اساماس تبریک دهه فجر
بیا بیا که شمیم بهار میآید
دل رمیده ما را قرار میآید
سر از افق به در آورد صبح آزادی
سرود فتح و ظفر زین دیار میآید
همه برای امام بودند و امام برای همه و امت همراه امام برای خدا
عشق یعنی یک خمینی سادگی/ عشق یعنی با علی دلدادگی
عشق یعنی دست تو پرپر شده/ عشق یعنی یک علی رهبر شده
عشق یعنی لا فتی الا علی/ عشق یعنی رهبرم سیدعلی
آهن آبدیده را زنگ عوض نمی کند/ چهره انقلاب را جنگ عوض نمیکند
به دشمن علی بگو به کوری دو چشمتان/ پیرو خط رهبری رنگ عوض نمیکند
ما همان نسل جوانیم که ثابت کردیم/ در ره عشق سزاوارتر از صد مردیم
هر زمان بوی خمینی به سر افتد ما را / دور سیدعلی خامنهای میگردیم
گرگها خوب بدانند در این ایل غریب/ گر پدر رفت، تفنگ پدری هست هنوز
گرچه نیکان همگی بار سفر بربستند/ شیرمردی چو علی خامنهای هست هنوز
گر امام شهدا نیست کنون در برمان/ خلف صالح و مظلوم علی هست هنوز
از خون سرخ بهمن سرسبز شد بهاران/ اندیشه بارور شد، در امتداد باران
بر صخرههای همّت، جوشیده خون غیرت/ بانگ سرود و وحدت، آید ز چشمهساران
والفجر، بهمن آمد، فصل شکفتن آمد/ بر پهندشت باور، خالی است جای یاران
فجر است و سپیده حلقه بر در زده است/ روز آمده، تاج لاله بر سر زده است
با آمدن امام در کشور ما/ خورشید حقیقت ز افق سر زده است
برخیز که فجر انقلاب است امروز/ بیگانهصفت، خانهخراب است امروز
هر توطئه و نقشه که دشمن بکشد/ از لطف خدا نقش بر آب است امروز
قلبها، کهکشانی از عشق خمینی میشود و جامی لبریز از شراب طهور پیروزی
سلام برتو ای مطلع فجر! ای سپیده سحر، ای انفجار نور، خوشآمدی
دهه فجر! خوش آمدی که با مقدمت، عطرآزادی به جای بوی باروت در فضای میهن اسلامیمان پیچید. قفسها شکسته شد و نفسها از زندان سینهها رهایی یافت.
دهه فجر! خوش آمدی که با آمدنت، سوز و سرما از شهرو دیارمان گریخت، برفهای بهمن با حرارت ایمان و اخلاص، آب حیات شد.
فجرآزادی! خوش آمدی که آمدنت، شرنگ مرگ به کام شاهان ریخت، سلطه را به قبرستان سلطنتسپرد و کنگرههای قصر استکبار را فروریخت.
آنکه بر ظلم شب شدی پیروز/ در زمین و زمان، خمینی بود
سالها رنج و غربت و سختی/ میکشیدی به جان، خمینی بود
آنکه هم افتخار و عزت داد/ بر همه شیعیان، خمینی بود
آنکه بودی یگانه دوران/ در تمام جهان خمینی بود
آن که می زد شجاعتش فریاد/ بر سر دشمنان خمینی بود
مانده در قلب ما همی یادش/ تا ابد جاودان خمینی بود
جمهوری اسلامی ما جاوید است/ دشمن ز حیات خویش نومید است
آن روز که عالم ز ستمگری خالی است/ ما را و همه ستمکشان را عید است
از نهضت قاطعانه روح الله/ شد دست ستمگران ز ایران کوتاه
با دست تهی و این همه پیروزی/ لا حول و لا قوت الا بالله
از اوج بروج حق سردار قیام آمد/ بر شوق سماع جان، انوار امام آمد
طاغوت نگونسر شد با خاک برابر شد/ شمشیر اناالحق چون بیرون ز نیام آمد
یاد آن روزی که بهمن گل به بار آورده بود/ و آن زمستانی که با خود نوبهار آورده بود
یاد باد آن دلتپیدنهای مشتاقان یار/ و آن عجب نقشی که آن زیبانگار آورده بود
منکران گفتند با یک گل نمیگردد بهار/ لیک ما دیدیم، یک گل صد بهار آورده بود
در نگاهش جلوه گل بود و با غوغای عشق/ در چن هر گوشهای را صدهزار آورده بود
مژده ای منتظران ماه ظفر باز آمد/ ماه بهمن به دو صد شوکت و فر باز آمد
دور رنج و تعب حق طلبان شد سپری/ روز فخر و شرف اهل نظر باز آمد
شد فروزان به جهان کوکب اقبال وطن/ صبح پیروزی ما بار دگر باز آمد
رسید موسم بهمن بهار باز آمد/ جلال محفل ما، یار دلنواز آمد
به پاس خیمه آلالههای صحرایی/ «و ان یکاد» بخوان موسم نیاز آمد
زمان، زمان طلوع است و فجر بیداری/ کنون که جلوه خورشید برفراز آمد
این دهه فجر است گویی نوبهار/ وین همه مهراست از او یادگار
انقلابی چون سحر ظلمت شکن/ تا به عمق کلبهها پرتو فکن
فجر نورافشانی قرآن و دین/ فجر قدرتیابی مستضعفین