زیر ساخت ها در آموزش مجازی

در صورتی که بخواهیم آموزش الکترونیک یا مجازی به صورت مناسب پیاده سازی و موفق باشد، باید زیر ساخت های آموزش به خوبی رعایت شود. در مرحله اول باید این زیر ساخت ها را شناسایی کرد و برای هدف های آموزش، از آن ها استفاده کنیم.

جالب است بدانید که اهداف در آموزش مجازی با اهداب آموزش از راه دور متفاوت است.

زیر ساخت های آموزش مجازی:

1. زیر ساخت های مخابرات:

از آنجا که، وجود سخت افزارهای مخابراتی، تاثیر زیادی بر آموزش مجازی دارد، باید کمی در این رابطه تامل کرد و به تقویت این بخش پرداخت، در کشور ما ، ایران این بخش با استانداردهای جهانی هم سو نیست اما امید است در آینده و با ورود فناوری های جدید این مشکل برطرف شود.

2. فن همکاری :

از جمله عوامل مهم در زیر ساخت ها فن همکاری است، شاید برایتان جالب باشد که بدانید، در کشورهای اروپایی این زیر ساخت ، بیشتر از امور آموزش مورد توجه قرار می گیرند. برای درک این مفهوم به این مثال توجه کنید:

در نظر بگیرید یک دانشجوی مجازی فارغ التحصیل در رشته ای، که دارای مدرک دکترا می باشد، با توجه به اینکه دارای عدم ارتباط اجتماعی در طول تحصیل خود بوده، آیا توانایی مدیریت موسسه یا سازمانی که دارای چندین کارمند می باشد، را دارد؟

3.اساس  آموزشی:

اساس در آموزش مجازی در مقایسه با آموزش سنتی متفاوت است، به این ترتیب برای راه اندازی یک  سیستم آموزش مجازی، در صورت در نظر گرفتن، اساس آموزش سنتی، به مشکل بر خواهیم خورد.

گاهی تصور می شود در  آموزش مجازی، متن هایی که در دانشگاه های سنتی تدریس می شود، به متن های قابل مشاهده به وسیله کامپیوتری تبدیل شده و تدریس می شود.

اما می توان گفت در آموزش مجازی، در حدود 40 تا 50 درصد متن آموزش توسط مدرس مشخص می شود. همچنین قسمتی از درس به وسیله دانشجویان به صورت گروهی و با همکاری یکدیگر جمع آوری می شود، موضوع اصلی توسط استاد مطرح، و دانشجویان با طرح ها، کارهای گروهی و تحقیق های خود، مفهوم های آموزشی، را کامل می کنند.

به همین دلیل بحث، " فن همکاری " مطرح می باشد. در صورت عدم همکاری در بین افراد آموزش مجازی موفقیتی حاصل نمی شود. البته یکی از مشکلات موجود در دانشگاه های سنتی نیز، کم بودن میزان کارهای پژوهشی است که آموزش مجازی به علت ساختارش محبور است این مساله را در خود حل کند .

برداشت هایی اشتباه درباره آموزش مجازی:

در ادامه به توصیح و تشریح چند طرز تفکر اشتباه در رابطه با آموزش مجازی که توسط NACOL  (کمیته پژوهش شورای یادگیری online آمریکای شمالی) مطرح شده، می پردازیم.

1. در مدارس مجازی بدون کمک نیرو های کمکی، می توان دانش آموزان را کنترل کرد.

هر سال تعداد تقاضا برای ایجاد مراکز آموزش مجازی رو به افزایش است. مشاوران در مدارس مجازی تقاضاهای زیادی به منظور ، گذراندن این دوره ها دارند و نیاز به راه حل های جدیدی برای مشکلات عادی، مانند هم زمانی جدول زمانی برنامه ها و تعیین اعتبار دارند.

بالا رفتن میزان شرکت در دوره های مجازی باعث ایجاد تغییر در مدیریت منابع می شود و این تغییرات در فناوری، تاثیر مستقیمی در محیط و کارمندان می گذارد.

همچنین در آموزش مجازی، ذخیره و ضبط اطلاعات، بودجه و گزارش ها دچار تغییراتی می شوند. مشاورها در  مدارس معمولی بدون نیاز به نیروهای کمکی قادر به حل همه این مسایل نخواهند بود. به بیانی آموزش مجازی شدیدا نیاز به نیروهای کمکی و نظارت دارد و شبیه خودآموز و خودخوان نیست.

2.  همه مدرسان مدارس عادی ، صلاحیت تدریس در روش مجازی را دارا نمی باشند.

طبق تحقیقات صورت گرفته در رابطه با نحوه تدریس، ثابت شده است بیشتر مدرسین طبق روشی که آموخته اند، به دیگران نیز تدریس می کنند.

این توضیح شامل مدرسینی که به روش سنتی، در کلاس های حضوری، آموزش دیده  باشند و بخواهند وارد آموزش مجازی شوند نیز می باشد.

در دوره های مجازی به صورت هم زمان و یا غیر همزمان، نیاز به روش های مختلف ارتباطی برای موفقیت در امر تدریس می باشد. مدرس در مدرسه مجازی باید قادر به درک این تفاوت ها باشد و تجربه کسب کند.

3. تدریس در دوره های online انرژی کمتری از مدرس می گیرد.

برخلاف تصورات در رابطه با دوره online که برداشت می شود نیاز به آموزش کمتری دارد ، مدرسین دوره های مجازی بصورت غیرهمزمان بر این عقیده می باشند که، در طول سابقه کاری خود، به این سختی کار نکرده اند. یک مدرس باید از مهارت ارتباطی خوبی برخوردار باشد و این موضوع در مکان هایی مانند محیط مجازی یا الکترونیکی ، که ارتباط دارایی علایم تصویری نمی باشد، دارای اهمیت زیادی می باشد.

4. ایجاد مدرسه مجازی، توسط مدارس سنتی.

NACOL این موضوع را به طور کامل رد نمی کند و بر این باور نیست که مدارس سنتی نمی توانند دوره های مجازی داشته باشند اما معتقد است باید در این رابطه مسئول امور فناوری و همچنین مشاور مدرسه، راهنمایی و حمایت های لازم را برای پشتیبانی از دانش آموزان و پرسنل انجام می دهند

و با توجه به مزایای دوره های آموزشی، مدارسی که از سیستم مجازی استفاده می کنند، نیازمند  تغییر در نقش و مسئولیت های سنتی می باشد.

5.  مدرسی که دوره  آمادگی تدریس در مراکز مجازی را طی کرده باشد آمادگی تدریس در مدارس مجازی را دارد.

خیر! تجربه افراد را نمی توان بر اساس گذراندن یک دوره online مشخص کرد، تجربه و آمادگی مناسب مدرس، به وسیله تجربه های عملی و تدریس به دانش آموزان و با توجه به محتوای آموزش و میزان  تحصیلات آنان مشخص می شود.

گروه آموزش مجازی تبیان

تنظیم: نسرین صادقی