جمع آوری اطلاعات به روش آمارگیری

معمولاً در هر پژوهش، جامعه مورد بررسی یک جامعه آماری است که پژوهشگر مایل است درباره صفت یا صفت ها متغیر واحد های آن به مطالعه بپردازد. تعریف جامعه آماری باید جامع و مانع باشد. یعنی این تعریف باید چنان بیان شود که از نقطه نظر زمانی و مکانی همه واحد های مورد مطاله را در بر گیرد و در ضمن با توجه به آن از شمول واحد هایی که نباید به مطالعه آن ها پرداخته شود جلوگیری به عمل آید.

1-    سرشماری عمومی: به دست آوردن اطلاعاتی از کل یک جامعه است. دولت ها معمولاً این اطلاعات را برای برنامه ریزی های بزرگ اقتصادی، اجتماعی، آموزشی، بهداشتی و ... جمع آوری می کنند.

در ایران بر طبق قانون، هر ده سال، سرشماری عمومی صورت می گیرد. شروع این سرشماری ها از سال ١٣٣٥ بوده است و تا کنون ادامه یافته و انجام گرفته است.

در گردآوری داده ها به طریق شمارش کامل، از هریک از افراد جامعه داده های مورد نظر گردآوری می شود. هزینه، نیروی انسانی و مدت زمانی که برای انجام  دادن شمارش کامل جهت گردآوری داده ها مصرف می شود به میزانی است که معمولا اجرای آن توجیه نمی شود.

2-    روش نمونه گیری: در این روش به جای آن که از کل یک جامعه اطلاعاتی به دست آوریم، برخی از آن ها را که نمونه ای از بقیه هستند بر می گزینیم و به مطالعه ی آن ها می پردازیم. روش نمونه گیری نسبت به روش سرشماری از نظر سرعت، هزینه و نیروی انسانی مزیت هایی دارد ولی درستی اطلاعات در سرشماری عمومی بیش تر است.

درباره نمونه گیری، سوالی که مطرح می شود این است که برای انتخاب نمونه معرف جامعه، واحد ها چگونه انتخاب شود و حجم نمونه چه باید باشد؟ پاسخ به این سوال مستلزم آن است که ابتدا نوع پژوهش مورد نظر قرار گیرد. زیرا در پژوهش های غیرآزمایشی(توصیفی) و آزمایشی دقت داده ها تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار می گیرد. بنابراین از آنجا که دقت مورد نظر در این نوع پژوهش به طور متفاوت منظور می شود، محاسبه حجم نمونه در آن ها یکسان نمی باشد.

دقت داشته باشید که برای انتخاب نمونه معرف جامعه، در پژوهش های علوم رفتاری ابتدا باید واحد نمونه مورد مشاهده را مشخص کرد.

بخش پژوهش های دانش آموزی تبیان

تنظیم: اعظم اژدری

مطالب مرتبط:

جمع آوری اطلاعات از راه کتاب و کتابخوانی

طبقه بندی اطلاعات