ترویج فرهنگ حجاب در رسانه

همانطور که شواهد نشان میدهد یکی سیاست های رسانه ایران در تولید فیلم و سریال ،ایجاد و ترویج فرهنگ حجاب و بد نشان دادن فرهنگ بی حجابی است.

اما سوالی که در اینجا مطرح است آیا رسانه واقعا توانسته است با محجبه کردن بازیگران نقش اصلی از جمله (ستایش -  تا ثریا -  پنج کیلومتر تا بهشت- و حتی سریالهای قدیمی مثل در پناه تو و خیلی دیگر از سریال هایی دیگر)

اما در حقیقت چقدر رسانه توانسته است در این امر موفق باشد؟

علت کم بودن موفقیت رسانه در چیست؟

آیا واقعا به درستی حجاب ترویج نمیشود؟

یا چون محتوا و تاکید فیلم و سریال ها بر روی حجاب نیست که تاثیر بر روی مخاطب نگذاشته است؟ آیا واقعا رسانه ما مخاطب خود را شناخته است؟ ومتناسب با سلیقه مخاطب ما برنامه تولید میکند؟

آیا رسانه ما توانسته مخاطب را به سمت خود جذب کند؟ یا تعریف رسانه از جذب مخاطب چیست؟صرفا جذب مخاطب( یعنی مقدار وقتی که مخاطب صرف استفاده از رسانه میکند) یا در جذب مخاطب اثر بخشی بر ذهن و اندیشه ورفتار و عقاید فرد هم مهم است؟

آنچه که واضح است اگر قرار باشد رسانه با ساختن سریال های خود فرهنگ حجاب را ترویج کند باید علاوه بر جذب مخاطب بر وی اثر بگزارد. اما اثر رسانه بر مخاطب چقدر است؟ و یا رسانه چقدر میتواند بر مخاطب اثر بگذارد؟میتوانند بر ذهن مخاطب اثر بگزارد یا بر اندیشه وی ؟ و یا بر رفتارش؟ یا فقط دانش مخاطب را زیاد میکند؟

همانطور که میدانیم اگر بخواهیم یک فرهنگ را ترویج یا ایجاد کنیم باید یکسری فعالیت هایی را در دوره زمانی مناسب انجام بدهیم ،ابتدا باید دانش مخاطب را نسب به آن موضوع(فرهنگ مورد نظر برای ترویج) زیاد کنیم.سپس در او ایجاد علاقه و انگیزه کنیم تا از دانش مخاطب به تفکر و اندیشه‌ی وی وارد شود و این تفکر و اندیشه را در طی زمان مناسب مکررا تکرار کنیم تا در درون مخاطب نهادینه بشود و حک شود وباعث شود بررفتار وی اثر بخشد و فرد آن رفتار را انجام دهد. البته لازم به ذکر است که این فراید یک دوره بسیار طولانی دارد اما امکان پذیر است.

باتوجه به توضیحات داده شده تلویزیون بهترین وسیله جهت فرهنگ سازی است. در صورتی که حتی اثر بخشی او بر رفتار چنان سرعت زیادی دارد که همگان را متعجب میکند به عنوان مثال وقتی یه نوع لهجه یا تکه کلام در فیلمی می آید سریعا بین همه ی تماشاگران رواج پیدا میکند. یا مخاطبان با به دنیا آمدن فرزندشان نام شخصیت های اول سریال را بر روی فرزندان خود میگزارند اما به نظر من آن چیزی که رسانه در فرهنگ سازی در نظر نگرفته اثر کوتاه مدت این فراید رفتاری است.مخاطبان از آن رفتاری در سریالها میبینند در یک دوره زمانی تقلید میکنند و این تقلید آنها کاملا با نهادین شدن آن رفتار در درون آنها متفاوت است و برای آنکه یک رسانه بر مخاطبین خود به جای اثر کوتاه مدت ،اثر بلند مدت بگزارد باید رسانه به این موضوع توجه کند که اثر بخشی در طی ارتباط به وجو می آید و وقتی رسانه با مخاطب ارتباط بر قرار میکند میتواند بر مخاطب اثر بگزارد اما چون این ارتابط رو در رو نیست و طی یک واسطه (تلویزیون) با مخاطب است اثر بخشی آن موقتی است. و زمانی می تواند اثر دائمی داشته باشد که با مخاطب ارتباط چهره به چهره( رو در رو یا چشم در چشم) و بدون واسطه داشته باشد.

پس باتوجه به این نکته شاید نباید هیچ وقت از رسانه توقع اثر بخشی کامل و دائم داشت. اما در حقیقت رسانه هیچ وقت با مخاطبان خود ارتباط  چهره به چهره ندارد؟

به نظر میرسد که رسانه به این نکته توجه نکرده است که اگر بازیگران در فیلم ها و سریال ها با مخاطبان رابطه بدون واسطه و چهره به چهره  ندارند . اما در جامعه همین بازیگران با نوع پوشش شخصی خودشان با مخاطبان خود رابطه چهره به چهره دارند و مخاطبان به خاطره علاقه ای که به آن بازیگر دارند از نوع پوشش واقعی که بازیگر در زندگی حقیقی خود دارند الگو گیری میکنند و رفتار واقعی آنها را در وجود خود نهادینه میکنند نه آن رفتاری که از آن بازیگر در نقشی که در سریال بازی کرده.

پس شاید لازم باشد، تلویزیون در انتخاب بازیگران نقش اصلی خود دقت کند.زیرا دارد یک الگو به جامعه معرفی میکند.