اقدامات تنبیهی، راهکار مقابله با جرایم نیست
در مباحثی که درباره وقوع جرایم در جوامع صورت میگیرد، مهمتر از مبارزه با مجرمان و انواع راههای مبارزه با آنها، پیشگیری از جرم است و راهکارهایی که از آن طریق بتوان آمار وقوع جرم را کاهش داد.
در کشور ما نیز هر از چند گاه خبرهایی درباره راهکارهای اتخاذ شده برای مقابله با جرم شنیده میشود اما این در حالی است که با نگاهی به صفحات حوادث روزنامهها هنوز میتوان میزان بالای وقوع جرم و جنایت را شاهد بود. یکی از مهمترین نکاتی که جامعهشناسان به آن توجه میکنند این است که به نظر میرسد انگار تلاشها برای کاهش وقوع جرایم خیلی موثر نبوده و در موارد زیادی شاهد بروز خشونتهای اجتماعی افراد علیه یکدیگر هستیم.
با تمام اینها، به نظر میرسد تلاشهایی هم که در راستای پیشگیری از بروز جرم صورت میگیرد بیاثر است چراکه این تلاشها روبنایی است و هرچه جلوتر آمدهایم اقدامات برنامهای برای مواجهه با آسیبها کمتر شده و نسبت به گذشته در برخورد با جرم بیشتر مکانیکی رفتار میشود.
امروزه بیشتر روشهای تنبیهی اتخاذ میشود در حالی که در گذشته روشها بیشتر پیشگیرانه بود یا بیشتر مبتنی بر تحقیقات، دادهها و اطلاعات صورت میگرفت. اما در حال حاضر متاسفانه در زمینه جمعآوری آمار و دادهها وضعمان بدتر شده و از آن طرف امکان انجام تحقیقات و مطالعات کاهش پیدا کرده است.
با تمام اینها، به نظر میرسد تلاشهایی هم که در راستای پیشگیری از بروز جرم صورت میگیرد بیاثر است چراکه این تلاشها روبنایی است و هرچه جلوتر آمدهایم اقدامات برنامهای برای مواجهه با آسیبها کمتر شده و نسبت به گذشته در برخورد با جرم بیشتر مکانیکی رفتار میشود
در چنین شرایطی از سویی سطح انتظارات در تمام زمینهها به صورت لجام گسیخته افزایش پیدا کرده در حالی که واقعیتها پاسخگو نیست و همچنین شکافهای اجتماعی زیاد شده و از سوی دیگر اقدامات تنبیهیتر شده و نه برنامهمدار.
بنابراین میتوان گفت بین مشکلات و مسائل اجتماعی و مدیریت این مشکلات شکاف وجود دارد و مدیریت در جهت حل مساله به معنای اساسی صورت نمیگیرد و مبتنی بر مطالعه، برنامه و پیشبینی نیست بلکه واکنشی است و تا مشکلی به وجود میآید فقط به فکر چاره میافتیم که نمیتواند کارساز باشد.
منبع:خبر آن لاین- دکتر سعید معیدفر