تبیان، دستیار زندگی
آندری آرسینوچ تاركوفسكی» متولد چهارم آوریل ۱۹۳۲، یكی از ۱۰۰ كارگردان بزرگ تاریخ سینما است كه در عرصه فیلم نامه نویسی و اپرا نیز فعال بود.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

به احترام «آندری تاركوفسكی»


«آندری آرسینوچ تاركوفسكی» متولد چهارم آوریل 1932، یكی از 100 كارگردان بزرگ تاریخ سینما است كه در عرصه فیلم نامه نویسی و اپرا نیز فعال بود.


 تارکوفسکی

«اینگمار برگمن»، كارگردان نامی سوئد زمانی در توصیف تاركوفسكی گفت: «او برای من بزرگ ترین كارگردان سینماست كه زبان جدیدی اختراع كرد و به ماهیت فیلم وفادار است.»

تاركوفسكی به غیر از دو فیلم آخرش، تمامی آثارش را در روسیه ساخت كه اكثرا مضامین متافیزیك و در رابطه با مسیحیت هستند. او از پدری شاعر و مترجم متولد شد و پس از پایان دوران دبیرستان، دانشجوی رشته فیلم سازی شد.

او نخستین فیلم بلندش را در سال 1962 باعنوان «كودكی ایوان» ساخت. «تاركوفسكی» با این فیلم به شهرت جهانی رسید و پانزده جایزه از جمله شیر طلای «ونیز» را كسب كرد.

در سال 1965، او با ساخت فیلم «زندگی آندری روبلف» كه درباره ی نقاش بزرگ قرن پانزدهم روسیه بود، موفقیت هایش را ادامه داد، هرچند مقامات شوروی سابق حساسیت هایی را نسبت به آن نشان دادند. با این وجود «تاركوفسكی» توانست با این فیلم، جایزه فدراسیون بین المللی منتقدین فیلم را در سال 1969 از جشنواره كن كسب كند.

در سال 1972 تاركوفسكی ساخت فیلم جدیدش با نام «سولاریس» را به پایان رساند. این فیلم كه اثری اقتباسی از یك رمان بود، در سال 1968 به جشنواره كن راه یافت و توانست جایزه بزرگ هیأت داوران و جایزه فیپرشی را به خود اختصاص دهد.

تاركوفسكی در سال 1974 فیلم «آینه» را كه شرح حال خودش از دوران كودكی و تجسم برخی سروده های پدرش بود ساخت كه بازهم با مخالفت های مقامات شوروی سابق همراه شد.

وی در سال 1976 نمایش نامه «هملت» را در مسكو كارگردانی كرد و پس از آن آماده ی ساخت فیلم «استاكر» شد كه آخرین فیلمی بود كه او در داخل شوروی كارگردانی می كرد. ساخت این فیلم به علت حمله قلبی تاركوفسكی تا سال 1979 انجام نشد. پس از ارایه ی این فیلم به جشنواره كن، «تاركوفسكی» جایزه بهترین فیلم معنوی را از این رویداد سینمایی كسب كرد.

«اینگمار برگمن»، كارگردان نامی سوئد زمانی در توصیف تاركوفسكی گفت: «او برای من بزرگ ترین كارگردان سینماست كه زبان جدیدی اختراع كرد و به ماهیت فیلم وفادار است.»

تاركوفسكی در سفری كه در سال 1979 به ایتالیا داشت، مستند «سفر در زمان» را ساخت و در سفر بعدی اش كه سال بعد به ایتالیا داشت، نگارش فیلم نامه «نوستالژیا» را به پایان رساند و با وجود برخی مشكلات مالی، ساخت این فیلم را در سال 1983 به پایان رساند و در جشنواره كن توانست جایزه بزرگ هیأت داوران، جایزه فیپرشی و جایزه بهترین فیلم معنوی را به دست آورد تا افتخارات سینمایی خود را كامل كند.

پس از آنكه مقامات شوروی سابق مانع از آن شدند كه نخل طلای كن در آن سال به «نوستالژیا» برسد، تاركوفسكی مصمم شد كه دیگر در شوروی فیلم نسازد.

 تارکوفسکی

وی در سال 1985 با وجود ابتلا به سرطان، ساخت فیلم جدیدش با نام «ایثار» را در سوئد به پایان رساند و در حضوری دوباره در جشنواره ی كن، جایزه بهترین فیلم معنوی و جایزه فدراسیون بین المللی منتقدین فیلم را كسب كرد. اما تاركوفسكی به علت بیماری قادر به حضور در مراسم اعطای جوایز نبود.

آندری تاركوفسكی روز بیست وهشتم دسامبر 1986 در سن 54 سالگی در پاریس درگذشت و روز سوم ژانویه 1987 در آرامگاهی در پاریس به خاك سپرده شد.

وی اگرچه تنها هفت فیلم بلند ساخت، اما كارنامه سینمایی اش سرشار از جوایز و افتخارات سینمایی است كه كسب 9 جایزه از جشنواره كن، جایزه بافتا بهترین فیلم خارجی (ایثار 1988) و شیر طلای ونیز تنها بخشی از كارنامه اوست.

سال گذشته انجمن فیلم بریتانیا به مناسبت هفتادوپنجمین سالگرد راه اندازی، طی نظرسنجی از كارشناسان و علاقه مندان سینما، فهرستی از فیلم هایی كه نسل های بعد حتما باید آن ها را تماشا كنند تهیه كرد كه «استاكر»، ساخته تاركوفسكی به عنوان دومین اثر برتر نام گرفت.

دولت روسیه ماه گذشته اعلام كرد، در هشتادمین سال تولد «تاركوفسكی»، موزه این كارگردان سرشناس را در خانه محل سكونت اش در مسكو راه اندازی خواهد كرد. در این موزه كه میراث فرهنگی روسیه خواهد بود، عكس های كم نظیر و اشیاء متعلق به تاركوفسكی نمایش خواهد یافت.

بخش سینما و تلویزیون تبیان


منبع:ایسنا