تبیان، دستیار زندگی
رسانه ملی بیشتر از اینکه به عمق و غنای اجراها نظر داشته باشد به ظاهر بسنده می کند و ویترین برای او اهمیت بیشتری دارد تا ماهیت و عمق!
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

اجراهای تلویزیونی بر بوته نقد

رسانه ملی هنوز روش ارتباط برقرار کردن با مخاطب میلیونی را نشناخته است!


رسانه ملی بیشتر از اینکه به عمق و غنای اجراها نظر داشته باشد به ظاهر بسنده می کند و ویترین برای او اهمیت بیشتری دارد تا ماهیت و عمق!


تلویزیون

اجرای برنامه های تلوزیونی پس از یک دوره طولانی که با اجراهای خشک و نچسب در رسانه ملی همراه بود رفته رفته در دهه 80 با حضور مجریان نوظهوری که خلاقیت را چاشنی آگاهی و دانش می کردند گره خورد و تک خالهای هنر اجرا قد علم کردند و رونقی به تلویزیون دادند تا حدی که توانستند فضای خشک و بی روح حاکم بر برخی برنامه ها را بشکنند و باعث انعطاف در فرم اجرا شوند.

اما متأسفانه هنوز هم درصد زیادی از اجراها در رسانه ملی با ضعفهای شدیدی توأمان است. به نظر می رسد اغلب مجریان که از قضا سنخیتی با این حرفه ندارند در صددند متفاوت بودن را نه از طریق یادگیری و پرورش خلاقیتهای فنی و نیز افزودن بر آگاهیهای حیطه کاری بلکه از راه الگوگیری کاریکاتورگونه از مجریان موفق این عرصه به دست آورند و در این راستا تکیه صرف بر حرافی و زیاده گویی قرار دارد.

به واقع رسانه ملی در جذب و پرورش افرادی که بتوانند اهمیت حرفه ای را که در آن به فعالیت می پردازند به درستی درک کنند عاجز است. اغلب افرادی که به عنوان مجری در برنامه های سیما ظاهر می شوند الفبای ارتباط با مخاطب میلیونی را نمی شناسند . اغلب نیک با فرهنگ و ادبیات و تاریخ این ملت در نیامیخته اند. لزوم ادب و احترام و صداقت با مخاطبین را درک نکرده اند. تقدسی که بی تردید ارتباط با بیننده پرشمار دارد را نه کسی به آنها گوشزد کرده ونه باور دارند و بالاخره صفای باطن و خلوص نیت ومردم شناسی را به قدر اقل آن در چنته ندارند.

کاش رئیس محترم رسانه ملی و مدیران زیربط می دانستند که با این تسامح در ج

رسانه ملی در جذب و پرورش افرادی که بتوانند اهمیت حرفه ای را که در آن به فعالیت می پردازند به درستی درک کنند عاجز است. اغلب افرادی که به عنوان مجری در برنامه های سیما ظاهر می شوند الفبای ارتباط با مخاطب میلیونی را نمی شناسند . اغلب نیک با فرهنگ و ادبیات و تاریخ این ملت در نیامیخته اند.

ذب مجری در سیما چه به حال و روز فرهنگ این مرز و بوم می آورند. شاید هیچ نهادی در جمهوری اسلامی به اندازه رسانه ملی در شکل دهی به فرهنگ و منش مردم نقش آفرین نباشد. انحراف و کج روی در مقوله فرهنگ بیشتر از هر بحش دیگری خسران آفرین است و آنچه تیشه بر ریشه منزلت یک ملت می زند فرو غلطیدن غفلت زای اصحاب رسانه در خواب خرگوشی است. آنگاه که از عظمت کار خود آگاهی نداشته و آسودگی را به دغدغه مندی ترجیح می دهند.

مدیران خوش خیال رسانه اگر به این آگاهی نرسند که ذائقه فرهنگی مخاطب به راحتی توسط انتخابهای آنان مستعد تغییرات عمیق است به راست شدن عمود خیمه فرهنگ نمی توان امیدوار بود. آنچه از دل بر آید لاجرم بردل نشیند و وا تأسفا که گیر اجرا در سیما فقط  به  فن و هنر ارتباط گیری مؤثر محدود نمی شود بلکه عدم تزکیه روح و روان را نیز شامل  می شود.

تلویزیون

رسانه ملی بیشتر از اینکه به عمق و غنای اجراها نظر داشته باشد به ظاهر بسنده می کند. ویترین برای او اهمیت بیشتری دارد تا ماهیت و عمق. صرف چادری بودن مجری های زن برایش کفایت می کند. مهم نیست که رفتار و گفتار مجری با ظاهرش هماهنگ باشد یا نه. ادب داشته باشد یا نه. شأن مهمان را محفوظ بدارد یا نه. از ادبیات مناسب و دقیقی استفاده بنماید یا فقط زیاده گویی کند. رویکرد رسانه ملی به این گونه است که محاوره ای سخن گفتن صرف را سرلوحه قرار داده است همین که مجریان به زبان کوچه و بازار سخن بگویند برایش کفایت می کند غافل ازاینکه این ادبیات محاوره ای سخن گفتن باید با چاشنی ادبیات غنی و پرمغز ایرانی عجین شود وگرنه سخیف و کم مایه صحبت کردن که هنر نیست.

مگر همین جناب فرزاد جمشیدی که فصاحت و بلاغت را گرم و صمیمی در کلامش جاری می سازد بیشترین ارتباط را با مخاطبین برقرار نمی کند؟ مگر او بی ادبی و گستاخی و پر رویی را عامل توفیقش در اجرا قرار داده است؟بی تردید چنین نیست چنین نیست . پس با این وجود چرا به جای ازدیاد مجریانی از این سنخ در سیما بر عکس روز به روز شاهد بی مایگی و بی ادبی و رفتارهای سخیف از سوی مجریان زن و مرد سیما هستیم؟ چه کسی به این خیل عظیم مجریان یاد داده آشکارا و پیاپی به شعور مخاطب توهین کنند و به جای متانت و معرفت بر مرکب حرافی های فرهنگ سوز جولان دهند.

معلوم نیست چرا خیلی سخت است برای عافیت نشینان رسانه ملی که گزینشی درست و عقلانی برپایه شایستگی های فردی کسانی داشته باشند که که قرار است تأثیری بزرگ بر فرهنگ یک ملت داشته باشند. آیا تظاهر به ادب و رفتارهای تهی از اصالت مبنای انتخاب افراد است و اگر چنین نیست پس مشکل از کجاست؟

بخش سینما و تلویزیون تبیان


منبع:شبکه ایران/جواد محرمی