هواپیماهای بدون سرنشین ایرانی (5)
شاهد
پهپاد شاهد در واقع از نسل اول بی سرنشین های موتور جت ایرانی به شمار می رود که توسط هسا توسعه یافته و در ادامه با معرفی کرار، وجود عزم جدی برای دستیابی به این نوع از هواپیماها در کشور مشخص شد.
تاکنون تصویری از شاهد منتشر نشده است اما برخی مشخصات آن از جمله سرعت حدود 700 کیلومتر بر ساعت، سقف پرواز 25000 هزار پا(حدود 7500 متر) و برد حدود 700 کیلومتر در مصاحبه ها عنوان شده است.
نقش شناسایی و همچنین عملیات رزمی نیز از جمله ویژگی های آن است. تعداد تولیدی شاهد1 بیش از 30 فروند بوده و از نمونه شاهد123 که احتمالاً نمونه مجهز به سامانه های خودکار است نیز نام برده شده است. به گفته فرماندهان سطح مقطع راداری شاهد بسیار پایین بوده و به صورت عملیاتی قابل استفاده است.
ریزپهپادها
باید اشاره ای به گونه های دست پرتاب و ریزپهپادهای ساخت ایران داشته باشیم که تاکنون چند نمونه از آنها رونمایی شده و به دلیل هزینه پائین طراحی و تولید عمدتاً توسط شرکت های خصوصی یا دانشگاه ها توسعه یافته اند. این پرنده ها در انواع بال ثابت، بالگرد، بالزن، داکت فن و کوآدروتور بوده اند که در شرایط عملیاتی مختلفی به سر می برند که در ادامه برخی از این نمونه ها را معرفی می نماییم.
مینی پهپاد فراز2 با جرم 2900 گرم، سقف پرواز 3000 متر، سرعت 110 کیلومتر بر ساعت و مداومت پروازی 45 دقیقه یکی از نمونه های دست پرتاب یاد شده است. این ویژگی ها برای هواپیمایی در این رده فیزیکی در حد مطلوبی بوده و بکارگیری آن در یگان های سبک شناسایی بسیار مفید است.
. این نوع از پهپادها امروزه کاربرد بسیاری یافته و یکی از نمونه های آمریکایی با جرم 1.9 کیلوگرم، سرعت پایای 56 کیلومتر بر ساعت و مداومت پروازی یک تا یک و نیم ساعت که هم اکنون در عراق نیز استفاده می شود آمار تولید چند هزار فروند دارد.
فراز2
شاهین
آوا
یک نمونه از پهپادهای کوآدروتور بومی
نمونه هایی از پهپاد بالزن و داکت فن نیز در غالب پروژه های دانشگاهی ساخته شده است که از پرداختن به آنها صرف نظر می کنیم.
در انتهای این سلسله گزارش باید به نمونه های رونمایی نشده از پهپادهای ایرانی که در مصاحبه فرماندهان عنوان شده است اشاره نماییم. متخصصان داخلی با استفاده از پهپادهای خارجی که توسط سامانه های پدافندی آسیب دیده و بدست نیروهای خودی افتاده اند استفاده کرده و با روش مهندسی معکوس نمونه مشابه آنها را ساخته اند. شاید این سوال پیش آید که با توجه به تنوع بالای سامانه های پهپاد بومی اینکار چه ضرورتی داشته است؟ جدا از مزیت های سازه و بدنه این پرنده های خارجی که مطالعه آنها می تواند به رشد دانش بومی کمک کند، ساخت این پرنده ها و تجهیز آنها با زیرسامانه های داخلی و بکارگیری آنها در خارج از مرزهای کشور می تواند برای فریب دشمن و اجرای موفق تر عملیات شناسایی و یا حتی عملیات تهاجمی مفید واقع شود. در واقع در صورت شناسایی چشمی این پهپادها توسط دشمن با توجه به یکسانی ظاهر آنها با نمونه های در اختیار دشمن، نفوذ به محدوده دشمن و اجرای عملیات شناسایی یا رزمی بسیار راحت تر می شود و در واقع امروزه دشمن باید از پهپادهای مشابه با پهپادهای خودش هم بترسد!
منبع: مشرق نیوز