراسم جشن میلاد پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)

وهابیت


کوردلان وهابی که یادآوری مجد و عظمت پیامبر رحمت، محمد بن عبدالله(صلی الله علیه و آله) و سایر پیامبران و اولیاء و بزرگان دین را تحمل نمی‌کنند، با برگزاری مراسم بزرگداشت برای آن وجود سراسر نور، که در قالب جشنهای میلاد آن حضرت انجام می‌پذیرد، مخالفت می‌ورزند، گویی آنان دشمن بزرگان دین و اولیای الهی هستند. این در حالی است که اهل سنت بر خلاف این فرقة گمراه، جشن میلاد پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) را برگزار کرده و در آن از فضائل و مناقب آن بزرگوار سخن می‌گویند.


بزرگداشت اولیاء خدا، سنتی الهی است که مخالف آن، شیطان است؛

وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلاَئِكَةِ اسْجُدُواْ لآدَمَ فَسَجَدُواْ إِلاَّ إِبْلِیسَ أَبَى وَاسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِینَ (34)

شیطان از سجده بر حضرت آدم (علیه‌السلام) خودداری کرد و خداوند متعال او را کافر نامید.

بنابراین، وهابیت، دینی شیطانی است. شیطان حاضر شد به خدا سجده كند

اما حاضر نشد به امر خدا، به آدم‌ (علیه‌السلام) سجده كند.

برگزاری مجالس بزرگداشت اولیای خدا

یكی از عوامل مهمی كه در تقویت ایمان و تثبیت ارزش‌های معنوی و بنیادهای اخلاقی ، نقش تعیین كننده‌ای دارد، یادآوری خاطره انبیا، اولیا، شهدا، صدیقین و رهروان راستین مكتب انبیا است .

با توجه به مجموع آیات و احادیثی كه نقل خواهیم کرد، یادآوری انبیا و اولیا و صلحا، مرضی خدا و مطلوب شرع و نوعی عبادت است و هر چه بهتر و بیشتر انجام گیرد، مطلوب تر است . یكی از راه‌های مناسب برای یادآوری آنها ، گرامی داشت سال روز تولد یا وفات آنهاست كه با تشكیل مجالس و محافل و اظهار شادمانی در روز تولد و سوگواری در روز وفات آنها و ذكر فضایل و مناقب آنها صورت می گیرد.

بنابراین روزهای خاصی که آیات الهی در آنها آشکار می‌گردد، برای مسلمین عید است و یکی از بزرگترین این اعیاد، روز ولادت بزرگترین آیت الهی یعنی وجود گرامی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) است

این مجالس، فرصت خوبی برای اظهار قدردانی و حق‌شناسی از كسانی است كه عمر خود را در راه هدایت و ارشاد مردم به سوی دین خدا صرف كردند و در جهت اعتلای كلمه توحید كوشیدند. انسان‌های بزرگی كه همه خداپرستان و مؤمنان در طول تاریخ، در یادگیری احكام شرع و معارف الهی، وامدار آنها هستند.

در تفسیر در المنثور از مشهورترین تفاسیر اهل سنت، در ذیل آیه  "قل بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا" (یونس؛ 58)

حدیثی از ابن عباس نقل شده که بر مبنای آن، فضل خدا به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و رحمت خدا به علی بن ابیطالب (علیه‌السلام) تفسیر شده است. بنابراین شادی برای نعمت وجود آنان از بهترین اعمال عبادی و مورد تأکید قرآن کریم است.

یادآوری مراتب ایمان و تقوا و جهاد و فداكاری اولیای خدا و این كه آنها چگونه با كوشش و تلاش در راه خدا به مقام قرب الهی رسیده‌اند و از گروه هدایت یافتگان شده‌اند ، انگیزه نیرومندی است كه انسان را در جهت اقتدا به آنها، یاری می دهد :

أُولئِكَ الَّذِینَ هَدَی اللهُ فَبِهُداهُمُ اقْتَدِهْ. (انعام؛ 90)

آنها ( پیامبران ) كسانی هستند كه خدا هدایتشان كرده است پس به هدایت آنها اقتدا كن.

