تلویزیون رقیب سینماست؟

اما به راستی تا چه حد این ادعاها می‌تواند مورد قبول واقع شود آن هم در سینمایی كه دیگر رقابت در فروش، رسیدن به عدد میلیارد نیست بلكه چند میلیاردی شدن فیلم است كه اهمیت پیدا می‌كند و آن را در دسته فیلم‌های پرفروش قرار می‌دهد.

حتی می‌توان این خرده را به دست اندركاران تلویزیون هم گرفت چرا كه آنها هم دیده نشدن برخی آثار خود را به گردن شبكه‌های تازه تاسیس فارسی زبان ماهواره‌ای می‌اندازند اما با مروری بر سریال‌های خوب و قابل توجهی كه این سال‌ها ساخته شده و بخوبی هم مورد توجه مخاطبان قرار گرفته می‌توان براحتی این ادعا را زیر سوال برد.

به عنوان نمونه مجموعه «وضعیت سفید» به عنوان یكی از بهترین سریال‌هایی كه بتازگی پخش آن به پایان رسیده بخوبی این معادله را بر هم زد و نشان داد كه كار اگر اصولی باشد و برمبنای فكر و هدف خاصی ساخته شده باشد، اگر صرفا برای پر كردن زمان در نظر گرفته نشده و برای لحظه به لحظه سریال برنامه‌ریزی شده باشد، هم منتقدان و روزنامه‌نگاران از مخاطبان پر و پا قرص آن خواهند بود و هم می‌تواند مخاطبان خاص و عام تلویزیون را راضی نگه دارد بنابراین می‌توان این قاعده را پذیرفت كه اگر اثری حرفه‌ای ساخته شده باشد مخاطب هم به صورت دائمی آن را دنبال خواهد كرد.

در سینما هم همین اصل پذیرفته است، اگر فیلم خوب ساخته شده باشد حتما مخاطب خواهد داشت و دیگر نمی‌توان به جنگ مغلوبه‌ای میان تلویزیون و سینما به نفع تلویزیون معتقد بود.

از این بحث مقدماتی می‌توان نتیجه گرفت كه افزایش ساخت تله فیلم در صدا و سیما یا پخش جشنواره‌ای فیلم‌های سینمایی ایران و جهان در شبكه‌ها و به مناسبت‌های مختلف نه تنها به كاهش مخاطبان سینما نینجامیده بلكه امسال بواسطه اكران فیلم‌هایی كه حرفی برای مخاطب دارند، سینما افزایش مخاطب نیز داشته است.

همچنین نباید از نظر دور داشت كه تلاش شبكه‌ها و همچنین سیمافیلم در خصوص ساخت تله‌فیلم‌های جدید برای پر كردن جدول‌های خالی پخش دلیل و توجیه خوبی برای كاهش كیفیت آنها نخواهد بود.

بهانه‌هایی از قبیل بودجه‌های محدود، كمبود وقت، زمان پخش نامناسب و... نیز در این بازار رقابتی به هیچ‌وجه نمی‌تواند دلایل محكمه پسند و قابل قبولی برای كیفیت پایین تولیدات تلویزیون باشند.

هر چند سینماگران نباید به تلویزیون به عنوان رقیب در جذب مخاطب نظر داشته باشند و كم شدن مخاطبان فیلم خود را به عواملی اینچنینی نسبت دهند، دست اندركاران ساخت تله فیلم نیز نباید تنها به‌واسطه این‌كه ممكن است فیلم تلویزیونی آنها یكبار روی آنتن برود از كیفیت اثر خود بكاهند.

این اصل كه یك اثر خوب و موجه چه در تلویزیون و چه در سینما مخاطب خودش را خواهد داشت اصلی پذیرفته شده است كه از همان ابتدای آغاز تولید باید مدنظر قرار بگیرد و چه بسا این‌كه فیلم‌های تلویزیونی بارها فرصت بازپخش را خواهند یافت و اگر به لحاظ كیفی در موقعیت قابل قبولی باشند شانس بیشتری برای دوباره دیده شدن خواهند یافت.

جشنواره تله‌فیلم‌های جام‌جم و پخش فیلم‌های برگزیده‌ از شبكه سه و استقبالی كه از آن شده، نشان داد مخاطبان زیادی هستند كه دوست دارند فیلم‌های تلویزیونی را به عنوان گزینه‌ای برای گذراندن اوقات فراغت انتخاب كنند و شاید این جشنواره تلنگری باشد به همه آنهایی كه در عرصه ساخت فیلم‌های تلویزیونی فعالند تا بیش از هرچیز به بالابردن سطح كیفی ساخته‌های خود تلاش كنند.

برگزاری این جشنواره همچنین نشان می‌دهد كه هرساله حجم بالایی از فیلم‌های تلویزیونی در ‌گونه‌های مختلف درحال تولید است و نباید اجبار در تولید و نیاز به افزایش تولیدات، كیفیت آنها را زیر سوال ببرد.

باید سازندگان تله‌فیلم باور كنند كه نهاد ناظری به نام مخاطب دارند و این مخاطب هر لحظه فعالیت‌های آنها را رصد می‌كند. اگر خوراك مناسبی برای آن تدارك ندیده باشند، از آنها و آثارشان دور خواهند شد.

قهر تماشاگران سینما از سالن‌ها را یادتان می‌آید؟ كسی مقصر نبود جز خود فیلمسازانی كه در ورطه تكرار افتاده بودند. برای تله‌فیلم هم اگر سطحی‌سازی را به بهانه‌های مختلف توجیه كنند نتیجه‌ای نخواهد داشت جز قهر مخاطبان.

جشنواره فیلم‌های تلویزیونی فرصتی است برای این‌كه كارگردانان تلویزیون دیده ‌شوند. در این شرایط كیفیت حرف اول را می‌زند و باید در تمامی كلیات و جزئیات اثر مورد توجه قرار گرفته شود.