گوش کن امام علی(علیه السلام) با ماست!
فرو روید و جاری شوید در ذکر خدا، زیرا یاد او بهترین یادهاست. و روی آورید و میل کنید به آنچه را که خداوند به پرهیزگاران وعده داده است، زیرا وعده خدا صادق‌ترین وعده‌هاست. و از راه و روش پیغمبرتان تبعیت کنید، زیرا که آن راه و روش با فضیلت‌ترین روش هاست.
گوش به خطبه جان گشا و دل فزای أمیرالمؤمنین علی بن أبی‌طالب فرادهید تا او بر شما قرائت کند:
«وَ إنَّ اللَهُ سُبْحَانَهُ لَمْ یعِظْ أَحَدًا بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْءَانِ. فَإِنَّهُ حَبْلُ اللَهِ الْمَتِینُ وَ سَبَبُهُ الامِینُ، وَ فِیهِ رَبِیعُ الْقَلْبِ وَ ینَابِیعُ الْعِلْمِ. وَ مَا لِلْقَلْبِ جَلآءٌ غَیرُهُ مَعَ أَنَّهُ قَدْ ذَهَبَ الْمُتَذَکرُونَ وَ بَقِی النَّاسُونَ وَ الْمُتَنَاسُونَ.فَإذَا رَأَیتُمْ خَیرًا فَأَعِینُوا عَلَیهِ. وَ إذَا رَأَیتُمْ شَرًّا فَاذهَبُوا عَنْهُ. فَإنَّ رَسُولَ اللَهِ صَلَّی اللَهُ عَلَیهِ وَ ءَالِهِ کانَ یقُولُ: یابْنَ ءَادَمَ! اعْمَلِ الْخَیرَ وَ دَعِ الشَّرَّ؛ فَإذَا أَنْتَ جَوَادٌ قَاصِدٌ.» [1] ؛
«و خداوند سبحانه هیچ کس را موعظه‌ای مانند موعظه با این قرآن ننموده است. زیرا که تحقیقاً قرآن ریسمان محکم و استوار خداست، و واسطه و سبب امین بین او و بندگان اوست. در قرآن بهار طراوت و زندگی قلب است، و چشمه‌های علم و دانش است. برای جلا دادنِ دل چیزی غیر از قرآن وجود ندارد. با اینکه مع الاسف به یاد دارندگان قرآن همه از بین رفتند. و اینان که باقی مانده، یا قرآن را به فراموشی سپرده‌اند و یا اینکه عمداً خود را به فراموشی زده‌اند.
پس ای مردم! اگر خیری را دیدید برای برپاداشتن آن کمک کنید! و اگر شرّی را مشاهده نمودید از آن بگریزید! زیرا عادت رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم اینطور بود که می فرمود:
ای پسر آدم! کار خیر انجام بده و کار شرّ را واگذار؛ در اینصورت تو مانند اسب مستقیم رو هستی که به سعادت و تقرّب به خدا خواهی رسید!»
قرآن، پشتوانه و نیرو دهنده و حیات بخش همه است
علامه طهرانی گفتند: یک روز مرحوم شهید مطهّری رضوان الله علیه به من می گفت: مرحوم راشد می گفت: در مقام عظمت و استواری کتاب «مثنوی» همین بس که پشتوانه قرآن است. (یعنی مطالب مثنوی همچون دریای عظیم حیاتی است که نگهدارنده و حافظ و پشتیبان حقائق قرآن است.)
به ایشان گفتم: راشد در این سخن خطا کرده است. قرآن پشتیبان مثنوی و مثنویهاست؛ آن نیرو دهنده و حیات دهنده و جاودان کننده این و اینها است.
فوراً گفت: بلی این چنین است. قرآن حیات بخشنده مثنوی است.
أَفِیضُوا فِی ذِکرِ اللَهِ فَإنَّهُ أَحْسَنُ الذِّکرِ. وَ ارْغَبُوا فِیمَا وَعَدَ الْمُتَّقِینَ فَإنَّ وَعْدَهُ أَصْدَقُ الْوَعْدِ. وَ اقْتَدُوا بِهَدْی نَبِیکمْ فَإنَّهُ أَفْضَلُ الْهَدْی. وَ اسْتَنُّوا بِسُنَّتِهِ فَإنَّهَا أَهْدَی السُّنَنِ.
وَ تَعَلَّمُوا الْقُرْءَانَ فَإنَّهُ أَحْسَنُ الْحَدِیثِ. وَ تَفَقَّهُوا فِیهِ فَإنَّهُ رَبِیعُ الْقُلُوبِ. وَ اسْتَشْفُوا بِنُورِهِ فَإنَّهُ شِفَآءُ الصُّدُورِ. وَ أَحْسِنُوا تِلا وَتَهُ فَإنَّهُ أَحْسَنُ الْقَصَصِ. فَإنَّ الْعَالِمَ الْعَامِلَ بِغَیرِ عِلْمِهِ کالْجَاهِلِ الحَآئِرِ الَّذِی لَا یسْتَفِیقُ مِنْ جَهْلِهِ؛ بَلِ الْحُجَّةُ عَلَیهِ أَعْظَمُ، وَ الْحَسْرَةُ لَهُ أَلْزَمُ، وَ هُوَ عِنْدَ اللَهِ أَلْوَمُ
«فرو روید و جاری شوید در ذکر خدا، زیرا یاد او بهترین یادهاست. و روی آورید و میل کنید به آنچه را که خداوند به پرهیزگاران وعده داده است، زیرا وعده خدا صادق‌ترین وعده‌هاست. و از راه و روش پیغمبرتان تبعیت کنید، زیرا که آن راه و روش با فضیلت‌ترین روشهاست. و به سنّت و آئین وی بگرائید،
زیرا سنّت او راهبرترین سنّت‌هاست.
و قرآن را فرا گیرید، زیرا قرآن بهترین گفتارهاست. و تفقّه و تفکر در آن کنید که آن بهار دلهاست. و به نور قرآن شفا طلبید، زیرا که قرآن شفای سینه‌هاست. و به نیکی آنرا تلاوت کنید، زیرا که بهترین داستان سرائی است.
به علّت آنکه عالمی که به علمش عمل ننماید، مانند جاهلِ سرگردان و متحیری است که از نادانیش بهوش نمی‌آید؛ بلکه حجّت خدا بر او عظیم‌تر، و حسرت او ثابت‌تر، و او در نزد خدا بیشتر مورد ملامت قرار می گیرد!»
پی نوشت ها :
1- «نهج البلاغة» خطبه 174؛ و از طبع مصر با تعلیقه شیخ محمّد عبده: ج 1، ص0 33
2- «نهج البلاغة» خطبه 108؛ و از طبع مصر با تعلیقه عبده: ج 1، ص 216
بخش نهج البلاغه تبیان
منبع : کتاب نور ملکوت قرآن جلد 4
