ممنوعیت حضور همزمان در چند فیلم

نگاهی به برخی فیلم‌های روی پرده می‌تواند براحتی مشخص كند منظور از قانونی كه اتحادیه تهیه‌كنندگان در پی‌تصویب آن است چیست، هر چند رئیس این اتحادیه می‌گوید تنها هدف پیگیری آن، امنیت شغلی اهالی سینماست، اما برخی عوامل سینما نظر دیگری دارند.

سید ضیا هاشمی، رییس اتحادیه تهیه‌كنندگان اساس این قانون و هدفش را امنیت شغلی می‌داند. وی به «جام‌جم» می‌گوید: اساس این قانون حفظ و صیانت از امنیت شغلی اهالی سینماست كه در صنوف مختلف فعالیت دارند.

به اعتقاد هاشمی، در حال حاضر برخی هنرپیشه‌ها به همان شیوه قبل از انقلاب، همزمان در 5ـ4 فیلم سینمایی بازی می‌كنند و این خطر بزرگی برای سینمای ایران است.

رییس اتحادیه تهیه‌كنندگان با اشاره به ابزارهای این اتحادیه در تصویب این قانون می‌افزاید: ما در قراردادها به نحوی پیش‌بینی كرده‌ایم كه بشدت با این قضیه برخورد كنیم. هیچ‌كدام از عوامل سینما مانند صدابردار، طراح صحنه، بازیگر و... اجازه ندارند همزمان در چند پروژه حضور یابند. مگر یك فرد تا چه اندازه می‌تواند توان كاری خود را در چند اثر تقسیم كند؟ به‌عنوان مثال یك هنرپیشه چطور می‌تواند همزمان هم در فیلمی كمدی و هم در فیلمی درام بازی كند! این اتفاق به معنی كم فروشی بازیگر است.

رئیس اتحادیه تهیه‌كنندگان می‌گوید این قانون آیین‌نامه‌های متعددی دارد كه یكی از آنها در رابطه با صدور پروانه فیلمسازی است. او به «جام‌جم» می‌گوید: با تصویب این قانون، بازیگری كه در حال بازی در یك سریال است حق بازی در فیلمی سینمایی را ندارد و در صورت انجام این كار تخلف صورت گرفته و با آن برخورد خواهد شد.

او این قانون را محدود به بازیگران نمی‌داند، اما به اعتقاد هاشمی، این قانون برای بازیگران مصداق بیشتری دارد. او می‌گوید: این كار برای دیگر عوامل تقریبا امكان‌پذیر نیست، به این معنا كه فیلمنامه‌نویسان یا گریمورها امكان فعالیت در چند پروژه همزمان را ندارند.

به جای قانون، فرهنگ‌سازی كنیم

حبیب اسماعیلی اما چندان موافق این قانون نیست. او كه سابقه بازیگری و البته تهیه‌كنندگی در سینمای ایران را هم دارد به صورت تلویحی مخالفتش را با این قانون ابراز می‌كند و به «جام‌جم» می‌گوید:‌ بازیگران و اهالی دیگر سینما را نمی‌توان در قالب قانون و تبصره مجبور به این كار كرد؛ چرا كه شاید انجام این كار نتیجه خوبی نداشته باشد.

این تهیه‌كننده سینمای ایران معتقد است برای این كار باید فرهنگ‌سازی كرد. او می‌گوید: در گذشته ملاك‌ها و معیارهای بازیگران برای انتخاب نقش‌ها عواملی چون متن و كارگردانی و قصه بود، اما برای برخی از این بازیگران این روزها این معیارها تغییر كرده است و برخی از آنها شأن حرفه‌ای خود را نادیده می‌گیرند.

به اعتقاد او، نازل شدن سطح كیفی كار بازیگران در اثر بازی همزمان در چند پروژه بدیهی است، اما شاید اعمال این قانون موجب شود تخلفات به صورت نهانی انجام شود كه این بیشتر ضربه زننده است تا كمك كننده.

به اعتقاد حبیب اسماعیلی، این اتفاق پیشتر در رابطه با تعیین سقف دستمزدهای بازیگران نیز افتاده است و شاید بتوانیم از نتایج آن قانون در اعمال و تصویبش هم استفاده كنیم.

خود تهیه‌كنندگان، قانون را دور می‌زنند

محمدرضا شریفی‌نیا نیز چندان با این قانون موافق نیست. هر چند موضوع این قانون را بحث خوبی می‌داند كه قابل پیگیری است و می‌تواند موضوع بحث نشست‌ها و گفت‌وگوهایی باشد، اما به اعتقاد او بازیگران زیادی نیستند كه شامل این قانون می‌شوند، بنابراین پرداختن به این موضوع را تا پیش از مشخص شدن مفاد این قانون كار درستی نمی‌داند.

حمید فرخ‌ن ‍ ژاد هم برداشتش از این قانون را منوط به داشتن اطلاعات بیشتری از آن می‌داند. او تنها به این نكته اشاره دارد كه بازی همزمان بازیگران در چند پروژه از لحاظ كیفی تاثیرگذار است.

فرخ‌ن ‍ ژاد به «جام‌جم» می‌گوید: بازی همزمان در چند پروژه هر چند امكان‌پذیر است اما بدون شك از لحاظ كیفی به اثر ضربه می‌‌زند.

نكته جالب توجه در مورد این قانون این است كه برخی از عوامل سینما معتقدند كه اولین صنفی كه همین قانون را زیر پا می‌گذارد نه «صنف بازیگران» كه خود تهیه‌كنندگان هستند.

به این مفهوم كه آنها براحتی می‌توانند این قانون را دور بزنند و برای فروش بالاتر فیلم‌هایشان از چند بازیگر به صورت همزمان استفاده كنند و برخی از آنها «امنیت شغلی» را تنها پوششی برای موجه كردن این قانون می‌دانند.