بهاری ترین روز زمستان
به مناسبت فرا رسیدن ایام الله دهه مبارک فجر، و با توجه به وظیفه خطیر و سنگین شما دبیران پرورشی نسبت به شناخت حوادث و اتفاقات این انقلاب عظیم و بزرگ، مرکز یادگیری سایت تبیان طبق روال همیشه، متنی را ارائه نموده است که امید است در برگزاری هرچه بهتر مراسم شما عزیزان در مدرسه مورد استفاده قرار گیرد. 
به جمله روی دیوار که نگاه می کنی شور عجیبی سر تا سر وجودت را فرا می گیرد.
انگار تمامی چیزهایی را که درباره این روز بزرگ شنیده بودی یکباره در گوشت زمزمه می شوند.
از ورود بزرگ مرد تاریخ، رهبر کبیر انقلاب، امام خمینی (ره) گرفته تا روز ٢٢ بهمن ٥٧.
آری
روز ٢٢ بهمن ماه ٥٧، روز بزرگ پیروزی
حس غریبی داری
اشک در چشمانت حلقه زده
آری جمله روی دیوار کار خودش را کرده
دوباره به آن خیره می شوی و زیر لب تکرارش می کنی
در بهار آزادی جای شهدا خالی
روز ٢٢ بهمن امسال هم از هر گوشه در ایران پهناور اسلامی همراه و همگام با هم هم میهنانمان، در این حماسه حضور، پویا تر از همیشه شرکت خواهی نمود تا همراه دیگر هموطنانت برگ زرین دیگری را برای اثبات اتحاد و آزادگی خود ثبت کنی.
آری باید با حضورمان به همه دنیا نشان دهیم که پایه‌های فکری و اصول عقاید و فرهنگ‌مان را نه از دشمنان مشهور تاریخ، که از آزاد مردان متفکری همچون شهید استاد مطهری گرفته‌ای، به همه منافقین کور دل نشان خواهیم داد اگرچه در سال‌های آغازین انقلاب اسلامی حضور نداشته اییم تا سهمی در این پیروزی ارزشمند داشته باشیم اما با حضور خود در این روز بزرگ، ادامه دهنده راه تمام شهیدانی خواهیم بود که خونشان خونبهای حضور امروز ماست.
همه بچه ها رفته اند و تو هنوز به جمله معلم که روی تخته سیاه نوشته است نگاه می کنی، آخرین حرف هایش را در ذهنت مرور می کنی.
چقدر شبیه حرف های پدر بود وقتی خاطراتش را برایت تعریف میکرد.
لبخند می زنی، به یاد حسی که داشتی میفتی، چقدر افسوس خورده بودی از اینکه در آن روزهای مهم نبودی تا تو هم نقشی برای میهنت داشته باشی. 
کیفت را از جامیز بیرون می کشی و تقویمت را از جیب جلویش بیرون می آوری، بلافاصله بازش می کنی و خیره می شوی به جمله ای که مقابل عدد ٢٢ نوشته شده : پیروزی انقلاب اسلامی ایران سقوط نظام شاهنشاهی(١٣٥٧ هـ.ق)، صفی از سؤالات در ذهنت قطار می شوند.
می خواهی بدانی چرا بعد از اینهمه تظاهرات و شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی، بازهم امام مردم را به انتخاب دعوت کرد، آن هم تنها یک کلمه، نه بیشتر و نه کمتر: آری یا نه ؟
دوباره به یاد حرفهای معلمت میافتی:
یادتان باشد، انتخابات هدیه امام بود به شما که هدفتان ادامه دادن او و رهروان اوست، فردا شما هم مثل پدران و مادرانتان نقش مهمی را برای وطنتان، ایران، رقم می زنید.
حسی مثل غرور در وجودت شعله می کشد، جمله معلم را که روی تخته سیاه نوشته است، بر زبان می آوری:
برای دست همین بس، که نوشتن با اوست، مثل سرنوشت یک ملت
پس با مشت های گره کرده خود در روز ٢٢ بهمن امسال نیز مشتی دیگر بر دهان دشمنان ایران زمین خواهیم کوبید.
مرکز یادگیری سایت تبیان – نویسنده: مریم فروزان کیا تنظیم: مریم فروزان کیا
