شفای پای فلج شده

که شـرح ما وقع از زبان خود او چنین است :

من از کربلا به عــزم زیارت حضـــرت علی بن موسی الـرضا (ع) رو به راه نهـادم تا رسیــدم به ایوان کیف که منزل اوّل ( در زمــان قدیم برای مســافت بین شهـر ها منزلگاه ها و استراحت گاه هایی وجـود داشت که مسافران در توقّف و استراحت می کردند . ) از تهران به مشهد بود ، که در آن منزل مبتلا به تب لرز شدم .

قدری خوابیدم ، وقتی بیـدار شـدم دیدم پای چپـم فلج شـــده است . از این رو در همان منزلگاه دو ماه ماندم که شاید بهبودی حاصل شــود ، ولی نشد که نشــد . هرچه پول نقد و کالا داشتم ، خرج شد و دیگر از بهبـــودی خویش ناامید شـــدم ، پس با همان حال با کمک دو جوبدستی ای که برای کمک در حـرکتم فـراهم کرده بودم برخواستم و رو به راه مشهد نهادم .

گاهی بعضی از زائران که حال مرا می دیدند که با آن وضع به زیارت حـرم امام (ع) می روم ، به من ترّحم کرده و مقداری از راه مرا به ماشین خود سوار می کردند ، تا اینکه پس از شش ماه روزهفتم جمادی الاولی نزدیک غروب وارد مشهد مقدّس شدم . شب را در بالا خیابان به سر بردم ، روز بعد با کمک همـان چــوبدستی ها عــازم آستان قـدس رضوی (ع) شــدم ، نزدیک بست امـــام (ع) به حمـام رفتم که کارگران حمام به من مهربانی کرده و کمکـــــم کردند تا غســـل زیارت کنم . بعد از غسل ، از حمام خارج شدم تا به صحن عتیق رسیدم که در کفشــــداری ناگــــاه چوبدستی هایم لرزید و به زمین افتادم .

پس با دل سوزان و چشم گریان نالیدم و عرض کردم : ای امــام رضا (ع) مــرادم را بده .

سپس به زحمت برخواسته و چوبدستی هایم را کنار کفشـداری گذاشته و خود را بر زمین کشیده تا به حرم مطهّـــر مشرّف شدم ، طرف بالا ســـر شـــریف گردنم را با شالی که داشتم به ضریح مطهّــر بسته و ناله کـــردم که : ای امـــام رضا (ع) مرادم را بده .

در پایان شما عزیران هم مثل حقیر در هر جایی که از این کره خـــــــــاکی هستید دست ادب را به روی سینه نهاده و به جانب حرمش عرضه دارید :

خدایا درود و رحمت فرست بر على بن موسى الرّضا (ع) كه :پسندیده و پیشوائى پرهیزكار و پاك بوده، حجّت تو است بر آنچه فوق و تحت زمین هستند، بسیار راستگو و شهید مى‏باشد، درود و رحمت‏هاى بسیار و عظیم و پاكیزه و متصّل و دنبال و ردیف هم همچون برترین رحمت‏هایى كه بر یكى از اولیاء و دوستانت فرستادى . (3)

و قطعاً حضرتش (ع) طبق احادیث جواب سلام ما را سه مرتبه خواهند داد .

حقیر گوید : قطعاً حضرت (ع) ما ایرانیـان را دوست دارند ، علی الخصــوص زوّار و مجاوران خویش را و البّته این علاقه بین مـــــا و آن حضـرت (ع) دو طــــرفه است ، شاید به همین سبب است که بهترین خاطره اکثر ما ایران در جوار آســتان قـدس رقم خــــورده و آنهــایی که یک بار آن درگاه آسمانی را زیارت کردند آرزوی دیـــــدار دوباره آن بارگاه را دارند و البّته آن حضرت(ع) به ما لطف بسیار دارند که نمو نه ای از آن ذکر شود و هزاران مورد دیگر که در کتاب کرامات الرضویّه (ع) و کتب دیگـــــر آمده است .

پی‌نوشت‌ها:

(1) کرامات الرضویّه (ع) جلد اوّل ، صص 105 – 103 .

کرامات الرضویّه (ع) جلد اوّل ، مرحوم علی اکبر مروّج (ره) ، مشهد ، انتشارات ولایت ، چاپ اوّل ، بهار 80 .

(2) کامل الزّیارات ، ص 309 .

کامل الزّیارات ، ابن قولویه – مصححّ : علّامه عبدالحسین امینی (رض) ، نجف اشرف ، دارالمرتضویه ، چاپ اوّل ، 1356 ش .

(3) ترجمه کامل الزّیارات ، ص 931 .

کامل الزّیارات ، ابن قولویه – مترجم : محمّد جواد ذهنی تهرانی ، تهران ، پیام حقّ ، چاپ اوّل ، 1377 ش .

بخش حریم رضوی