توحید

یادآوری انبیا و اولیای الهی كه در قرآن کریم در موارد متعددی مورد تأکید قرار گرفته است، باعث صفای قلب و تقویت ایمان است. در واقع زنده نگه داشتن یاد آنها، احترام به كرامت های انسانی و ارزش های معنوی است و بدین وسیله راه و روش آنها در مبارزه با شرك و ظلم و جهل و دعوت به توحید و عدل و فضایل اخلاقی ، احیا می شود ؛ زیرا آنها همواره پاسداران این ارزش ها و منادیان حق و حقیقت بوده‌اند .

بنابراین ما باید همیشه به یاد آنها باشیم و به خصوص در روزهای معینی كه به نحوی مربوط به آنها می شود مانند روز تولد یا وفات آنها، یادشان را گرامی بداریم و با تشكیل مجالس و محافل به ذكر مناقب و اوصاف آنها بپردازیم و با آنها و راهی كه دنبال می كردند، تجدید پیمان كنیم .

بزرگداشت انبیاء و اولیاء در قرآن کریم

آیه اول : یادآوری روزهای خدا

خداوند به حضرت موسی دستور می دهد كه روزهای خدا را به یاد قوم بنی اسرائیل بیندازد و توجه آنها را به آن روزها جلب كند :

وَلَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسی بِآیاتِنا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ و َذَكِّرْهُمْ بِأَیامِ اللهِ .  (ابراهیم؛ 5)

بنا براین یادآوری روزهایی كه در آن حوادث مهمی رخ داده ، یكی از مأموریت‌های پیامبران است و باید انسانها را به یاد ایام الله بیندازند تا آنها از آثار تربیتی این یادآوری بهره مند گردند.

آیا ترتیب مجالس جشن در روز میلاد مسعود پیامبر گرامی، جز بالا بردن نام و نشان و آوازه او، نتیجه‏ای دارد؟ چرا ما در این مورد از قرآن پیروی نکنیم، مگر قرآن برای ما اسوه و الگو نیست؟

روز تولد یا بعثت یا وفات پیامبر گرامی اسلام (صلّی الله علیه وآله) و نیز روزهای تولد یا وفات اولیاء الله روزهایی هستند كه وقایع بزرگی در آنها اتفاق افتاده و سرنوشت انسان‌ها را تحت تأثیر خود قرار داده است و یادآوری آنها، یادآوری ایام‌الله است . حال اگر در سال روز تولد یا وفات پیامبر و یا اولیای الهی مجلسی ترتیب داده شود تا مؤمنین، واقعه‌ای را كه در آن روز اتفاق افتاده، یادآوری كنند و خاطره پیامبر یا ولی خدا را گرامی بدارند و به ذكر فضایل و مناقب او بپردازند، كاری درست و مشروع انجام گرفته و دستور خداوند كه به یادآوری ایام الله امر نموده، عملی شده است .

آیه دوم – عید، سنتی الهی

حضرت مسیح (ع)  از خداوند بزرگ مائده آسمانی می‏طلبد و روز نزول آن را روز عید معرفی می‏کند و می‏فرماید:

 رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَینا مائدَةً مَنَ السَّماءِ تَکُونُ لَنا عیداً لِأوََّلِنا وَآخِرنا وَآیةً مِنْکَ وَارْزُقْنا وَاَنْتَ خَیرُ الرَّازِقِینَ (مائدة؛ 114) .

پروردگارا مائده‏ای از آسمان بر ما بفرست تا عیدی برای اول و آخر ما و نشانه‏ای از تو باشد. به ما روزی رسان، تو بهترین روزی دهندگانی.

بنابراین روزهای خاصی که آیات الهی در آنها آشکار می‌گردد،  برای مسلمین عید است و یکی از بزرگترین این اعیاد، روز ولادت بزرگترین آیت الهی یعنی وجود گرامی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) است.

