غروب غم انگیز

عاقبت آن مجاهد نستوه پس از عمری تلاش و کوشش رو به افول گرائید.

روز تولد حضرت زهرا(س) مردم با اشتیاق برای دیدن ایشان مشرف شده بودند که با همان حالت کسالتشان جلوس نموده بودند .

و تا وقت نماز مغرب و عشاء در خدمت مراجعین بودند. بعد از اذان، نماز مغرب و عشاء را خواندند و مشغول مناجات با خداوند شدند.

به فرزندش فرمودند:

«الحمدالله که نماز مغرب و نافله اش را خواندم، الحمدالله نماز عشاء و نافله اش را خواندم و مشغول تعقیب هستم. »

عرض شد: آقا بهتر است که شما روی تخت بنشینید و تعقیبات را انجام دهید، که عده ای منتظر هستند با شما ملاقات کنند.

خواستند ایشان را بر روی تخت بنشانند که لرز شدیدی بر ایشان عارض شد. چنان انسی با قرآن داشت که در این حال هم به جای جزع و ناله قرآن می خواند.

لرز شدیدتر گردید با آمدن دکترهای قم مثمر نشد و دکترهائی از تهران آمدند و قرار شد که به تهران منتقل شود. که به دنبال این قضیه ایشان به تهران منتقل و در بیمارستان شهید رجائی بستری شدند.

در شامگاه روز پنج شنبه 18 آذر 1372 آن صاحب نفس مطمئنه سوار بر کشتی حسینی شد و به اوج ملکوت پر کشید .

روز شنبه صدها هزار تن از مردم ماتم زده و هزاران تن از علما و طلاب و فضلاء حوزه علمیه قم برای آخرین وداع با پیکر آن مرجع بزرگ وداع کردند .

شدت احساسات سوگواران نسبت به پیکر مطهر به حدی بود که بسیاری از مردم امکان همراهی تابوت حامل پیکر ایشان را به دست نیاوردند.

به سبب ازدحام جمعیت تابوت حامل در نزدیکی حرم مطهر از مسیر پیش بینی شده تغییر جهت یافت و از طریق مدرسه دارالشفاء و فیضیه برای اقامه نماز به صحن بزرگ انتقال یافت.

نماز بر پیکر مطهر توسط آیت الله صافی گلپایگانی اقامه شد. پس از اقامه نماز میت ایشان بر روی دستان انبوه جمعیت عزادار برای تدفین در کنار مرقد استاد بزرگوارش آیت الله شیخ عبدالکریم حائری به داخل حرم مطهر انتقال یافت و به مناسبت این ضایعه بزرگ تا مدتها در کشورهای مختلف دنیا مراسم سوگواری و یادبود برگزار بود .

رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیه الله خامنه‎ای در بخشی از پیام خویش چنین فرمودند:

این شخصیت والای كهنسال، در میان مراجع عظام تقلید، یكی از موفق‎ترین و سعادتمندترین‎ها بودند.

32 سال مرجع تقلید، حدود 70 سال مدرس حوزه علمیه قم و حدود 85 سال سرگرم فرا گرفتن و آموختن فقه آل محمد ـ علیهم السلام ـ بودند.

«اولین مدرسه علوم دینی به سبك جدید را ایشان در قم تأسیس نمودند. اولین مؤسسه بزرگ قرآنی را ایشان در قم بنیان نهادند. اولین فهرست بزرگ فقهی و حدیثی با استفاده از دانش و اختراعات جدید بشری را ایشان پدید آوردند.

صدها مدرسه و مسجد و مؤسسه تبلیغ دین در سراسر كشور و در كشورهای دیگر بنیاد كردند هزاران شاگرد را از فقه پخته و عمیق خود بهره‎مند ساختند بسیاری آراء و نظرات فقهی كه حاكی از روشن بینی و ذهن نوگرای ایشان بود ارائه كردند و بالاتر از همه با منش و رفتار پرهیزكارانه و با طهارت و تقوایی كه می‎توانست برای علما و فقها، الگویی زنده و ملموس باشد، عمری پر بركت را به نزاهت كامل گذرانیدند.

آن بزرگوار یكی از اسطوانه‎های انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران به شمار می‎آید. در دوران اختناق و در مقابله با حوادث سهمگین سالهای تبعید امام خمینی ـ قدس سره ـ مواردی پیش آمد كه صدای این مرد بزرگ تنها صدای تهدید كننده‎ای بود كه از حوزه علمیه قم برخاست و به نهضت شور و توان بخشید.

پس از پیروزی انقلاب همواره در قضایای عمومی كشور حضوری بارز و پشتیبانی صریح از نظام جمهوری اسلامی و از مقام منیع رهبری و شخص شخیص امام راحل ـ قدس الله نفسه الزكیه ـ داشت و مورد تكریم و احترام بلیغ آن حضرت بود.

فقدان این بقیه السلف اعاظم و این ملجأ و مرجع مؤمنان صدمه‎ای بزرگ و ضایعه‎ای جبران ناپذیر است».

(والسلام)

منابع:

كتاب فروغ فقاهت

كتاب گلشن ابرار جلد 2

تهیه و فرآوری : علی فریادرس ، گروه حوزه علمیه تبیان