عكس: فوران پلاسمایی خورشید
نخستین "فوران پلاسما" در سال 2011 میلادی شب 28 ژانویه در خورشید به وقوع پیوست. این فوران پلاسمایی بیش از یک شبانه‌روز طول کشید. قدرت‌مندترین "فوران پلاسمای" چهار ساله اخیر، دهم مارس در خورشید روی داد. این واقعه توسط ماهواره‌های "goes" ثبت شد. براساس اطلاعات انستیتوی فیزیک خورشیدی " لبدیو"، قدرت این فوران تنها یک‌سوم کمتر از فوران پانزدهم فوریه که از نظر قدرت رکورددار است، بود.
این فوران در نتیجه یک انفجار عظیم در سطح خورشید به وجود آمد. در مدت پنج روز اخیر، هفتاد "فوران پلاسمایی" در سطح خورشید به ثبت رسیده است. از این تعداد، چهارده تشعشع در درجه m طبقه‌بندی می‌شوند. جهت مقایسه می‌توان به تنها وقوع 22 فوران با درجه m در سال 2010 میلادی اشاره کرد.
این در حالی است که در سال 2009 میلادی هیچ فورانی در این سطح روی نداد. فوران با درجه x از دسامبر سال 2006 میلادی تاکنون اتفاق نیفتاده است.
فوران‌های پلاسمایی با توجه به میزان قدرت اشعه ایکس به 5 درجه x,m,c,b,a تقسیم می‌شوند. به اصطلاح "class a0.0" کمترین درجه است که از قدرت 10 "نانو وات" در هر متر مربع در مدار زمین برخوردار است. هنگام افزایش درجه، قدرت نیز ده بار افزایش می‌یابد. درجه x از قدرت یك‌صد میکرو وات در هر متر مربع برخوردار است.
در هنگام بروز فوران پلاسمایی، ذرات باردار پلاسما که به زمین می‌رسند موجب "برانگیختگی" در میدان مغناطیسی زمین و ایجاد طوفان‌های الکترومغناطیسی می‌شوند. سرعت این ذرات گاهی اوقات به هزار تا دوهزار کیلومتر در ثانیه می‌رسد. به همین دلیل "برانگیختگی‌های ژئومغناطیسی" تنها پس از دو تا سه روز بعد از وقوع فوران ثبت می‌شوند.
