قلیان با طعم شراب!

شراب از جمله نوشیدنی‌های زیان آوری است که اسلام از بدو ظهورش انسان‌ها را از نوشیدن آن منع نموده است. قرآن کریم به صراحت نوشیدن شراب را به تدریج و در چند مرحله، به دلیل مضرات بی‌شماری که متوجه سلامت جسم و جان افراد می‌کند، حرام شمرده است. در کشور ما نیز بر مبنای دستورات صریح قرآنی، نوشیدن مشروبات الکلی، غیرمجاز و ممنوع اعلام شده است و تهیه و خرید و فروش آن پیگرد قانونی دارد.

گاه پیش می آید که  پیگردهای قانونی،  ضمانت اجرایی خود را از دست می‌دهند و تنها به ظاهر بسنده می‌کنند. بدین معنی که اگر چه ممنوعیت مصرف مشروبات به صورت صریح در قانون اساسی جمهوری اسلامی تصریح شده است ولیکن هم اکنون در بسیاری از میهمانی‌ها و بزم‌های ایرانی مشروبات الکی به صورت مخفیانه سرو می‌شود. در این موارد اما افراد این دغدغه را دارند که از سوی دستگاه های ذی‌ربط مورد تعقیب قرار گیرند و در کل نمی‌توانند به صورت علنی اقدام به مصرف این گونه نوشیدنی‌ها نمایند. علی رغم این موضوع  هم اکنون در مواردی هم هستند که گویا قانون منع استفاده از مشروبات کاملاً رنگ باخته است و صرف اینکه این نوشیدنی‌ها به طور مستقیم استفاده نمی‌شوند، از هرگونه پیگرد قانونی مصون مانده‌اند.  یکی از این موارد قلیان با طعم شراب است که از جمله پدیده‌هایی است که به ظاهر شامل هیچ گونه منعی نیست و به طور علنی در برخی رستوران‌ها و قهوه خانه‌ها ارائه می‌گردد.

مصرف قلیان در رستورانها نه تنها به امری عادی مبدل گشته بلکه در عین ناباوری فروش قلیان با طعم "شراب شیکاگو" اخیرا در برخی از مجتمع های پذیرایی رواج یافته است .هر چند که گردانندگان این رستورانها از ترس جریمه و تعطیلی از نوشتن نام کامل این نوع تنباکو خودداری می کنند اما با یک پرس و جوی ساده به راحتی متوجه خواهید شد که منظور از قلیان با طعم "ش ؟" همان اسانس شراب است! 1

هم اکنون تعداد زیادی از دختران و پسران جوان اوقات بسیاری را در سفره خانه‌ها و قهوه خانه‌هایی سپری می‌کنند که انواع و اقسام قلیان و سیگار در آنجا انتظار آنان را می‌کشد و عجیب آنکه مسئولان ذی‌ربط که اهتمام شدیدی برای مبارزه با مواد مخدر و دخانیات دارند، در مقابل مصرف شدید و علنی این‌گونه دخانیات، خاموش مانده و اقدامی نمی‌کنند. دخانیاتی که اعتیاد به آن‌ها کم خطرتر از سایر دخانیات نیست و به نوعی هم برای مصرف کنندگان و هم اطرافیانی که دود آن‌ها را استنشاق می‌کنند، هم اعتیاد آور و هم بسیار مضر است.

کافی است تا در یک قهوه خانه را باز کنی و یا از کنار در آن عبور کنی، تا هاله ای از نور و دود قلیان با انواع طعم‌ها و اسانس‌ها و عطرهای تند دنیا بر دستگاه تنفسی‌ات هوار شود.

و حالا علاوه بر قلیان که به نظر می‌رسد نسبت به استفاده آن در اماکن عمومی می‌بایست تأمل و بررسی ویژه و دقیقی صورت گیرد، شراب هم به نوعی دارد جای خود را در اماکن عمومی باز می‌کند تا به تدریج مجوز ورود خود را به جامعه ایرانی، کسب کند. که البته این، موضوعی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت. البته این اتفاق تنها به این اواخر مربوط نمی‌شود و چند سالی می‌شود که قلیان، طعم شراب را نیز برای طرفدارانش به ارمغان آورده و خطرات بی‌شمار بیشتری را متوجه مصرف کنندگان نموده است.

متأسفانه دستگاه های مسئول و ذی‌ربط نظارت مستقیم و دقیقی بر این گونه مکان‌ها و ارائه دهندگان این‌گونه مواد ندارند و به دلایلی از محدود کردن چایخانه‌ها و قهوه خانه‌ها و سفره خانه های سنتی نسبت به ارائه قلیان سرباز می‌زنند.

حال سؤال اینجاست که چگونه می‌توان در مقابل چنین پدیده‌هایی اقدام نمود که متأسفانه هر روز دختران و پسران بیشتری را به سوی خود جذب می‌کند. این مسئله از آن جهت بسیار جدی به شمار می‌رود که از یک سو، مسئله مربوط به مصرف قلیان است که استفاده آن، خطرات به مراتب بیشتری از سیگار را متوجه مصرف کنندگان می‌کند، و از سوی دیگر استفاده از طعم مشروب، خود تهدیدی جدی برای جوانان محسوب می‌شود و نا آگاهانه گرایش آنان را به مشروبات الکلی افزایش می‌دهد.

پدیده ای که امروز جامعه ایرانی به شدت با آن روبرو است، جدا شدن و شکاف عمیق فکری میان نسل گذشته و نسل امروز است و گویی این شکاف خود را بیشتر در قهوه خانه‌ها و سفره خانه های سنتی نشان می‌دهد و به طور کلی می‌توان گفت برخی از جوانان هنجارشکن شکاف میان خود و والدینشان را با از بین بردن هنجارهای عرفی و شرعی نشان می‌دهند تا از این طریق به نوعی شخصیت خود را اثبات کنند.

نسل امروز به دلیل دسترسی آسان‌تر به موارد غیرمجاز، به مراقبت و حمایت بیشتری از سوی خانواده و همچنین دستگاه های اجتماعی نیازمند است و چه بسا در صورت عدم وجود مراقبت‌های جدی، این تهدیدها به آسیب‌های واقعی و عینی بدل شوند.

جلوگیری از حضور جوانان در مکان‌های غیرموجه و فراهم نمودن امکانات کافی برای تفریحات سالم و ایجاد مکان‌های مناسب و ورزشگاه‌ها برای تخلیه روحی جوانان، و ترغیب و تشویق آنان به گذراندن بهینه وقت، می‌تواند تا حدی از گرایش و آلودگی آن‌ها به دخانیات بکاهد و زمینه ای فراهم آورد که جوانان به سوی امور سازنده، سوق پیدا کنند.

در هر حال مبارزه با یک عادت رایج نادرست به تنهایی و تنها از طریق یک کانال اجرایی ممکن نیست و برای جلوگیری از بروز خطرات ناشی از آن، اکثر افراد جامعه باید ابتدا به مضرات آن از طریق رسانه های عمومی پی ببرند و به این باور برسند که رفع چنین مشکلاتی به اراده و یاری تک تک افراد نیازمند است و سپس برای رفع آن اقدام موثر و جدی و همه جانبه به عمل آورند. چرا که در چنین مواردی این خود مردم و فرزندان و نسل ما هستند که ممکن است با بی توجهی‌های ما به خطر جدی اعتیاد و عواقب آن دچار شوند.

پی نوشت: http://www.seratnews.ir/fa/news/45567