موسسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان

یکی از مهم­ترین راهکارهای تقویت انگیزه و ایجاد نشاط در میان طلاب، ایجاد عشق و ایمان و اعتقاد به طلبگی در جان و دل آنان می­باشد. تا این عشق به رسالت طلبگی نباشد، بسیاری از مشکلات و کاستی­های فراروری طلبه غیر قابل تحمل و فرساینده خواهد بود و طلبه را به منزل مقصود نخواهد رساند.

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ‌ رَبِ‌ الْعَالَمِين‌ وَ صَلَّى‌ اللّهُ عَلى‌ مُحَمَّد وَ آلهِ الطّاهِرين ‌وَ لَعنَةُ اللّه‌ عَلى‌ أَعدائِهِم‌ أَجمَعين ‌أعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ، رَبِ‌ اشْرَحْ‌ لِي‌ صَدْرِي‌ وَ يَسِّرْ لِي أَمْرِي. وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانِي يَفْقَهُوا قَوْلِي

حوزه های شیعه آبشار پر برکت علم و معرفت است که بیش از هزار سال است ندای قرآنی «فلولا نفر من کل فرقة . . .» را لبیک می گوید و علوم و معارف را از گنجینه های علم الهی یعنی قرآن و اهل بیت استخراج می کند و با اندیشه ای زلال بیابان های تشنه فکر بشری را سیراب می کند.

در این نوشتار مراد از «فعالیت فرهنگی» هر کاری است که با استفاده از نیرویموجود و توانمندی بالفعل فرد، به‏هدف رشد دیگران و ارائه خدمات فرهنگی صورت گیرد. در صفحات گذشته ضمن بررسی طرح کلان فعالیت‏های طلبه به این نتیجه رسیدیم که براساس هویت طلبه، عمده توان و زمان او باید صرف تحصیل و بالا بردن توانمندی‏های خودگردد و جز در حاشیه این وظیفه اصلی، انتظار نمی‏رود طلبه به فعالیت‏های دیگربپردازد.

مسیر طلبگی استمرار راه انبیا است و طلبه در راهی قدم نهاده که پیش از او سفیران الهی و بهترین بندگان او آن راه را طی کرده و پشت سر نهاده‏اند. راهی بس پرشکوه و پرحماسه، راهی سرشار از عظمت و افتخار، راهی سراسر افتخارآمیز و غرورآفرین، راهی هموار و در عین حال دشوار.

در شیراز بودم ، نامه ای به دستم رسید که نوشته بود : « من استاد و رییس دانشگاه هستم و می خواهم خدمت شما برسم .» اطلاع دادم که به منزل تشریف بیاروند . او با برادرش آمد و گفت : « برادرم فارغ التحصیل انگلستان است و مشکلی دارد که از شما راه حل می خواهد . »

من پاریس بودم، چند جلسه از من دعوت برای سخنرانی کرده بودند. یک روز، یک دکتری – که خیلی آدم باسوادی است - به من گفت: یک استاد بسیار مهم فوق تخصص انرژِی هسته‌ای از کانادا برای همین مسائل علمی به پاریس آمده است و من به او گفته ام: یک عالِم از مذهب ما، مکتب ما در پاریس است، آیا دلت می خواهد زمینۀ ملاقات تو را با او فراهم کنم؟...

طلاب اگر برای بندگی و عبودیت خدا و انجام‌ وظیفه به این مسیر آمده‌اند، بدانند از روز اول که وارد شده‌اند، به مقصد رسیده‌اند و هر روزی که می‌گذرد، در مقصد سپری می‌شود.

انسان‌های تیزهوش، در مقابل زندگی متزلزل و فانی در این دنیای دون، راه‌حل زهد و ساده زیستی را انتخاب می‌کنند، زیرا که آرامش و آسایش در دیار فانی و سهولت در حساب پس دادن در دیار باقی را در قناعت و ساده زیستی یافته‌اند.

گاهی اصرار شدیدی به انجام کاری داریم غافل از این‌که صدمه‌ای شدید و شاید جبران ناپذیری بر ما وارد می‌کند و گاهی چنان از عاقبت و نتیجه‌ی کاری واهمه داریم که تصور انجام آن برایمان مشکل است...

افرادي كه كتاب هاي متفرقه بي ترتيب مطالعه مي كنند؛ امروز كتابي تاريخي، فردا كتابي روان شناسي، پس فردا كتابي سياسي و روز ديگر كتابي ديني، هرگز استفاده ای نخواهند برد.

از رسوم قدیمی و زیبای ایرانیان که اسلام مؤید و مروج آن بوده، سنت میهمانی و میزبانی است که در آن تأکید شده بر پذیرایی، احترام و خوش‌رویی با میهمان زیرا این سیره نیکو که پیشوایان ما در آن سرآمد هستند موجب تحکیم روابط بین مسلمین می‌گردد.

سوژه و موضوع گزارش ما نه موضوعات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی روز، بلکه دست مایه با بیان خاطرات یا به قول امروزی ها نوستالوژی با اساتیدی است که از آغاز دوران طلبگی خود می گویند.

عمامه برای طلبه حکم واعظ را دارد . می گوید اگر بر لباس و سر و صورت دیگران گرد و کثیفی ای هم بنشیند ، حرجی نیست؛ ولی تو حواست را جمع کن ! که در چشمی ! و اگر ذره غباری بر روی تو نشست ، همه متوجه خواهند شد . بیشتر از حرفهای یک طلبه، مردم به رفتار آن نگاه می کنند .

حجت الاسلام علیرضا نظری خرّم، پژوهشگر قرآنی در نوشتاری به بررسی عواقب حفظ و به خاطر سپردن مطالب بی فایده پرداخته و این نوع مطالب را به‌ قطار شهربازی تشبیه کرده است که مقصدی جز سرگرمی برای آن متصوّر نیست.

انفاق و بخشش، گذشتن از تعلقات دنیایی برای تقرب به معبود است زیرا در انفاق انسان از دارایی‌های دنیایی خود که گاها به آن وابسته است دل می‌کند تا به خالق بی‌همتا برسد و والاترین مرتبه بخشش، گذشتن از دارایی‌های مورد علاقه است.

حضرت على‏ علیه‌السلام مى‌فرماید: «السعید من وعظ بغیره» (نهج البلاغه، خطبه ۸۶)؛ «سعادتمند کسى است که از دیگران درس و پند و عبرت بیاموزد.»

وقتى رسول خدا صلى الله عليه و آله از غزوه تبوك برگشتند. سعد انصارى به استقبال آن حضرت رفت و نبى اكرم صلى الله عليه و آله با او مصافحه كرد و چون دست در دست سعد گذاشت، فرمود، اين زبرى چيست كه در ...

رسول اعظم(ص) روى زمين مى نشست و سوار بر الاغ مى شد، و كسى را همرديف خود قرار مى داد، و شرم آن نداشت كه خودش به بازار برود و نيازهاى خانه را خريدارى كرده و حمل كند ...

مرحوم مدرس وقتی احساس نیاز به تعلیم تاریخ پیدا کرد، برای کار به کارخانه‌ای رفت که کارفرمای آن به مسائل مهم تاریخی و روش تاریخ‌نگاری آگاه بود، کارفرمای او مردی مسن، آرام و منزوی بود...