مصلح آسمانی ، آرزوی همه ادیان

امید به آمدن «مصلح بزرگ آسمانی»، در آینده ای روشن و استقرار عدالت و صلح فراگیر و همگانی ، امری فطری است. این انگاره با وجود آدمی، آمیخته شده است. و محصور در زمان و مکان و ویژه قوم و ملتی خاص نیست.

همه افراد، طبق فطرت ذاتی خود، منتظرند جهان در پرتو ظهور رهبری الهی و آسمانی و با تأیید و عنایت پروردگار، از ظلم و ستم نجات یافته، از نا بسامانی ها، نا امنی‌ها و تیره روزی ها خلاص شوند و سرانجام به كمال مطلوب و زندگی شرافتمندانه، نایل آیند.

در بیشتر ادیان و مذاهب جهان، از مصلحی سخن به میان آمده كه در آخرالزَّمان ظهور کرده و به جنایت‌ها و خیانت‌ها خاتمه خواهد داد و شالودة حكومت واحد جهانی را بر اساس عدالت و آزادی واقعی، بنیان خواهد نهاد. تمامی پیامبران و سفیران الهی نیز در این زمینه به مردمِ با ایمان جهان، نویدهایی داده اند.

پیروان ادیان و مذاهب گوناگون، درباره نام آن بزرگوار با هم اختلاف نظر دارند. مسلمانان با ارائه كامل‌ترین تصویر، او را با نام «مهدی موعود» می‌شناسند.

عقیده به ظهور « نجات دهنده» و امید به یك « آینده‌ای روشن» ـ كه در آن، نگرانی‌ها و هراس‌ها مرتفع گردد و تاریكی‌ها از پهنه گیتی برچیده و ریشه ظلم و جهل و تباهی بركنده شود ـ یك اعتقاد عمومی است كه همواره بین بیشتر ملت‌ها وجود داشته است.

امام زمان(عج) ظلم را از بین ببرد و حكومت واحد جهانی تشكیل داده، در بین مردم بر اساس عدالت و انصاف داوری كند

یکی از نویسندگان از این باور با عنوان « فوتوریسم» یاد كرده، می‌نویسد:

«فوتوریسم(1)؛ یعنی، اعتقاد به دوره آخرالزمان و انتظار ظهور منجی غیبی و مصلح جهانی و بزرگ، از جمله مسائلی است كه در اصول عقاید ما، جای مهمّی را اشغال كرده است. فوتوریسم عقیده‌ای است كه در كیش‌های آسمانی زوراستریانیسم (مذهب زردشت) و جودائیسم (مذهب یهود) و سه مذهب عمدة مسیحیت (كاتولیك، پروتستان و ارتودكس) و به طور كلّی در میان مدعیان نبوّت، به مثابه یك اصل مسلم قبول شده و همگی به اتفاق، بشارت ظهور همچو مصلحی را داده اند...»(2)

«فوتوریسم» یكی از مسائلی است كه در بحث‌های تئولوژیك تمام مذاهب آسمانی، از آن بحث شده است.

دار مستتر در یکی از كنفرانس هایی كه به مناسبت ظهور «مهدی متمهدی» در سودان در فوریه سال 1885 میلادی برگزار گردید، می گوید:

«می دانید كه محمد(صلی الله علیه و آله وسلم) چگونه شریعت خود را بنیان نهاد؟ وقتی كه او ظهور كرد، در عربستان علاوه بر شرك ملی باستانی، سه دیانت بیگانه موجود بود: آیین یهود، دیانت عیسوی، كیش زردشت ... نكته مشتركی كه در این سه دیانت یافت می‌شد، عبارت از اعتقاد به یك وجود فوق الطبیعه بود كه بایستی در آخرالزمان ظهور كند و نظم و عدالت رفته را به جهان باز آرد و مقدمه خلود و سعادت دائم انسان را فراهم سازد» .(3)

بر اساس تحقیقات پژوهشگران مسائل اسلامی، این عقیده پیوسته در میان بیشتر ملت‌ها و پیروان ادیان بزرگ وجود داشته وحتی اقوام مختلف جهان ـ چون اسلاوها، ژرمن‌ها، اسن‌ها و سلت‌ها ـ نیز معتقدند كه سرانجام باید پیشوایی در آخرالزمان ظهور كند و بی عدالتی ها را از بین ببرد و حكومت واحد جهانی تشكیل داده، در بین مردم بر اساس عدالت و انصاف داوری كند.

پی نوشت:

1. Futurism.

2 . سیّد هادی خسروشاهی، مصلح جهانی و مهدی موعود(عجل الله تعالی فرجه الشریف) از دیدگاه اهل سنّت، ص55.

3 . همان، به نقل از: دار مستتر، مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در سیزده قرن، ترجمه محسن جهان سوز.

منبع: سایت مرکز مجازی مهدویت