شکر

آیه سوم – شکر نعمت

... لَئِن شَكَرْتُمْ لأَزِیدَنَّكُمْ... (ابراهیم؛ 7)

اگر سپاسگزارى كنید [نعمت] شما را افزون خواهم كرد.

برگزاری مراسم جشن میلاد، شکر بزرگترین نعمت الهی یعنی وجود مبارک پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) است. شکر در فرهنگ اسلام عملی ممدوح و مورد تأکید قرآن و روایات است و برگزاری جشن در جهت شکرگزاری از الطاف الهی است. بر مبنای آیه شریفه شکر نعمت باعث افزایش نعمات و الطاف الهی خواهد شد و این آرزوی هر انسان با ایمان است.

آیه چهارم – تکریم پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)

قرآن مجید بر کسانی که پیامبر اسلام را گرامی می‏دارند ارج می‏گزارد و می‏فرماید:

 فَالَّذینَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَبَعُوا النُّورَ الَّذِی اُنزِلَ مَعَهُ اُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ . (اعراف؛ 157)

آنان که به پیامبر ایمان آوردند و او را گرامی داشته، یاریش کردند و از نوری که (قرآن) به او فرستاده شده است پیروی کنند، رستگارانند.

قطعاً جمله عزَّروه که به معنای تعظیم و تکریم است، مختص زمان پیامبر نیست و آن حضرت، پیوسته باید مورد احترام و تعظیم باشند.

پیامبر صلّی الله علیه وآله نقل می كند كه فرمود: یادآوری انبیاء، عبادت است و یادآوری بندگان صالح، كفاره گناهان است و یادآوری مرگ، صدقه است

آیا ترتیب دادن مجالس یادبود در روزهای بعثت و ولادت، سخنرانی و قرائت اشعار سازنده، مصداق روشن وعزّروه نیست؟

آیه پنجم -  مودت و دوستی با خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)

قل لا أسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی. (شوری؛ 22)

شکی نیست که مودّت ذوی القربی، یکی از فرائض اسلامی است که قرآن با صراحت ما را به آن دعوت نموده است. حال اگر کسی بخواهد به این فریضه مذهبی، پس از چهارده قرن، عمل کند راه آن چیست؟ آیا جز این است که در روزهای شادمانی آنان، شادمان و در ایام غم و اندوه آنان اندوهناک گردد؟

اگر برای ابراز خرسندی خود مجلسی بر پا نماید که در آن محفل، تاریخ زندگی و فداکاری‏های آنان را بازگو کند و یا مظلومیت و محرومیت آنان را از حقوق حقه خویش بیان نماید، جز ابراز علاقه و اظهار مودّت به ذوی القربی کار دیگری انجام داده است. مگر این که وهابی بدعت گزار بگوید: باید مودت و محبت در سینه‏ها حبس ومکتوم گردد و هیچ کس حق اظهار مودت و ابراز آن را ندارد.

حضرت محمد

آیه ششم  -  ترفیع نام پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)

قرآن می‏فرماید: وَ رَفَعْنا لَکَ ذِکْرَک (انشراح؛ 4)  و نامت را برای تو بلند گردانیدیم.

آیا ترتیب مجالس جشن در روز میلاد مسعود پیامبر گرامی، جز بالا بردن نام و نشان و آوازه او، نتیجه‏ای دارد؟ چرا ما در این مورد از قرآن پیروی نکنیم، مگر قرآن برای ما اسوه و الگو نیست؟

آیه هفتم – بزرگداشت شعائر الهی

خداوند متعال می‌فرماید:

ذَلِكَ وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ  (حج؛ 32)

این است [فرایض خدا] و هر كس شعایر خدا را بزرگ دارد در حقیقت آن [حاكى] از تقوای دلهاست.

