عادات تغذیه ای در پستانداران
به طور کلی یکی از دلایلی که مانع از رقابت مستقیم پستانداران ساکن در یک زیستگاه با یکدیگر می شود، نوع غذا های متفاوتی است که آنها می خورند.
پستانداران نخستین حشره خوار بودند، اما گونه های مختلف پستانداران امروزی برای خوردن همه نوع غذا سازگاری یافته اند.
بیشتر پستانداران از موش ها گرفته تا فیل ها از گیاهان تغذیه می کنند. غذاهای گیاهی معمولا دیر هضم است.
بنابراین برای سهولت در انجام فرایند گوارش، گیاه خواران دندان های تخت دارند که به کمک آنها می توانند مواد گیاهی را مانند یک سنگ آسیاب خرد کنند.
گیاهان از سلولز تشکیل یافته اند که جانوران نمی توانند آن را هضم کنند.
بنابراین حیواناتی که فقط از گیاهان تغذیه می کنند برای هضم این نوع غذا دستگاه گوارش مخصوصی دارند.
این دسته که نشخوار کنندگان معروفند، برای به دست آوردن مواد مغذی از غذا های گیاهی معده ی چند قسمتی دارند.
باکتری های ویژه ای در معده های چند بخشی آنها زندگی می کنند که با تجزیه و متلاشی کردن ماده سلولز به فرایند هضم غذا کمک می کنند.
پستانداران گوشتخوار از انواع مختلف حیوانات تغذیه می کنند.
از جوجه تیغی ها و موش های شبگرد حشره خوار و کرم گرفته تا شیر هایی که گاو میش شکار می کنند و وال های های قاتلی که شیر های دریایی را شکار می کنند، پستانداران گوشت خوار را تشکیل می دهند.
لازم به ذکر است که تمامی این گوشت خواران شکار گر نیستند.
مثلا وال آبی با استفاده از روش پالایش (جدا کردن مواد غذایی از آب) غذایش را تهیه می کند. این حیوان از جانوران کوچک میگو مانند به نام کریل تغذیه می نماید.
همچنین مردار خواران نیز جانورانی هستند که از لاشه یا اجساد حیوانات و مواد زاید تغذیه می کنند.
جانورانی نظیر کفتار ها و گرگ گوشت خوار تاسمانی، مردار خورانی هستند که به وسیله ی دندان ها و آرواره های فوق العاده نیرومندشان، می توانند استخوان ها را نیز خرد کنند و این ویژگی ست که سایر جانوران فاقد آن هستند.
عادات غذایی بعضی از پستانداران فقط محدود به خوردن جانوران یا گیاهان نمی شود. راکون ها و خرس ها، خوک و روباه ها و همچنین انسان ها، همه چیز خوارند.
اغلب پستاندارانی که برای زیستن در کنار انسان ها سازگاری پیدا کرده اند، همه چیز خوار هستند.
