بارداری در زنان مبتلا به ام‌اس

حاملگی، زایمان و میزان بروز عوارض در نوزاد خانم مبتلا به ام‌اس (MS) هیچ تفاوتی با افراد طبیعی ندارد.

تا کنون هیچگونه شواهدی دال بر این که ام‌اس باعث اختلال در باروری شود وجود ندارد. همچنین میزان بروز سقط های خودبخودی و تولد جنین مرده، مثل افراد سالم می باشد.

خوشبختانه با انجام مطالعات وسیع ثابت شده است که باور غلط گذشته مبنی بر اینکه حاملگی باعث بدتر شدن بیماری ام اس می شود، اصلاً صحت ندارد. حتی اخیرا مطرح شده است که حاملگی با سیر بهتر بیماری در آینده مرتبط است. حتی در مواردی هم دیده شده، ورود نوزاد به زندگی مادر موجب فروکش یافتن ام اس شده است.

شاید شما هم دیده باشید، بعضی مادران که بچه کوچک دارند کمتر بیمار می شوند. البته همیشه اینطور نیست. پس این تصمیمی است که شما و شوهرتان توأما باید بگیرید و اگر صلاح می دانید با دیگران هم مشورت کنید، ولی باید تصمیم نهایی را خودتان بگیرید.

بیماری ام اس زنانی که در محیطی کاملا امن، آرام و به دور از هر گونه هیجان و استرس، باردار شده‌اند به میزان قابل ملاحظه‌ای کند شده است. دلیل اصلی افزایش این حملات استرس‌ها و افسردگی‌های پس از زایمان است.

تاثیر داروی ام اس در سقط جنین

تحقیقات نشان می دهد زنان بارداری که تحت درمان با اینترفرون بتا (دارویی که برای مبارزه با ام اس به کار می رود) قرار دارند، با افزایش احتمال سقط یا تولد فرزندی با وزن کم، مواجه هستند.

به گفته سرپرست این تحقیق، زنانی که حین دریافت اینترفرون بتا، باردار می شوند، نباید جنین را سقط کنند، بلکه ترجیحا باید دارو را تا زمان وضع حمل قطع کنند.

توصیه هایی به زنان ام اسی که قصد باردار شدن دارند

- خانم هایی که قصد باردار شدن دارند، نباید از داروهای تعدیل کننده سیر بیماری مثل آوونکس، ربیف، بتافرون و کوپاکسون استفاده کنند. همچنین مردان و زنانی که قصد بچه دار شدن دارند نباید از داروهای سرکوب کننده ایمنی مثل نوانترون استفاده کنند. اکثر پزشکان توصیه می کنند که این داروها باید یک ماه یا یک سیکل قبل از بارور شدن قطع شود، زیرا عوارض سوء بر روی جنین خواهند داشت.

- داروهای شیمی درمانی مثل ایموران (آزاتیوپیرین) یا متوتروکسات باید حداقل به مدت یک ماه قبل از بارور شدن در خانم و همسر او قطع شود. افرادی که تحت درمان با این داروها می باشند، حتما باید از روش مناسب جلوگیری استفاده کنند.

- اگر بیماری ام اس فعال است و بیمار قصد باردارشدن دارد، باید ابتدا بیماری او کنترل شود و سپس داروها را جهت باردار شدن قطع کند.

- در صورت باردار شدن، حتما پزشک متخصص زنان خود را در جریان بیماری خود قرار دهید.

- به نظر می رسد که حاملگی اثر محافظت کننده بر بیماری ام اس دارد، زیرا حاملگی باعث تغییراتی در سیستم ایمنی می شود.

- تعداد موارد عود یا حملات بیماری به خصوص در سه ماهه دوم و سوم حاملگی کاهش می یابد.

- در صورت بروز حمله ام اس در حین بارداری، استفاده از استروئیدها (کورتون) به خصوص بعد از سه ماه اول بلامانع است. البته این مساله باید طبق نظر متخصص زنان، نورولوژیست و متخصص اطفال صورت گیرد.

- ممکن است برخی علایم بیماری ام اس مثل خستگی، اختلالات مثانه و روده، به خصوص در سه ماهه سوم بارداری تشدید شود. بیماران باید توجه کنند که علیرغم مشکلات ادراری از مایعات فراوان استفاده کنند.

- در ماه های آخر بارداری به علت افزایش وزن، ممکن است مشکلات تعادل و راه رفتن بیمار بارزتر شود. برخی بیماران ترجیح می دهند در این زمان، از عصا یا ویلچر استفاده کنند.

- با توجه به این که اکثر خانم هایی که باردار می شوند، در مراحل اولیه بیماری ام اس هستند، بعید است که اختلالات آنها به حدی باشد که شروع زایمان و انقباضات رحمی خود را حس نکنند.

- زنانی که مبتلا به فلج پاها یا هر چهار اندام هستند، در معرض خطر زایمان زودرس هستند.

- به زنان مبتلابه ام اس، باید آگاهی لازم در مورد افزایش میزان عفونت های ادراری، یبوست، تشدید خستگی و مشکلات حرکتی در طی حاملگی داده شود.

- زایمان در خانم های مبتلا به ام اس با افراد دیگر تفاوت چندانی ندارد.

شیردهی در زنان مبتلا به ام اس

مادران مبتلا به «ام اس»، شیردهی به کودک خود را قطع نکنند.

در حالی که مادران مبتلا به ام اس، از شیر دادن به نوزادشان خودداری می‌کنند، پزشکان اعلام کردند که شیر دادن، احتمال برگشت بیماری ام اس را در این افراد کاهش می‌دهد.

زنان مبتلا به ام اس که بدون استفاده از هیچ نوع دارو، حداقل تا دو ماه بعد از تولد نوزادان شیردهی می‌کنند، نسبت به بیمارانی که از شیردهی خودداری می‌کنند، حداقل تا یک سال بعد، احتمال برگشت بیماری کاهش می‌یابد.

استفاده از هر گونه دارویی در حین دوران شیردهی، باید با نظر متخصص اطفال و نورولوژیست باشد.

فرآوری : زهره لطیفی

بخش سلامت تبیان

سایت دکتر رحمت سخنی

جام جم آنلاین

پارسی طب