هر عملی که مردم را به سوی خدا و دینش رهنمون و یادآوری کند، جزء شعائر الهی است که یکی از آنها برپائی مراسم جشن مولودی برای انبیا و اوصیا است که در آن مردم با ذکر فضایل و کمالات آنها، به خداوند متعال نزدیک می‌شوند و زمینه‌های تقوا در جامعه گسترش می‌یاد.

آیه هشتم – شادمانی برای فضل و رحمت الهی

قل بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا (یونس؛ 58)

بگو به فضل و رحمت خداوند، شادمان شوید.

از این آیه استفاده می‌شود که برای فضل و رحمت الهی باید شادمان بود و این شادمانی در مسیر ایمان و تقواست.

در تفسیر در المنثور از مشهورترین تفاسیر اهل سنت، در ذیل آیه، حدیثی از ابن عباس نقل شده که بر مبنای آن، فضل خدا به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و رحمت خدا به علی بن ابیطالب (علیه‌السلام) تفسیر شده است.

در آیه‌ای دیگر، قرآن کریم در شأن پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرماید: و ما ارسلناک الا رحمة للعالمین (انبیاء؛ 107) ما تو را رحمتی برای همه عالمیان فرستادیم. بنابراین برای نعمت وجود آن رحمت بزرگ الهی باید شادمان بود و با برگزاری مراسم جشن بر آن شادمانی و سرور افزود. شادمانی که خود نشانه ایمان و بندگی خداست.

هر عملی که مردم را به سوی خدا و دینش رهنمون و یادآوری کند، جزء شعائر الهی است که یکی از آنها برپائی مراسم جشن مولودی برای انبیا و اوصیا است که در آن مردم با ذکر فضایل و کمالات آنها، به خداوند متعال نزدیک می‌شوند و زمینه‌های تقوا در جامعه گسترش می‌یاد

برخی از روایات اهل سنت:

-1- همانا از رسول خدا در مورد علت استحباب روزه روز دوشنبه سؤال شد، فرمود: بدان جهت است که من در آن روز متولد شده و در آن روز بر من قرآن نازل گشت. (صحیح مسلم، ج 2، ص 819)

-2- پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)  می‌فرماید:  اذكروا محاسن موتاكم. خوبی های مردگان خود را بیان كنید  . (سنن ترمذی : ج 3، ص 339)

-3- عن معاذ؛  قال رسول الله  (صلّی الله علیه وآله):   ذكر الأنبیاء عبادة وذكر الصالحین كفارة وذكر الموت صدقة .

معاذ از پیامبر  صلّی الله علیه وآله  نقل می كند كه فرمود:  یادآوری انبیاء، عبادت است و یادآوری بندگان صالح، كفاره گناهان است و یادآوری مرگ، صدقه است  . (كنز العمال؛ ج 11، ص 477  (

برخی از فوائد برپائی مراسم جشن

-1- هرساله مسلمانان در آن روز به یاد پیامبر و اولیای الهی افتاده و محبتشان نسبت به ایشان زیادتر می‌گردد.

-2- برخی از کمالات و فضایل آن حضرات، تشریح و توضیح داده می‌شود و مردم نیز با تأسی به آنان، به خدا نزدیک می‌شوند.

-3- با اظهار فرح و شادی، ایمان و ارادت خود را به پیامبر و اولیای الهی ابراز داشته و آن را مستحکم می‌سازند.

-4- در این مجالس یاد خدا زنده شده و آیات قرآن تلاوت می‌شود.

-5- موقعیت مناسبی برای دعوت مردم به خدا و دستورات او فراهم می‌گردد.

-6- شکر نعمت رسالت انجام می‌پذیرد.

حسینی

بخش اعتقادات شیعه تبیان


منابع و مآخذ:

بزرگداشت یاد انبیاء و بندگان صالح خدا؛ سید مرتضی عسکری

آئین وهابیت؛ جعفر سبحانی

درسهائی در نقد وهابیت؛ نجم الدین طبسی

برپائی مراسم جشن و عزا؛ علی اصغر رضوانی

بزرگداشت اولیای خدا؛ یعقوب جعفری

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.