سفارش امام هشتم(ع) برای تربیت مذهبی فرزند
دوران جوانی، دورانی پربحران و آشوب است. روح جوانان به مقتضای دوره جوانی همچون دریای خروشانی است که همواره متلاطم و طوفانی است و دارای جزر و مدهای سریع و پی در پی می باشد. جوانان، روحی حساس و تأثیرپذیر و پر توقع دارند، میل به کمال در آنها شدید است، ولی معمولا راه سعادت را نمی دانند. بنابراین بیش از همه نیازمند هدایت هستند و اگر از راهنمایی محروم شوند، بر اثر طغیان غرایز در لجنزار بدبختی سقوط خواهند کرد. برای اصلاح حال جوانان راهی جز آموزش دادن دستورات و قوانین نجاتبخش دین مقدس اسلام نیست.
بر والدین جوانان لازم است نخست خود به اساس اسلام و تعالیم روحبخش آن آشنایی داشته و علاقه مند به آن باشند. سپس به آن تعالیم عمل کنند و دستورات آن را به کار ببندند و همچنین عشق به فراگیری تعالیم مذهبی را در جوانان ایجاد نمایند و آنان را براساس روش تشویق به کسب معارف اسلامی وادار کنند، در غیر این صورت با روش تنبیه و تهدید، به آنان بفهمانند که راه وصول به عزت و بزرگواری جز طریق دینداری نیست.
برنامه زندگی چیست؟
علی بن موسی الرضا (ع) دراین ارتباط می فرمایند:
دین شناسی کلید بینش و دل آگاهی جوانان و سبب زنده نگهداشتن گرایش دینی و باطراوت ماندن روحیه کاوشگری در آنهاست و به قول دانشمندان غرب همواره مذهب را در بین آنها مطابق شرایط زمان و مکان نگاه می دارد و این عامل در واقع نیروی حیاتبخش اسلام و تاجی درخشان بر تارک آیین جعفری است .
طبق این حدیث یکی از اساسی ترین و عمومی ترین مسائل حیاتی و اجتماعی برای هر جوان فراگیری مسایل دینی است و افرادی که در امور دینی و معنوی جاهل و بی اطلاعند، باید از مجتهد و مرجع که در امر دین خبره و آگاه است، تقلید کنند.
راز قرآن آموزی
علی بن موسی الرضا(ع) در حدیث دیگری می فرمایند:
امام رضا (ع) در جای دیگر می فرمایند: قرآن ریسمان محکم خداست، وسیله اطمینان بخش و راه مستقیم اوست، راهی است که به بهشت منتهی می شود، سبب نجات و رهایی از آتش دوزخ است، قرآن با گذشت زمان کهنه و فرسوده نمی شود و بحث و گفتگو از آن سبب کاستی آن نمی گردد، زیرا به زمان معینی اختصاص ندارد.
همچنین امام رضا (ع) از پدرش روایت می کند که
مردی از امام صادق (ع) پرسید: چرا چنان است که قرآن هر چه بیشتر پخش شود و بیشتر مورد بحث قرار گیرد، تازه تر و شادابتر می شود؟
در پاسخ فرمود: خدای متعال آن را مخصوص زمانی خاص غیر از زمانهای دیگر، قرار نداده است (خداوند قرآن را برای زمان معین و مردمی مشخص مقرر ننموده است) به همین جهت است که در هر زمان ، نو و جدید و در نزد هر قوم تازه است تا روز قیامت.
ناپلئون سیاستمدار معروف جهان، روزی وارد کتابخانه شد و دستور داد کتابی را برایش بیاورند. مترجم ، کتابی را که آورد، قرآن بود و به این آیه برخورد که «ان هذا القرآن یهدی للتی هی اقوم وبشر المومنین» این آیه را برای وی ترجمه کردند. پس از بازگشت ، ناپلئون آن شب را به این اندیشه بود و خواب راحتی نداشت. فردا دوباره در کتابخانه دستور داد تا آیاتی از قرآن را برایش ترجمه کردند و روز سوم نیز، آنگاه دو جمله تاریخی اش را ابراز داشت و گفت :
آنچه من احساس کردم و از این کتاب استفاده نمودم ، این است که: اگر مسلمانان به دستورهای جامع این کتاب عمل نمایند، روی ذلت و خواری را نخواهند دید، مگر اینکه ما در میان آنان و قرآن جدایی بیفکنیم.
امام رضا (ع) فرمود: اگر بخواهم قرآن را در کمتر از سه روز به پایان رسانم، می توانم ولی من به هر آیه ای که می رسم، در معنای آن می اندیشم، همچنین در شان نزولش و زمان نزولش مطالعه و فکر می کنم.
منبع:روزنامه قدس
بخش حریم رضوی
