چند نکته درباره آنژین
فرزندتان گلودرد دارد؟ آیا این درد آنژین است؟ باید تفاوت آنژین را از نازوفارنژیت بدانید تا بتوانید به درستی واکنش نشان دهید و اگر این یک آنژین بود؟!
نکاتی درباره آنژین و گلودرد:
آنژین دقیقاً چیست؟
آنژین التهاب لوزه‌هاست، لوزه‌ها در انتهای گلو واقع شده‌اند، کار اصلی‌شان این است که به بدن کودک برای مبارزه با میکروب‌های مختلف کمک می‌کنند. این التهاب اغلب در بین کودکان بالای دو سال شیوع دارد.
علائم آنژین کدامند؟
اولین علامت آنژین درد گلو است، همراه با دشواری در غورت دادن و کسالت عمومی. آنژین تغییر در دمای بدن را نیز با خود به همراه دارد و این تغییر دمای بدن را تا 40-39 درجه سانتیگراد هم می‌رساند. کودک دچار لرزش می‌شود، گرسنه نیست و از درد سر یا شکم شکایت دارد.
توجه: هر گلودردی به معنای وجود آنژین نیست!
تنها درد گلو برای رسیدن به تشخیص آنژین کافی نیست. در واقع، کودکی که گلودرد دارد ممکن است صرفاً به نازوفارنژیت مبتلا شده باشد، نازوفارنژیت بیماری نسبتاً رایجی است که باعث تحریک گلو هم می‌شود: قرارداشتن در معرض محیط آلوده (آلوده‌کننده‌ها، دود سیگار) یا محیط‌های خیلی خشک (محل‌های خیلی گرم) یا فقط به دلیل آواز خواندن زیاد یا فریاد کشیدن از ته گلو عامل ایجاد این عارضه است.به خاطر داشته باشیم که در موارد آنژین، درد گلو همراه با افزایش دمای بدن و متورم شدن لوزه ها، خصوصاً در بین بچه‌های کوچک است.
آنژین ویروسی یا آنژین باکتریایی؟
قبل از سه سالگی، آنژین تقریباً ویروسی است. در بین بچه‌های بزرگ‌تر، می‌تواند باکتریایی (باکتری استرپتوکوک) نیز باشد: آنژین باکتریایی یک پنجم از موارد کل آنژین‌ها را تشکیل می‌دهد.
در مقایسه با آنژین ویروسی، آنژین باکتریایی با شروع تب ناگهانی و دردهای شدید هنگام غورت دادن، متمایز می‌شود.
در موارد آنژین چه باید کرد؟
در تمام موارد آنژین‌های کودکان، مراجعه به پزشک الزامی است. تنها پزشك می‌تواند به درستی آنژین را تشخیص دهد و داروهای ضروری را برای تسکین سریع درد گلوی کودک، درمان علت و جلوگیری از عوارض تجویز کند.
برای کودکان بالای سه سال، پزشک از یک ورقه نازک در انتهای گلوی کودک استفاده می‌کند تا حضور احتمالی استرپتوکوک‌ها را تشخیص دهد. استرپتوکوک‌ها نشانه وجود آنژین باکتریایی هستند، بنابراین درمان آنها نیز توسط آنتی‌بیوتیک‌ها انجام خواهد شد
در تمام موارد، درمان علائم آنژین بر پایه داروهایی قرار دارند که برای کاهش تب و درد در نظر گرفته شده‌اند، مانند پاراستامول. در این مورد، شربت و قرص بی‌فایده هستند و فقط ممکن است عوارض ناخوشایندی با خود به همراه داشته باشند. بنابراین از مصرف آنها باید خودداری شود: بهتر است که به فرزندتان یک جوشانده که خوب شیرین شده یا یک لیوان شیر که با عسل شیرین کرده‌اید، بدهید.
امروزه عوارض آنژین (آبسه‌های موضعی، بیماری‌های قلبی یا کلیوی، مشکلات رماتیسمی) به لطف آنتی‌بیوتیک‌ها و تست‌هایی که تشخیص آنژین را سرعت می‌بخشند، بسیار محدودند.
برای این‌که کودک کمتر از آنژین رنج ببرد، چه اقداماتی باید انجام داد؟
در منزل، بعد از مراجعه به پزشک، علاوه بر درمان‌های تعیین‌شده، این اقدامات را نیز انجام دهید:
کودک‌تان را از قرار گرفتن در معرض دود، خصوصاً دود سیگار محافظت کنید.
هوای هر یک از اتاق‌های منزل‌تان را هر روز تهویه کنید.
محیط اتاق کودک‌تان را مرطوب نگه دارید.
حواس‌تان باشد که پس از هر بار که بینی‌اش را پاک می‌کند، دست‌هایش را به طور مرتب بشوید.
اگر کودک‌تان بیش از هفت سال سن دارد، از او بخواهید که با یک فنجان آب گرم که یک قاشق چای‌خوری نمک در آن حل کرده‌اید، غرغره کند.
به او جوشانده‌های شیرین و شیر که با عسل شیرین شده بدهید تا بنوشد، این نوشیدنی‌ها گلویش را نرم می‌کنند.
برایش سوپ، آبگوشت، پوره و کمپوت آماده کنید، خوردن و غورت دادن این خوراکی‌ها برای او راحت است.
