بررسی بند 10 شروط ضمن عقد نكاح
مطابق بند 10 قباله ازدواج ، در صورتی كه پس از گذشت 5 سال زوجه از شوهر خود به جهت عقیم بودن یا عوارض جسمی دیگر ، صاحب فرزند نشود می تواند با رجوع به دادگاه و اخذ مجوز از دادگاه ، پس از انتخاب نوع طلاق خود را مطلقه نماید.
در حالی كه بند 13 ماده 8 قانون حمایت خانواده مقرر می دارد:
در صورت عقیم بودن یكی از زوجین به تقاضای طرف دیگر همچنین در صورتی كه زوجین از جهت عوارض و خصوصیات جسمی نتوانند از یكدیگر صاحب اولاد شوند ، هر یك از زن و شوهر حسب مورد می توانند از دادگاه تقاضای صدور گواهی عدم امكان سازش نمایند و دادگاه در صورت احراز آن موارد ، گواهی عدم امكان سازش صادر خواهد كرد.به نظر می توان از بند 5 تبصره ماده 1130 قانون مدنی كه مقرر می دارد« ابتلاء زوج به بیماری های صعب العلاج روانی یا ساری یا هر نوع عارضه صعب العلاج دیگری كه زندگی مشترك را مختل نماید» یكی از موارد عسر و حرج محسوب می شود نیز بهره گرفت لذا زوجه می تواند با مراجعه به دادگاه و اثبات اخلال در زندگی مشترك به واسطه بیماری مذكور تقاضای طلاق نماید.چنانچه عسر و حرج مذكور در محكمه ثابت شود دادگاه می تواند زوج را اجبار به طلاق نماید و در صورتی كه اجبار میسر نباشد زوجه به اذن حاكم شرع طلاق داده می شود
بند 5 تبصره ماده 1130 قانون مدنی كه مقرر می دارد« ابتلاء زوج به بیماری های صعب العلاج روانی یا ساری یا هر نوع عارضه صعب العلاج دیگری كه زندگی مشترك را مختل نماید» یكی از موارد عسر و حرج محسوب می شود
در ضمن یكی دیگر از مواردی كه زوجه را در مراجعه به دادگاه و تقاضای طلاق مستحق فرض می كند در زمانی است كه زوج مفقودالاثر شود و ظرف 6 ماه پس از مراجعه زوجه به دادگاه پیدا نشود.
منبع : وبلاگ تخصصی حقوق ایران
